|
||
|
نویدنو:10/1/1388 صفحه قابل چاپ است |
||
|
نویدنو
مصاحبه ی دموکراسی اکنون با روبرتو لواتو - برگردان:مهرگان
امی گودمن: ماوریسیوفونس از حزب شورشی پیشین فارابوندو مارتی برنده انتخابات ریاست جمهوری در السالوادور شده و به دو دهه حاکمیت محافظه کاران پایان داده است . فونس51 درصد آرا را به دست آورد و 49 درصد نصیب رودریگو آویلاازحزب دست راستی حاکم گردید. آرنا پیروز انتخابات ریاست جمهوری از زمان پایان جنگ داخلی جنایتکارانه السالوادور در 18 سال قبل بود. فارابوندو مارتی اتحادی از چریک های شورشی بود که نزدیک به دو دهه با دولت نظامی مورد حمایت آمریکا می جنگید. درطی این جنگ 70000 نفر کشته شدند که اکثریت این ده ها هزار نفر، به دست ارتش السالوادور یا به دست نیروها ی شبه نظامی دولتی به قتل رسیدند. فونس یک گزارشگر تلویزیونی پیشین است که از سال های درگیری گزارش تهیه می کرد و اولین نامزد ریاست جمهوری فارابوندومارتی است که از مبارزان سابق این نیروها نیست. او در سخنرانی پیروزی اش برسیاست های اعتدالی در طی پویش انتخاباتی اش تاکید کرد و گفت قصد دارد روابط کشور با ایالات متحده را ادامه دهد.
امی گودمن: دولت اوباما به السالوادوریها اطمینان داده است با هر رهبر منتخبی کارخواهد کرد، و این نقطه چرخشی از سیاست های دولت بوش است که در سال 2004 تهدید کرد در صورت پیروزی فارابوندو مارتی کمک های امریکا به السالوادور را قطع خواهد شد. روابط نزدیک السالوادوربا امریکا چنان است که السالوادور – با احتساب آخرین 6000 سرباز بازگشته در هفته گذشته - سربازانش را بیش ازهر کشور امریکای لاتین در عراق نگه می دارد. السالوادور همچنین به قطب همکاری منطقه ای با واشنگتن در به اصطلاح جنگ مواد مخدر تبدیل شده است. اقتصاد کشور در واقع به میلیاردها دلاری وابسته است که ازسوی 2.5 میلیون السالوادوری ساکن ایالات متحده امریکا به کشور ارسال میشود. ما با روبرتو لواتو در سان سالوادور مصاحبه ای را ترتیب داده ایم که تقدیم می گردد. او عضو تحریریه رسانه "امریکای جدید" و همکاری مستمری با مجله ی "نشنال" داشته است. او وبلاگ ofamerica.wordpress.com را دارد. او شب گذشته با رئیس جمهور منتخب مائوریسیو فونس دیدار و مصاحبه کرد. روبرتو لواتو هم اکنون در "دموکراسی اکنون" به ما میپیوندد. روبرتو به دموکراسی اکنون خوش آمدید. میتوانید از فضای سیاسی سان سالوادور برای ما صحبت کنید؟ روبرتو لواتو: بله میتوانم- من میتوانم آهنگی را نقل کنم که میگوید "بگذار شادی فرود آید و درد ورنج را فروشوید". اینجااوضاع به گونه ای است که من در تمام مدت عمرم هرگزندیده بودم. بعنوان فرزند یکی ازمهاجرین السالوادوری و بعنوان کسی که زمانی را در اینجا گذرانده و بعنوان کسی که شاهد تجربه اوباما بوده، من واقعا نمی توانم به شما بگویم که اوضاع شبیه چیست. شما نه تنها ازپایان یافتن حکومت حزب آرنا بلکه درباره 130سال حکومت الیگارشی و دیکتاتوری نظامی صحبت می کنید، قاعدتا این امر صرفا دیشب خاتمه یافت. شما درباره 6 میلیارد دلاری که فارابوندومارتی را شکست داد، همانطور که قبلا یادآور شدید صحبت می کنید. شما درباره یکی ازترسناک ترین – ارتش های سیاسی سابق و نیروهای سیاسی کنونی- در نیمکره ما صحبت می کنیداین نه تنها شکست مطلق حزب آرنا، بلکه همچنین و به ویژه شکست کسی است که هیچگاه نتوانسته ایم او را فراموش کنیم: رونالد ریگان. بله این شکست دادن رونالد ریگان است ونه چیزی کمتر از آن. امی گودمن: توضیح بده منظورت چیست.
بله، صحبت از 70000 کشته است. اگر تنها یک نفر مسئول جوخه های مرگی باشد که بسیاری ازاعضا خانوده های ما را تعقیب کرد، که بسیاری از آن ها را کشت ، رونالد ریگان است. بنا بر آمار سازمان ملل 95 درصد ازتمام 70000 تا 80000 نفری که کشته شدند، توسط دولت کشته شدند. رونالد ریگان واقعا در تلاش برای نابودی فارابوندومارتی کشور ما را به مسیری برد که سالانه 6 میلیارد دلار هزینه برای ایالات متحده ساخت. چیزی که حتی هم اکنون در عراق "گزینه سالوادور" خوانده میشود. واکنون خیابان ها سرخند، نه با خون فارابوندو مارتی ، که با نوجوانان، دختران، پسران، سالخوردگان، خانواده های سرخ پوش، جشن شادی، خواندن آوازهای انقلابی، و خلاصه، بزرگ داشت پیروزی ای که آنها هرگز درزندگی شاهد آن نبودند و خروج از سکوتی که این کشور تمام زندگی اش را با آن بروز می داد . علاوه بر این، منظورم آن است که در خیابان های سان سالوادور امروزصبح وحتی همین الان اشک بود ونه خون. الان ساعت نزدیک 6 صبح است. شما کمی زودتر مرا بیدار کردید، اما این چیزی است که من هرگز در زندگیم ندیده ام، ومن بسیارشوکه شده ام.من آرزو میکنم که کاش کلماتی برای گفتن به شما داشتم، این که بسیاری از ما هم اکنون چگونه تکان خورده ایم. امی گودمن: میتوانید بگوئید که ماوریسیو فونس کیست؟ از گذشته او بگوئید. روبرتو لواتو: با کمال میل، ماوریسیو فونس یکی ازبزرگترین نشانه های نمود دمکراسی بوجود آمده در السالوادور است. باید آن را حاصل سیاست های فارابوندومارتی در آوردن امریکا و السالوادور بر سر میز مذاکره دانست. آزادی بیان تحت حکومت دیکتاتوری نظامی امکان پذیر نبود. توافق های صلح اندکی فضای سیاسی به ویژه در رسانه ها فراهم آورد. بنا براین ماوریسیو فونس مصاحبه گری بود که به بزرگترین ستاره رسانه ای در السالوادور تبدیل شد، کسی که به چپ متمایل شد، کسی که برادرش را در طی جنگ از دست داد،کسی که بسیار باهوش است ، بسیار با هوش. شما میدانید که من شب گذشته تقریبا 25 دقیقه با او مصاحبه کردم، و دریافتم او باید درسیاست خارجی و سیاست های بومی، مردی با هوش باشد. او با دقت تمام سخن میگوید و نه با گزافه گویی های معمول و یاوه های ساده لوحانه ای که بسیاری ازسیاستمداران السالوادوری که من با آن ها مصاحبه کرده ام بر زبان می آورند. علاوه بر این، او همچون هوای تازه ای وزیدن گرفت و کار را تا آنجا پیش برد که حتی 46 درصد از آرا پروتستان ها – باید اضافه کنم آرا پروتستان های به شدت محافظه کار- در السالوادور به او تعلق گرفت. امی گودمن: درخاتمه اهمیت انتخاب ماوریسیو فونس از جبهه ی فارابوندو مارتی را برای امریکای لاتین توضیح دهید. روبرتولواتو: بسیارخوب ، این انتخاب ادامه جریان سرخ و صورتی ای است که در نیمکره ما جریان دارد. تنها تفاوت مهم آن است که این انتخاب، ما را حتی به شمال نزدیک تر میکند. این انتخاب حتی ما را به دیوار مرزی نزدیک می سازد. به یاد داشته باشید که السالوادوری های بیشتری نسبت به سایر کشور های امریکای لاتین در امریکا اقامت دارند. ازاین رو جمعیت السالواودری های مقیم امریکا همانند بسیاری ازامریکای شمالی ها تحت فشار بودند. من اطمینان دارم چنین افرادی، از جمله بسیاری از بینندگان شما امی، از دهه 1980 با همبستگی و پناه دادن به مردم السالوادور حمایت کرده اند. خوب، قلب های تمام این افراد شب گذشته لرزید. من اطمینان دارم بسیاری ازمردم آمریکا اشک شادی ریختند. من مطمئنم بسیاری از مردم امریکا از رویدادها آگاهند و تصمیم دارند راهی السالوادور شوند . بنا بر این، شما هم اکنون با یک کشور بسیار کوچک آمریکای لاتین برخوردار از جنبش قدرتمند همبستگی در ایالات متحده مواجهید . خوب این مسئله ی عمده ایست. این انتخاب از یک نظر دیگر هم دارای اهمیت است، چون همایش امریکای لاتین در پیش است، و اکنون باراک اوباما مجبور است با یکی دیگر از کشور های امریکای لاتین که راه خود را از برنامه های ایالات متحده جدا کرده روبرو شود و باید به طریقی برای جلب توجه آن تلاش نماید تا به مذاکره برگردد و نه رویارویی.
|
||
|
|
