جنگ اجتناب ناپذیر ناتو

فیدل کاسترو - آرش

 بر خلاف آنچه که در تونس ومصرجریان دارد ، لیبی اولین نقطه را درنمایه توسعه انسانی برای افریقا اشغال می کند وبالاترین انتظار طول عمر در قاره را دارد . آموزش وپرورش وبهداشت مورد توجه ویژه دولت است . سطح فرهنگی جمعیت آن بدون شک بالاترین است . مشکلات لیبی از نوع دیگری هستند. جمعیت فاقد مواد غذایی وخدمات بنیادی نبودند. کشور به نیروی کار خارجی بسیاری برای اجرای طرح های بلند پروازانه در تولید وتوسعه اجتماعی تیاز داشت .  

به همان دلیل ، لیبی برای صدها هزار کارگر مصری ، تونسی، چینی وسایر کشورها شغل آماده کرد . لیبی درآمد های عظیمی داشت و اندوخته ها به صورت ارزهای قابل تبدیل به بانک های کشور های ثروتمندی منتقل می شد که ازهر یک از آنها کالاهای مصرفی وحتی سلاح های پیشرفته ای را که کاملا توسط همان کشورهایی تولید می شد که امروز خواهان حمله به لیبی تحت عنوان حقوق بشر هستند دریافت می کرد . 

کارزار بسیار بزرگ دروغ های منتشر شده توسط رسانه های جمعی  منجر به گیجی عظیمی در افکارعمومی جهان شد . ما برخی وقت ها با نقب به گذشته می توانیم آن چه را که واقعا در لیبی رخ می دهد باز سازی کنیم ، ومی توانیم واقعیت های حقیقی را از دروغ هایی که منتشر شده اند تفکیک کنیم . 

شرکت های خبر پراکنی جدی ومعتبری چون تله شور، خودشان رامتعهدبه اعزام گزار شگران وفیلمبردارانی به حوزه فعالیت های یک گروه وآنهایی که درجهت مخالف هستند می دانند، از همین رو آنها می توانند در باره آنچه واقعا رخ داده بود اطلاع رسانی کنند

ارتباطات مسدود شده بود ، مقامات صادق دیپلماسی زندگی خودرا برای رفتن به محلات ومشاهده فعالیت ها ، شب وروز ، در راستای اطلاع رسانی در باره آنچه جریان داشت به مخاطره می انداختند. امپریالیسم ومتحدان اصلی آن رسانه های بسیار پیشرفته را برای افشا اطلاعاتی درباره حوادث ، در میان آن چیزی که آدم مجبور به دریافت تکه هایی ازحقیقت باشد مورد استفاده قرار می دادند ،  

بدون شک چهره های جوانانی که در بنغازی اعتراض می کنند ، مرد وزن ، با حجاب ویا بدون حجاب ، بیانگر خشمی واقعی هستند. 

آدم می تواند تاثیرمولفه قبیله ای راکه هنوز در آن کشورعربی علیرغم ایمان اسلامی که 95 درصد جمعیت صادقانه در آن مشترکند کار می کند مشاهده نماید،

امپریالیسم وناتو – به صورت جدی ازموج انقلابی منتشرشده در جهان عرب ، جایی که بخش اعظم نفت تولید می شود تا اقتصاد مصرفی کشورهای توسعه یافته وغنی را حفظ کند نگرانند- نمی توانند ازفرصت برآمده از درگیری داخلی در لیبی  برای آن که دخالت نظامی را ترویج کنند بهره گیری نکنند. بیانیه های صادره از سوی دولت ایالات متحده درست از اولین لحظه در آن معنی بودند.

اوضاعی مساعد تر نمی توان یافت . جمهوری خواهان دست راستی  در انتخابات نوامبر، ضربه پرسر وصدایی را بر پرزیدنت اوباما ، متخصص لفاظی وارد کردند.   

گروه " ماموریت انجام شد " فاشیست ، اکنون از نظر ایدئولوژیک از سوی افراط گرایان تی پارتی حمایت می شوند، امکانات رئیس جمهور کنونی را برای ایفای یک نقش صرفا تزئینی کاهش دادند تا جایی که حتی برنامه بهداشت وبهبود عمومی اقتصاد او در نتیجه کسر بودجه ورشد غیر قابل کنترل بدهی دولتی که تمام رکورد های تاریخی راشکسته بود در خطر قرار گرفت .

علیرغم طغیان دروغ ها وگیجی که ایجاد شده بود ، امریکا نتوانست چین وفدراسیون روسیه رابه تصویب شورای امنیت برای یک دخالت نظامی در لیبی بکشاند، اگرچه امریکا توانست به  اهدافی که در آن لحظه تعقیب می کرد با تصویب شورای حقوق بشر دست یابد. در رابطه با دخالت نظامی ، وزیر کشوردرکلماتی که کمترین تردیدی باقی نمی گذارد اظهار داشت که "هیچ گزینه ای کنار گذاشته نمی شود. "  

مسلم است همانطور که ما پیش بینی کرده بودیم ، لیبی اکنون درگیر جنگ داخلی است ، وسازمان ملل  نمی توتند کاری برای جلوگیری از آن انجام می دهد ، جز آن که دبیر کل آن آتش را با مقدارمتنابهی سوخت شعله ورمی سازد .  

مسئله ای که شاید بازیگران نمی توانستند تصور کنند آن بود که تمام رهبران قیام در گیر با موضوع پیچیده اظهارمی کنند  که تمام دخالت های نظامی خارجی را رد می کنند .

آزانس های خبری مختلفی اطلاع دادند که عبدالحافظ غوغا ، سخنگوی کمیته انقلاب روز دوشنبه 28م اظهار داشت که "باقی خاک لیبی از سوی مردم لیبی آزاد خواهد شد "

“، غوغادر اثنای اعلام تشکیل "شورای ملی"  برای نمایندگی آن شهرهای کشورکه در دستان قیام است گفت" ما برای آزاد سازی تریپولی بر روی ارتش حساب می کنیم ."   

“‘او درطی گفتگویی با روزنامه نگاران دراین شهر واقع در 1000کیلومتری شرق تریپولی اضافه کرد" آنچه ما خواهانیم اطلاعات نظامی است ، اما نه به این قیمت که حق حاکمیت ما در هوا ، زمین ودریا تحت تاثیر قرار بگیرد"  

“یک خبری از خبرگزاریAFP هفته گذشته اطلاع می داد که " سخت گیری افراد مسئول برای مخالفت با تاثیر برحق حاکمیت ملی باز تاب دهنده وجود افکار خود جوش اظهار شده ازسوی برخی شهروندان لیبی به خبر گزاری های جهانی در بنغازی بود" 

همان روز، عبیر ایمنینا یک استاد علوم سیاسی دانشگاه بنغازی اظهار داشت " احساس استوار ملی در لیبی وجود دارد "   

او با عطف به تجاوز 2003امریکا که گمان می شد حامل دموکراسی برای آن کشور وسپس به صورت واگیر برای کل منطقه باشد ، فرضیه ای که  نهایتا واقعیت ها دروغ بودن آن را افشا کردند تاکید کرد " علاوه بر آن ، نمونه عراق کل جهان عرب را می ترساند"   

استاد ادامه می دهد : " ما می دانیم که در عراق چه رخ داد، به همین خاطر عراق کاملا بی ثبات است وما واقعا ماییل نیستیم همان راه را دنبال کنیم . ما نمی خواهیم امریکا یی ها بیایند ومجبور باشند گریان برای قذافی بروند."

“‘اما طبق گفته عبیر ایمنینا"این احساس که این انقلاب ما ست ، واین ما هستیم که باید آن را بسازیم، وجود دارد." 

چند ساعت پس ازانتشار این خبر ، دو تا از خبر گزاری های اصلی امریکا ، نیویورک تایمز وواشنگتن پست ، به مطرح کردن نسخه های جدیدی از موضوع شتاب دادند ، خبر گزاری دی پی ادر این باره روز بعد ، در اول مارس اطلاع می دهد که :  

“ مطبوعات امریکا امروز گزارش دادند که مخالفین لیبی ممکن است ازغرب تقاضا کنند که مواضع استراتژیک نیروهای وفادار به پرزیدنت معمر قذافی را از هوا بمباران کنند."

“" نیویورک تایمز وواشنگتن پست  در نسخه های آنلاین خود تصریح کردند موضوع در داخل شورای انقلابی لیبی در حال بحث است ."  

“‘" نیویورک تایمز یاد آور می شود که این مباحثات نا امیدی فزاینده رهبران طغیان را در برابر احتمال قدرت گیری مجدد قذافی اشکار می سازد" 

“"نیویورک تایمز نقل می کند که سخنگوی شورا توضیح داد که در رویدادی هایی که عملیات هوایی در چارچوب سازمان ملل انجام می گیرد ، نمی تواند دلالت بر دخالت بین المللی باشد . "

“ شورا از وکلا، اساتید دانشگاه ها ، قضات واعضا برجسته جامعه لیبی تشکیل شده است “ 

  خبر اظهار می دارد:

" واشنگتن پست قدردانی شورشیان را نقل کرد که ، بدون حمایت غرب، مبارزه با نیروهای وفادار به قذافی میتواند طولانی وبه قیمت جان انسان های زیادی ادامه یابد .

  قابل توجه است که درگزارش درآن رابطه،از یک نفرکارگرصنعتی، روستایی یا ساختمانی ، ازکسی مرتبط با موضوع تولید یا دانشجوی جوان یا رزمنده ای در میان انهایی که در تظاهرات شرکت دارند نام یرده نمی شود. چرا برای نشان دادن شورشیان بعنوان اعضا برجسته جامعه تلاش می شود که خواستار بمباران از سوی  امریکا وناتو در راستای کشتار لیبیایی ها هستند؟

  بعضی روزها می توانیم حقیقت را از طریق شخصی همچون استاد علوم سیاسی دانشگاه بنغازی در یابیم که با چنین شیوایی ، از تجربه هولناکی سخن می گوید که کشت ، خانه ها را ویران کرد، میلیون ها نفر را در عراق بدون کار رها کرد یا آنها را به مهاجرت وادار نمود.

  روز چهارشنبه ، دوم مارس ، خبرگزاری ای اف ای سخنگوی معروف شورش را در حال خواندن بیانیه نشان می دهد که ، به نظر من ، محکم ودر عین حال متناقض با بیانیه هایی که دوشنبه صادر کردند :" بنغازی ( لیبی) 2 مارس . رهبر قیام لیبی امروز ازشورای امنیت  سازمان ملل درخواست کرد حمله ای هوایی علیه مزدوران رزیم معمر قذافی به راه اندازد"

" یک حمله هوایی راهبردی با دخالت خارجی فرق دارد که ما آن را رد می کنیم، سخنگوی نیروهای مخالف تا کید کرد که آنها همیشه نشان داده اند که علیه دخالت نظامی در در گیری های لیبی هستند."

  کدام یک از جنگ های زیاد امپریالیستی می تواند مشابه این باشد ؟ 

  جنگ اسپانیا در سال 1936؟ جنگ موسولینی علیه اتیوپی در سال 1935؟ جنگ جرج دبلیو بوش علیه عراق در سال 2003 یا یکی دیگر از ده ها جنگ به راه انداخته شده توسط ایالات متحده علیه خلق های امریکا، از تجاوز مکزیک در 1846 تا تهاجم به جزایر فالکلند در سال 1982؟

  البته با استثنا کردن، تجاوز مزدوران به خلیج خوک ها ،  جنگ کثیف ومحاصره کشور ما در طی 50سال،که سالگرد دیگری را در 16 آوریل اینده بر گزار خواهد کرد.

  در تمام این جنگ ها ، همانند جنگ ویتنام که به قیمت میلیون جان مردم تمام شد، توجیهات واقدامات مسخره بسیاری مسلط شد.

  برای آنهایی که در باره دخالت نظامی ناگزیری که در لیبی رخ خواهد داد تردید دارند. خبرگزاری اسوشیتدپرس ، که من فکر می کنم کاملا مطلع باشد ، امروز خبری را تیتر زد که اعلام می داشت :" دیپلمات ها گفتند ، اگر جامعه جهانی برای  وضع یک ممنوعیت هوایی بر فراز لیبی تصمیم گیرد کشورهای عضو ناتودر حال ترسیم اجرای طرحی احتمالی همانند نمونه مناطق پرواز ممنوع مستقر شده در منطقه بالکان  دهه 1990 هستند." 

گزارش جلوتر نتیجه می گیرد:" مقاماتی ، که به دلیل ماهیت حساس موضوع قادر به افشا نام آنها نیستیم ، به  شروع با ایجاد منطقه پرواز ممنوع که اتحاد نظامی اروپا در سال 1993بر بوسنی تحمیل کرد که با تایید شورای امنیت همراه بود وآغاز با بمباران ناتو درکوزوو در سال 1999، که تایید شورای امنیت را نداشت ، نگاه می کنند.

کانترپانچ سوم مارس 2011

From: http://www.counterpunch.org/castro03032011.html

 

 

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: