 |
|
نویدنو:25/02/1389 صفحه قابل چاپ است |
|
نویدنو
براي فرزاد كمانگر وچهارهمراهش علي رضا جباري (آذرنگ)
ديگرصداهاتان نمي آيد زان سوي باروي ستبر ِ سخت ِ رازآلود ديگرسخن برخامه ها و برزبانهاتان در دير- شب- يلدا درين باروي ِ شهر ِ بند يادآوربيداد ِ رفته بر شمايان نيست.
فرياد ِ درد ِ مادر ِ يلدا برزايش ِ خورشيدهاي نو گشوده ره موج صداتان برفراز ِ شهر ِ بند، مي تابد بيدادگررا نك توان ِ كشتن ِ خورشيد ِ تابان نيست.
شب را به روزآورد نش آنك، سزد ازپشت ِ روزان را به شب برد ن هرشبكه او برمي دمد شيپور ِ خاموشي پژواك ِ صد آوا ازهردوسوي رازگون باروي وهم آلود مي آيد:
" بنگر! بسا خورشيد بارانا كه مي بيني بس خيره پنداري كه يلدا تا ابد ماند ديري است سرخيٌ ِ سحر ازاوج ِ شهر ِ بند مي تابد. يا ازخيابانها و ميدانهاي اين سامان، فشاند نور. ديگرگذشته ست آنكه بتواني شب را به جاي روز بنشاني
با اخگري كز هيمه گاه تو گرفتند اين شب افروزان جز نور ِ اين خورشيد باران ها نوري دگردرپهنه گيتي نمايان نيست. 23/2/89( 13مي2006)
مطلب را به بالاترین بفرستید:
|
|
|
