لیبی وامپریالیسم

سارا فلاندرز- برگردان: مهرگان

از تمام مبارزات در ست هم اکنونی جاری در شمال افریقا وخاورمیانه ، مشکل ترین انها  حل کردن مبارزات در لیبی است .  

وجه تمایز مخالفین رژیم قذافی چیست ، که بنا به گفته ها هم اکنون اداره شهر شرقی بنغازی را در دست دارند؟

آیا اتفاقی است که شورش در بنغازی آغاز شد ، که  در شمال غنی ترین میدان های نفتی لیبی ونیز نزدیک به بسیاری از خطو ط لوله گاز، پالایشگاه ها وبندر گاز طبیعی مایع آن واقع شده است؟ آیا طرحی برای تقسیم کشور وجود دارد؟

آیا خطر حمله نظامی امپریالیسم چه اندازه است ، که بزرگ ترین خطر را برای مردم کل منطقه مطرح می سازد؟ 

لیبی همانند مصر نیست . معمر قذافی رهبر لیبی مثل مبارک دست نشانده امپریالیسم نبوده است . قذافی سال ها متحد کشورها وجنبش های رزمنده با امپریالیسم بوده است . با کسب قدرت در سال 1969با کودتای نظامی ،نفت لیبی را ملی کرد وبسیاری از در آمدهای نفتی را برای توسعه اقتصاد لیبی مورد استفاده قرار داد. شرایط زندگی به نحوبنیادی برای مردم بهبود یافت.

به همین خاطر ، مصمم به زمین زدن لیبی بودند. امریکا عملا حمله نظامی به تریپولی وبنغازی را در سال 1986به راه انداخت که 60نفر از جمله دختر نوزاد قذافی – که به ندرت از سوی رسانه های شرکتی  نامبرده می شود – کشته شدند. تحریم های ویرانگری هم از سوی امریکا وهم سازمان ملل برای متلاشی کردن اقتصاد لیبی تحمیل شد ه بود.

پس از اشغال عراق توسط امریکا در سال 2003 ومسطح کردن بخش زیادی از بغداد با کارزار بمب باران که پنتاگون شادی کنان آن را " بیم وهراس " نامید ، قذافی برای دفاع در برابر تهدید به تجاوز بیشتر بر لیبی به تامین امتیاز های بزرگ سیاسی واقتصادی برای امپریالیست ها تلاش کرد . او اقتصاد را به روی بانک ها وشرکت های خارجی باز کرد، با درخواست های صندوق بین المللی پول برای " تعدیل ساختاری"، خصوصی کردن بسیاری از بنگاه های اقتصادی دولتی و قطع سوبسید های دولتی بر نیازمندی هایی چون مواد غذایی وبنزین موافقت نمود.

مردم لیبی از همان قیمت های بالا وبیکاری رنج می برند که زمینه شورش های جاهای دیگر است واز بحران  جهانی اقتصاد سرمایه داری ناشی می شود.

نمی توان تردید داشت که مبارزه فراگیرجهان عرب برای آزادی وعدالت اقتصادی نیزضربه ای بر تار لیبی نواخته است .نمی توان تردید داشت که نا رضایتی از رژیم قذافی محرک بخش قابل توجهی از جمعیت است . 

هر چند دانستن آن که بسیاری از افراد آموزش دیده در غرب بعنوان رهبران اپوزیسیون ماموران کهنه کارامپریالیسم هستند برای ترقی خواهان اهمیت دارد.  بی بی سی در روزبیست و دوم فوریه فیلم کوتاهی از جمعیتی را که در بنغازی در حال پایین کشیدن پرچم سبز جمهوری وجایگزین کردن آن با پرچم ادریس– که دست نشانده امپریالیسم امریکا وبریتانیا بوده است - پادشاه سرنگون شده بودند نشان داد.

رسانه های غربی بخش اعظم گزارشات خودرا بر واقعیت های جعلی تدارک شده از سوی گروه تبعیدی جبهه ملی برای نجات لیبی بنا کرده اند ، که از سوی سازمان جاسوسی  آمریکا سی آی ا آموزش دیده ومورد حمایت مالی هستند. با جستجوی نام جبهه به اضافه سیا در گوگل صدها منبع خواهید یافت . 

وال استریت جورنال در 23 فوریه در سرمقاله اش نوشت که " امریکا واروپا باید در براندازی رژیم قذافی به مردم لیبی کمک کنند." هیچ صحبتی  در کمیسیون ها  یا در راه روهای واشنگتن در باره مداخله برای کمک  کردن به مردم کویت یا عربستان سعودی یا بحرین برای سرنگون کردن حاکمان دیکتاتور آنها وجود ندارد .حتی تمام ابراز احترام ها به مبارزات توده ای که در حال حاضر منطقه را تکان داده است ،می تواند غیر قابل قبول باشد .چون در مورد مصر وتونس ، امپریالیست ها به هر ریسمانی که بتواند توده ها را از خیابان ها خارج کند متوسل می شوند. 

هیچ صحبتی از دخالت امریکا برای کمک به مردم فلسطینی غزه زمانی که هزاران نفر از محاصره ، بمباران وتاخت وتاز اسرائیل مردند وجود نداشت . بلکه بر عکس . امریکا برای جلوگیری از محکومیت دولت مهاجر صهیونیست دخالت کرد .

شناخت منافع امپریالیسم در لیبی دشوار نیست . بلومبرگ دات کام در 22 فوریه نوشت که در حالی که لیبی سومین تولید کننده بزرگ نفت در افریقا است ، بزرگترین ذخایر شناخته شده قاره را دارد، 44.3 میلیارد بشکه . لیبی کشوری است با جمعیتی نسبتا کوچک ، اما با استعداد تولید سود های کلان برای شرکت های غول پیکرنفتی . کیفیت نگاه ابر ثروتمندان به لیبی چنین است، وآنچه در زیر اظهار نگرانی آنها برای حقوق دموکراتیک مردم لیبی نهفته است همین است .

گرفتن امتیاز ها از قذافی برای بارون های نفتی امپریابیست کافی نیست . آنها دولتی را می طلبند که بتوانند بی درنگ مالک ، قفل ، ذخیره وبشکه گردند. آنها هر گز قذافی را به خاطر سرنگون کردن پادشاهی وملی کردن نفت نخواهند بخشید. فیدل کاسترو کوبا در مقاله " تاملات" خود گرسنگی امپریالیسم برای نفت را ذکر کرده وهشدار می دهد که امریکا در حال هدف گیری زمینه هایی برای دخالت نظامی در لیبی است .

برخی نیروها در امریکا برای بسیج کارزار خیابانی ترویج دخالت این چنینی امریکا تلاش می کنند. ما باید آشکارابااین کارزار مخالفت کنیم  وبه هر فرد ارامش طلبی میلیون ها کشته وتبعیدی ناشی از دخالت امریکا در عراق وافغانستان  را یاد اور شویم.

نیروهای ترقی خواه با آنچه که بعنوان جنبش مردمی در لیبی مشاهده می کنند احساس هم دردی می کنند. ما می توانیم به یک  چنین جنبشی با حمایت ازمطالباتش کمک کنیم در حالی که دخالت امپریالیستی ، راباید  در هر جایی که رخ می دهد رد کنیم. مردم لیبی هستند که باید برای آینده خود تصمیم بگیرند.  

workers.org

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: