|
||
|
نویدنو:9/12/1386 صفحه قابل چاپ است |
||
|
نویدنو: خبرهای ناگوار چونان سیلابه های بنیان کن یکی پس از دیگری می رسند. هنوز از داغ آشورپور رها نشده خبر به خاطره پیوستن منیر جباری را دریافت می کنیم .و.... نوید نو پرواز این انسان نمونه رابه همه پویندگان عدالت وآزادی ومردم دوستی وخانواده محترم ایشان تسلیت می گوید.
شاعر "این است باورم" به خاطره‌ها پیوست!
یارا به من بگو٬ آیا به باورت؟ می‌گنجد این سخن؟ کین شیر بیشه‌ها٬ این قهرمان قصه‌ها٬ کین یار آشنا٬ کین درّ پربها٬ آرام وبی‌صدا بدرود گفته است؛ خورشید و سبزه را؟ عشق و پیاله را؟ شادی و خنده را؟ بخشی از شعر "این است باورم " سروده‌ی منیر جباری (فروغ شیخی)
خبر چون آواری فرود آمد. آواری هولناک٬ چون سیلی روان شد٬ سیلی بنیان‌کن٬ چون توفانی از هم گسست٬ توفانی ویرانگر... آه و افسوس٬ آه و دریغ٬ دریغ و دریغ. منیر جباری (فروغ شیخی) ٬ شاعر٬ ادیب٬ ویراستار٬ آوازه‌خوان و آموزگار شریف و شجاع پس از تحمل طولانی بیماری هولناک و با تفویض شعله‌ی درون خویش به جان‌های عاشق و دلاور٬ در روز سه‌شنبه هفتم اسفند ۸۶ به خاطره‌ها پیوست. منیر انسانی صاحب اندیشه٬ انسان‌دوستی عدالت‌گرا٬ دگراندیشی آزادی‌خواه٬ میهن‌پرستی دوستدار مردم جهان٬ کتاب‌خوانی پرشور٬ یاری‌گری بی‌توقع و پوینده‌ای پرشور و وفادار بود. او زندگی را "دشواری وظیفه" می‌دانست. منیر جباری که آموزگاری شیفته و از پیروان راه صمد بهرنگی بود؛ تا پایان عمر٬ جان جوانی داشت که به شکلی حیرت‌انگیز به روی همه‌ی جهش‌ها و گرایش‌های جوان باز بود. او امیدهای جوانان را پذیرا بود و همواره به نقشه‌های بزرگ آنان اعتماد می‌کرد. از موفقیت‌ها و پیروزی‌هایشان شاد و شکفته می‌شد و به آنان امید٬ شکیبایی و خرد می‌آموخت. منیر همواره تاکید می‌کرد که فعال بودن در جهت خدمت به همگان٬ تنها فضیلت واقعی است و جز آن خرده فضیلتی بیش نیست. او همواره فعال بود٬ همواره کار می‌کرد زیرا برای او دست شستن از کار٬ دست شستن از بودن بود. برای او کار خون اندیشه بود. منیر شیفته‌ی فرهنگ والای ایران و جهان بود و به زبان فارسی و ادیبان٬ شاعران و متفکران آن٬ عشق می‌ورزید. منیر در سال‌های دشوار و دربرابر طوفان‌های سهمناک از پای درنیامد و به یاری یاران شتافت. او در هر اقدام نیک و متهورانه پیش‌قدم بود. بدون‌تردید برای همه‌ی کسانی که روزی رفیق و دوست آن انسان آزاده بوده‌اند؛ دانشوری٬ ادب٬ فروتنی٬ دستگیری٬ نظم و میهن‌پرستی او درس‌هایی است که هرگز از یادها نخواهد رفت. منیر جباری شراره‌ای بود ناب که به خاطر عدالت٬ آزادی و فضیلت رزمید و سوخت. گوهری بود از گوهرهای مردم ایران و جهان٬ که بزرگواری٬ شهامت و مهربانی انسان ایرانی را پاس داشت و سهم خود را در بنای تمدن و مدنیت بشری ایفا کرد. گوته شاعر بزرگ جهان در توصیف چنین انسان‌هایی است که گفته است "انسان در جستجو و تلاش جاودانه‌اش در راه حقیقت زیبا و بزرگ است."
آوازه‌خوان گذشت ولیکن ترانه‌اش گل می‌کند به دامنه‌ی کوهپایه‌ها سیاوش کسرایی خسرو باقری |
||
|
|
