پیش به سوی وحدت چپ!

بیانیه مشترک دو سازمان
به مناسبت چهلمین سالگرد بنیانگذاری جنبش فدایٔیان خلق ایران

وحدت چپ دمکرات و سوسیالیست،
مهم ترین چالش پیش روی فدایٔیان خلق

چهلمین سالگرد ۱۹ بهمن، سالگرد بنیانگذاری جنبش فدائیان خلق ایران را به همه رهروان این جنبش تبریک می‏گوئیم، به همه رفقائی که با قلم و قدم به تداوم حیات این جنبش یاری رسانده ‏اند، ادای احترام میکنیم، در برابر همه جانباختگان فدائی سر تعظیم فرود می‏ آوریم و به خانواده، مادران، پدران، همسران و فرزندان آن‏ها درود می فرستیم!

چهل سال پیش در چنین روزی با حمله یک گروه از فدائیان خلق به پاسگاه ژاندارمری در سیاهکل، بنیان جنبشی در تاریخ کشور ما گذاشته شد که هشت سال بعد و در آستانه انقلاب ۲۲ بهمن ماه ۷۵۳۱ به بزرگترین جریان چپ ایران فراروئید. سیاهکل یک نقطه ی عطف در تاریخ چپ بود و جریان برآمده از آن به نماد پیکار علیه استبداد و مبارزه برای آزادی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم مبدل شد و رابطه ای مستقیم بین این مبارزان با بخش مهمی از نسل برخاسته از خاکستر شکست ٨۲ مرداد ۲۳۳۱ برقرار کرد. ایستادگی بر اهداف، ازخودگذشتگی و شجاعت در عمل و نظر، مقابله رو در رو با دیکتاتوری حاکم، بیان روحیه‍ ی نسل پیکارجوی آن روز بود. فدائیان سازمانی را بنیان گذاشتند که سرمنشا جنبشی نوین در چپ ایران و پژواک نوزائی درونی آن شد.

هنر بزرگ گروه های تشکیل دهنده‍ ی سازمان (گروه رفقا بیژن جزنی و حسن ضیا ظریفی و گروه امیرپرویز پویان، عباس مفتاحی و مسعود احمدزاده) تدارک برنامه و سیاستی بود که حتی با از بین رفتن بخش اعظم کادرهای اولیه و رهبری سازمان، امکان رشد، بقا و فعالیت مستمر یافت. به نقطه‍ ی ثقل چپ جدید ایران بدل شد. آن ها توانستند با پشتکار و خلاقیت خود، راه پر کردن خلا بزرگی را در جنبش چپ ایران هموار کنند.

سازمان فدائیان خلق از لحظه ی تشکیل تا آستانه انقلاب بهمن، قربانیان بی ‏شماری داد. در همان سال نخست بخش اعظم کادرها و اعضای آن در درگیری ها جان باختند، و یا بازداشت و اعدام شدند. سی ام فروردین سال ۴۵۳۱رفیق بیژن جزنی و یارانش در زندان ترور شدند و دست آخر، طی ضربات سال ۵۵۳۱ تعداد زیادی از کادرها و تمام اعضای رهبری سازمان در درگیری با نیروهای سرکوب حکومتی کشته شدند. اما علیرغم همه این ضربات، جنبش ما گسترده تر شد و سازمان فدائی با اتکا به نیروی وسیع حول خود تجدید قوا نمود.

رمز ماندگاری فدائیان خلق بسیج نیروئی بود که بر مبارزه علیه استبداد و بر پی‏ ریزی ایرانی آزاد، دمکراتیک و مستقل و بر تامین زندگی انسانی برای کارگران و زحمتکشان پای می‏ فشرد. همین واقعیت هم در آستانه انقلاب بهمن و در هشتمین سالگرد بنیانگذاری، فدائیان خلق را به قوی ترین جریان چپ و مهم ترین نیروی اپوزیسیون حکومت جدید تبدیل کرد.

در فردای انقلاب بهمن، سازمان ما با وضعیت جدید مواجه شد. از یک سو با رویکرد وسیع توده ای به سازمان با مساله تغییر سازماندهی و ایجاد ظرفیت های لازم برای پاسخگوئی به وظائف جدید مواجه بود، از سوی دیگر ساختار موجود آن امکان انطباق سریع با شرایط متحول و جدید را محدودتر می کرد. از یک سو نیروهای سازمان در اقصی نقاط ایران و به خصوص در مناطق ملی با نیروهای حاکمیت جدید درگیر بودند، از سوی دیگر هنوز تحلیل دقیق از حاکمیت برآمده از انقلاب بهمن و سیاست روشنی در مواجهه با آن وجود نداشت. در چنین شرایطی اختلافات بر سر خط مشی گذشته و نحوه برخورد به حکومت حاد شد و منشا انشعابات از جمله انشعاب بزرگ اقلیت و اکثریت گردید و موجبات تضعیف نقش و موقعیت جنبش فدائی در صحنه سیاست کشور را فراهم آورد.

ضرورت پاسخگوئی به مطالبات پایه ی اجتماعی جنبش فدائی از یک سو، و از سوی دیگر تحولاتی که در طی چند دهه گذشته در اندیشه و عمل دو سازمان صورت گرفته، ما را به هم نزدیک کرده است. اولین بار است که در کنار هم سالروز بنیانگذاری جنبش فدائی را جشن می گیریم. آخرین باری که در سالگرد ۹۱ بهمن بسیاری از رفقای ما با هم بودند، سی و یک سال پیش بود. زمانی که هنوز انشعابی رخ نداده بود. هر کدام از ما مسیرهای متفاوتی را در سی سال گذشته طی کرده ایم. این راه بدون سنگلاخ نبوده است. اما امروز بدون آن که بر اختلافات و مشکلات تاریخی فی مابین، از جمله تبدیل ولو موقت بخشی از جنبش فدائی به نیروی حامی رژیم حاکم چشم ببندیم، با علم به عمق اشتباهاتی که در گذشته رخ داده است، و با نقد سکتاریسم سیاسی حاکم بر بخش دیگری از فدائیان خلق، به گام هائی ارج می‏گذاریم که در نقد کاستی ها، در جهت احیای اعتبار و ارزش های جنبش فدائی برداشته شده است و بر آغاز دیگری در جهت نوزائی چپ ایران پای می فشارد.

هر دو سازمان تاکید دارند که فدائیان خلق به عنوان وسیع ترین بخش فعالان چپ می توانند نقش شایسته خود را در وحدت چپ دمکرات و سوسیالیست ایران حول برنامه و اهداف روشن در جهت استقرار دمکراسی و عدالت اجتماعی در ایران و همراهی با تمامی نیروهای دمکرات و آزادیخواه کشورمان ایفا کنند. کشور ما برای رهائی از بختک استبداد مذهبی و برای استقرار یک جمهوری دمکراتیک و سکولار در ایران، نیازمند یک چپ قدرتمند و موثر در حیات سیاسی کشور است. گذار به دمکراسی و استقرار عدالت اجتماعی و تحقق اهداف سوسیالیستی که بر سرلوحه برنامه جنبش فدائیان خلق از همان آغاز حک شده است، به خودی خود تحقق نخواهد یافت. تحقق هر برنامه ای در گرو سازماندهی و بسیج نیرو برای پیشبرد آن است.

امروز همه شواهد حاکی از آن است که جامعه ما آبستن تحولات جدیدی است. جنبش اعتراضی مردم بعد از انتخابات ۲۲ خرداد سال ۸۸ اگر چه با سرکوب و تهدید و زندان به عقب رانده شده است، اما آتش زیر خاکستر است. هر جا که امکان بروز پیدا کند، سر ریز خواهد کرد. تحولات منطقه و تغییرات در کشورهای عربی نیز شمارش معکوس سقوط دیکتاتوری ها را آغاز کرده است و استبداد حاکم بر کشور ما نمی تواند استثنا باشد.

ما بر این باوریم که جنبش چپ ایران، امروز بیش از هر زمان دیگری برای آن که بتواند نقشی در خور در تحولات آتی جامعه ایفا کند، نیازمند برآمدی متحدتر و با قدرت عمل بیشتر در صحنه سیاسی کشور است. چپ متحد و قدرتمند تضمینی برای استقرار یک جامعه آزاد و عادلانه است.

در چهلمین سالگرد بنیانگذاری جنبش فدائیان خلق، ما بار دیکر با وظیفه سازماندهی وحدت چپ مواجهیم و معتقدیم که فدائیان خلق، به مثابه بزرگ ترین طیف فعالان چپ، می توانند همگام با دیگر نیروهای چپ دمکرات و سوسیالیست نقش برجسته ‏ای در تحقق چنین وحدتی ایفا کنند و با الهام از بنیانگذاران این جنبش موانع بر سر راه شکل‏ گیری یک چپ قدرتمند و موثر در سیاست ایران را بر طرف سازند.

وحدت چپ دمکرات و سوسیالیست مهم ترین چالش پیش روی فدائیان خلق و همه محافل چپ دمکرات و آزادیخواه ایران است.

بار دیگر یاد جانباختگان سیاهکل و دیگر یاران فدائی را گرامی می داریم. با فراگیری از تجارب چهل سال مبارزه و تلاش، بر اهداف آزادیخواهانه و عدالت طلبانه آنان پای می‏فشاریم.

سازمان فدایٔیان خلق ایران (اکثریت) - سازمان اتحاد فدایٔیان خلق ایران
۹۱ بهمن ۹٨٣۱ - ۸ فوریه ۱۱۰۲

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: