تزلزل ساختاری قدرت در افریقای جنوبی

هاتف رحمانی

ساختار حکومت ائتلافی در آفریقای جنوبی متزلزل شده است . این تزلزل با اعتصاب سه هفته ای کارکنان دولت به اوج خود رسید. بورژوازی بوروکرات سیاه پوست نوظهور آفریقای جنوبی در تلاش فروپاشی ائتلاف وایجاد حکومتی یک دست به زعامت کنگره ملی افریقا است .

ائتلافی که پس از پیروزی انقلاب ملی ودموکراتیک افریقای جنوبی علیه اپارتاید با مشارکت کنگره ملی افریقا ، حزب کونیست افریقای جنوبی وکنفدراسیون اتحادیه های کارگری ( کوساتو) در سال 1994شکل گرفت ، در آستانه آسیب جدی از سوی عناصر راست کنگره ملی افریقا است ، که با چپاول میلیون ها دلار از منابع وذخایر مالی دولتی وخصوصی تلاش می کنند حزب عرفی بورژوایی را در قالب کنگره ملی افریقا بر سرنوشت کشور حاکم نمایند.

اعتصاب سه هفته ای کارکنان دولت سیلی محکمی بر این تلاش ها بود ومسائل جدیدی را پیش روی نیروهای ترقی خواه افریقای جنوبی قرار داد.

در رسانه های فازسی زبان چپ مقاله ای از آقای روبن مارکاریان در رابطه با اعتصاب انتشار یافت . نفس همدردی با کارکنان اعتصابی ارزشمند بود . اما آقای مارکاریان در آن مقاله با تحلیلی مکانیکی وبا توسل به افترا از باز نمایی حقیقت وضعیت مشخص افریقای جنوبی خود داری کردند. با توجه به این که آقای مارکاریان از رهبری سازمانی چپ هستند، چنین تحلیل هایی می تواند در عمل به ضد خود تبدیل شده وهواداران واعضا سازمان را گمراه نماید .

آقای مارکاریان نوشته اند :" "حزب کمونیست آفریقای جنوبی"، در این میان،  در وضعیت دو گانه ای قرار گرفته است. "زوما" دو نفر ازاعضای حزب  را وارد کابینه خود نموده و به این ترتیب حزب را به گروگان سیاست های دولت و دنبالچه نسخه های نئولیبرالی مبدل کرده است. در جریان تکوین اعتصابات بخش خدمات، حزب کمونیست از طریق انتشار اطلاعیه ای از این اعتصاب و مطالبات کارگران حمایت کرد. در اطلاعیه بعدی، در زیر فشار شدید انتقادات، ضمن تاکید مجدد خود بر حقانیت اعتصاب با افراط و تفریط هائی که به اعتصاب کنندگان بخش بهداشت و خدمات نسبت داده می شود مرزبندی کرده و از ائتلاف خود با "کنگره ملی آفریقا" و ادامه این ائتلاف دفاع کرده و "کوساتو" را نیز دعوت به ادامه این ائتلاف کرد. حزبی که مدعی طبقه کارگر است درست دراوج مبازات کارگری بخاطر دو کرسی دولتی  نتوانسته است با نارضائی های عظیم کارگری همراه شود. این بازی یک بام و دو هوا ضربات شدیدی به اعتبار حزب، که یکی از پایه های اصلی مبارزه ضدآپارتاید در آفریقای جنوبی بوده و فعالین آن نقش مهمی در جنبش اتحادیه ای داشته اند، وارد ساخته است." (1)

در این نوشته آقای مارکاریان چند موضوع مهم قابل بررسی وجود دارد:

1-  ""زوما" دو نفر ازاعضای حزب  را وارد کابینه خود نموده و به این ترتیب حزب را به گروگان سیاست های دولت و دنبالچه نسخه های نئولیبرالی مبدل کرده است."  بیان این عبارت فقط متکی به ذهن نویسنده است ومابه ازای عینی در خارج ندارد. حزب کمونیست افریقای جنوبی از اعتصاب هم در تشکل های محلی وهم در سازمان ملی دفاع کرد. اما آنچه را که حزب کمونیست افریقای جنوبی مد نظر داشت ونسبت به آن نگران بود ، تقلیل اعتصاب به مبارزه کارگر وکارفرما بود ، در حالی که بنا به وظیفه انقلاب ملی ودموکراتیک این کارکنان نقش  وجایگاه دیگری در انقلاب دارند . تقلیل این اعتصاب می توانست خود ضربه ای به روند انقلاب ملی ودموکراتیک ونقطه قوتی برای راست گرایان درون حزب حاکم کنگره تبدیل گردد. حزب کمونیست افریقای جنوبی در اطلاعیه ای اعلام کرد:" ح.ک.ا.ج یکبار دیگراعتقاد راسخ خود بر قانونی بودن درخواست های  کارگران  را تصریح کرده واز آنها در مبارزه برای  دستمزد عادلانه حمایت می کند . به ویژه ، یادآور می شود که شکاف دستمزد در بخش دولتی بین بالاترین رده های پرداخت وپایین ترین رده 91به 1 است.اگرچه شکاف در بخش خصوصی حتی وسیع تر است. ما نمی توانیم انکار کنیم که شکاف دستمزد دربخش دولتی شرم آور است ، وهر تلاشی باید برای پایان دادن ترقی خواهانه به این شکاف غیر قابل قبول به عمل آید....   بخش دولتی  برای کشور توسعه یافته ای که ما در تلاش ساختن آن هستیم کاملا حیاتی است.ما نمی توانیم اجازه دهیم روابط در داخل بخش دولتی به بن بست های باریک کارگر- کارفرما تقلیل یابد. ما از همه طرف ها ، دولت واتحادیه ها ، به شناختن ، پروردن وتصریح مسئولیت های مشاغل حرفه ای کسانی که در بخش های کلیدی مانند بهداشت ، آموزش وپرورش ونیروهای پلیس ، نیاز داریم .... در میان موضوعاتی که لازم است مورد بحث قرار گیرد موضوع آزارنده چانه زنی بخش عمومی است . بر خلاف اعتصاب برای دستمزد در بخش خصوصی ، که دعوا بر سر چگونگی تقسیم ارزش اضافی بین  منافع  ودستمزد ها است ، در بخش دولتی ، بودجه از پیش تعیین شده است و ابزار های تعدیل کننده خارج از اولویت ها باز توزیع شده اند.این که این اولویت های دیگر اولویت های مشروع هستند یا نه می تواند موضوع بحث باشد ، اما این امر به معنی آن است که حدی از انعطاف ناپذیری به تدریج ایجاد شده وجود دارد.حق چانه زنی بخش عمومی باید مقدم بر بودجه باشد، وما به یافتن ابزارهایی برای انجام این کار نیاز داریم که باید تعهدات سنجش پذیر برای افزایش بهره وری وخدمات عمومی را نیز وارد نماید." (2) (تاکید از نویسنده مقاله)

گمان نمی کنم این بند به توضیح بیشتری نیاز داشته باشد .

2-  آقای مارکاریان نوشته اند:" حزبی که مدعی طبقه کارگر است درست دراوج مبازات کارگری بخاطر دو کرسی دولتی  نتوانسته است با نارضائی های عظیم کارگری همراه شود." نمی دانم مضمون همراهی با کارگران از نظر آقای مارکاریان چیست؟ حزب کمونیست افریقای جنوبی یکی از گردان های مبارزوانقلابی جنبش جهانی کارگری وکمونیستی است وتلاش های این حزب در دوران پس از آپارتاید نکته های فراوانی برای اموزش سایر کمونیست ها دارد . اگر دو کرسی دولتی  برای این حزب فریبنده است که اصلا نمی بایست اعلام می کرد که " باردیگراعتقاد راسخ خود بر قانونی بودن درخواست های  کارگران  را تصریح کرده واز آنها در مبارزه برای  دستمزد عادلانه حمایت می کند " واز این هم فراتر نمی رفت که مسئله فقط اعتصاب کنونی وافزایش دستمزد نیست بلکه باید به حقوق اساسی کارگران مانند بیمه ، بهداشت عمومی وآموزش وپروش پرداخت . واز بررسی اعتصاب وروند های سیاسی – اجتماعی حاکم به این نتیجه نمی رسید که باید " راه رشد جدیدی " را مطرح کرد . واقعیت آن است که در آفریقای جنوبی تنها دستمزد کارگران نیست که به تاراج می رود بلکه همراه با آن که یکی از مظاهر است کل دستاوردهای انقلاب ملی ودموکراتیک در معرض خطر است . حزب کمونیست افریقای جنوبی دلاورانه ، اصولی وبا مشی اتحاد طلبانه این امر را مطرح وپی گیری می نماید . کلید اصلی این انحراف ، در راه رشد حاکم بر آفریقای جنوبی نهفته است . کوساتوعضو دیگر اتحاد نیز در نشست مشترک با حزب وتاکید بر پی گیری "راه رشد جدید" ، متعاقب نشست  در 14 سپتامبر دیدگاه های خود در باره "راه رشد جدید " را طی مقاله ای 60صفحه ای با جزئیات مطرح نموده است . تلاش حزب کمونیست افریقای جنوبی حفظ دو کرسی نمایندگی در دولت زوما نیست بلکه نجات انقلاب ملی ودموکراتیک افریقای جنوبی است. در این راه تلاش می کند با حفظ وحدت مردم گرایان داخل کنگره ملی افریقا ، وحفظ اتحاد سه وجهی آفریقای جنوبی عملا با اتخاذ راه رشد جدید، انقلاب ملی ودموکراتیک افریقای جنوبی را تحکیم نموده واز آن دفاع نماید. ما نمی خواهیم نامی بر نحوه بر خورد رفیق مارکاریان بگذاریم ، اما از ظواهر امر بر می آید که بر خورد آقای مارکاریان چیزی جز تجلی " جنبش همه چیز، نتیجه هیچ "نیست. 

3-  مطالعه تجارب پس از انقلاب افریقای جنوبی برای هر کمونیست صادقی لازم است . در این حرکت بسیاری از تز های اصولی مارکسیستی  پس از فروپاشی شوروی وکشورهای سوسیالیستی شرق اروپا ، به محک تجربه نشسته است . از جمله جبهه متحد خلق، رهبری طبقه کارگر ، راه رشد انقلاب ملی ودموکراتیک ، عارضه های طبقاتی پس از پیروزی انقلاب در جامعه ، خط مشی نیروهای ترقی خواه وبه ویژه کمونیست ها در انقلاب ملی ودموکراتیک ، ساختار طبقاتی حاکمیت ، تحول طبقاتی جامعه پس ازپیروزی و...

 البته چون آقای مارکاریان به چیزی کمتر از سوسیالیسم رضایت نمی دهند  شاید پرداختن به این مسائل نتواند مشکلی را از ایشان حل نماید . وشاید ایشان مایل باشند از گذار های مستقیم جوامع به سوسیالیسم تجربه کسب نمایند. به هر حال مرور این موضوعات برای تک تک نیروهای چپ ایران ضروری است . 

 

1-http://rahekargar.de/browsf.php?cId=1028&Id=368&pgn

2- http://rahman-hatefi.net/navidenou-527-89-185-890609.htm

 

 

 

  

مطلب را به بالاترین بفرستید: