|
نویدنو
مصاحبه با رفیق محمد نفاع، دبیر کل حزب
کمونیست اسرائیل
حمایت از مبارزه خلق فلسطین برای دست یابی به خود مختاری وظیفه کمونیست های
اسرائیلی است!
نوشته: اِفراییم داویدی (Efraim
Davidi)
و جِما دلگادو (Gema
Delgado)
حزب کمونیست اسرائیل (CPI)
و جبهه انتخاباتی آن هداش (Hadash
یا جبهه دموکراتیک برای صلح و برابری -
Democratic
Front
for Peace and Equality)
تنها نیروهای سیاسی در اسرائیل بودند که با ارتکاب قتل عام توسط زهال (Tzahal)،
نیروهای مسلّح اسرائیل، در نوار غزه در دی ماه (ماه ژانویه)، مقابله کردند.
با کمال تأسف، ”رسانه‌های عمده“ وسعت این اعتراض در داخل کشور اسرائیل بر
ضد جنگ را به درستی بازگو نکرده‌اند. مقیاس عظیم بسیج اعتراضی بی‌وقفه در
سراسر این کشور خاورمیانه‌ای در آن سه هفته، در تظاهرات عظیم 130/000 نفری
در شهر سَخنین که یک هفته بعد از آغاز آن تهاجم جنایتکارانه، به ابتکار
”کمیته نمایندگی عالی“ جمعیت عرب-فلسطینی در اسرائیل برگزار گردید، و نیز
در تظاهراتی به نمایش گذاشته شد که روزی دیگر، در شهر تل آویو، با شرکت
20/000 نفر برگزار گردید، که بسیاری از آنها پرچم‌های سرخ با خود حمل
می‌کردند.
برای آشنا کردن مردم با مواضع کمونیست‌های اسرائیلی، نشریه ”موندو اوبررو“
مصاحبه‌ای داشت با دبیر کلّ حزب کمونیست اسرائیل، محمد نفاع، که نویسنده‌ای
است اهل دهکده دروزی‌نشین ”بیت جن“. به لطف و همّت افراییم داویدی، این
مصاحبه در آخرین روز ژانویه در یکی از مراکز حزب در شهر حیفا برگزار گردید.
امسال حزب کمونیست اسرائیل نودمین سالگرد بنیادگذاری خود را جشن می‌گیرد.
این حزب یکی از سازمان‌های سیاسی ای است که تبارشان به حزب کمونیست فلسطین
در اواخر دهه 1940 باز می‌گردد؛ دو سازمان دیگر، یکی حزب مردم فلسطین و
دیگری حزب کمونیست اردن است. حزب کمونیست اسرائیل یک فراکسیون پارلمانی
متشکل از چهار نماینده در کنیسِت (پارلمان اسرائیل)، و چندین شهردار دارد،
از جمله شهردار ”پایتخت عربی“ اسرائیل، شهر ناصریه، که در
۳۲
سال گذشته حزب کمونیست شهرداری آن را در دست داشته است. حزب همچنین حضور
قابل توجهی در میان دانشجویان و اتحادیه‌های صنفی دارد. در انتخابات اخیر
شهرداری‌ها در ماه نوامبر گذشته، از جمله در شهر تل آویو، در مقابل شهردار
وابسته به حزب کارگر که %۵۱
آرا را به دست آورد، داو خنین کمونیست توانست %۳۶
آرا را به خود اختصاص دهد. حزب کمونیست اسرائیل، حزب مارکسیست - لنینیست،
تنها حزبی در اسرائیل است که در آن اعضای یهودی و عرب از موقعیت یکسانی
برخوردارند. این حزب تنها روزنامه کمونیستی به زبان عربی را در خاورمیانه
به نام الاتحاد، و یک نشریه هفتگی به زبان یهودی به نام زو هادرخ (مَسیر)
منتشر می‌کند.
”جهان کار“: از بیست و هشتم دسامبر، حزب کمونیست اسرائیل در نقاط مختلف
کشور تظاهراتی بر ضد تجاوز نظامی اسرائیل به نوار غزه برگزار کرده است.
موضع حزب کمونیست اسرائیل در ارتباط با مناقشه اسرائیل - فلسطین چیست؟
محمد نفاع: از سال 1947، حزب ما از موضع ”دو کشور برای دو خلق“ دفاع کرده
است و از حق خلق فلسطین برای خود مختاری حمایت کرده است؛ به عبارت دیگر، از
حق فلسطینی‌ها برای داشتن یک کشور آزاد و مستقل در سرزمین‌های اشغال شده
توسط اسرائیل در ماه ژوئن سال 1967، با اورشلیم شرقی به عنوان پایتخت آن.
ما همچنین خواستار برچیدن شهرک‌های یهودی‌نشین در سرزمین‌های اشغالی و حلّ
مسئله آوارگان و پناهندگان فلسطینی بر اساس قطعنامه‌های سازمان ملل متحد
هستیم.
ج.ک.: و نظرتان در مورد وضعیت کنونی کرانه غربی و ”دیوار ننگ“ چیست؟
م.ن. : اسرائیل باید به خطوط آتش بس قبل از جنگ ژوئن 1967 عقب‌نشینی کند و
دیوار را، که ما به عبری و عربی آن را ”دیوار آپارتاید“ می‌نامیم، برچیند.
ج.ک. : شما مبارزه خود بر ضد یورش اسرائیل به مردم فلسطین را، و در این
مورد خاص در نوار غزه، چگونه با جنبش‌های اجتماعی، ضد جنگ، و جنبش دانشجویی
هماهنگ می‌کنید؟
م.ن. : نخست ما سعی می‌کنیم گسترده‌ترین ائتلاف‌های ممکن را به وجود
بیاوریم، چرا که آشکار است که کمونیست‌ها تنها مخالفان اشغال توسط اسرائیل
نیستند. دوم این که ما سعی می‌کنیم تظاهرات خیابانی را با بالا بردن آگاهی
سیاسی و همبستگی ”عملی“، یعنی فرستادن لباس، غذا، و دیگر کمک‌های انسانی،
هماهنگ کنیم. این واقعیت که بیشتر از 700 نفر در تظاهرات دستگیر شده‌اند،
از ناصریه و حیفا در شمال گرفته تا بئرشبع در صحرای نِگِب، نشان می‌دهد که
به علت میزان کشتار و فاجعه، بسیاری از مردم به مبارزه روی آورده‌اند. و
بالاخره این که ما در هماهنگی با نیروهای چپ فلسطینی عمل می‌کنیم. ما به
طور سنّتی، با کمونیست‌های فلسطین تماس داریم و کار می‌کنیم، ولی در روز
قبل از حمله، با آگاهی به این که آغاز حمله قریب‌الوقوع بود، برای پیوستن
نیروهای‌مان به یکدیگر، در شهر رامُ‌الله نشستی داشتیم با رهبران جبهه خلق
برای رهایی فلسطین، جبهه دموکراتیک برای رهایی فلسطین، و حزب مردم
(کمونیست) فلسطین. مجدداً روز بعد از عقب‌نشینی اسرائیل، مذاکراتی با آنها
داشتیم.
ج.ک. : شما این واقعیت را چگونه می‌توانید برای خارجی‌ها توضیح دهید که
%۷۰
جمعیت اسرائیل از حمله نظامی اسرائیل به نوار غزه حمایت می‌کنند، یا آن را
توجیه شده می‌پندارند، آن هم تجاوزی که موجب کشته شدن بیش از 1300 نفر
فلسطینی شد، که طبق گزارش برخی از سازمان‌های حقوق بشر %۹۰
آنها غیرنظامی بودند؟
م.ن. : متأسفانه بخش بزرگی از جمعیت اسرائیل توسط تبلیغات گمراه‌کننده رسمی
که جنگ استعماری در نوار غزه را یک ”اقدام تدافعی“ تشریح کردند، اغفال
شدند. سانسور و خود سانسوری رسانه‌های محلی نیز به این روند کمک کرد.
تماشاگران تلویزیون در اسرائیل آن صحنه‌های وحشتناکی را که هر شب مردم در
مادرید یا بارسلونا می‌دیدند، روی صفحات تلویزیون خود نمی‌دیدیند. به
علاوه، سیاست ماجراجویانه و تحریک مداوم حماس نیز کمک کرد که جمعیت
غیرنظامی غالباً فقیر جنوب اسرائیل به قربانیان موشک‌های پرتاب شده از نوار
غزه تبدیل شوند. ما بارها اعلام کرده‌ایم که از مبارزه برضد اشغال نظامی -
از مبارزه سیاسی و توده‌ای مردم فلسطین - حمایت می‌کنیم؛ ولی ما حمله به
جمعیت غیر نظامی در هر دو سوی مرز را محکوم می‌کنیم. ما بارها و بارها
تصریح کرده‌ایم که هیچ راه حل نظامی برای مسئله فلسطین وجود ندارد؛ تنها
راه حل، پایان دادن به اشغال نظامی و ایجاد یک کشور فلسطینی است. ما این
موضع را پیش از حمله، در جریان حمله، و پس از حمله جنایتکارانه اسرائیل در
ژانویه اعلام کرده‌ایم.
ج.ک.: در سال 2003، سعی کردند با گذاشتن بمب زیر ماشین دبیر کل پیشین
حزب کمونیست اسرائیل، عصام مخول، او را ترور کنند، ولی او به طور
معجزه‌آسایی از آن حادثه جان سالم به در برد. چرا می‌خواستند او را بکشند؟
زندگی کردن در کشور اسرائیل به عنوان ”دشمنان“ سیاست‌های صهیونیستی چگونه
است؟
م.ن. : این امری پوشیده نیست که فضای دموکراتیک در اسرائیل توسط دولت و نیز
گروه‌های راست افراطی تهدید می‌شود، که رسماً ”خارج از کنترل“ معرفی
می‌شوند، ولی همه می‌دانند که چه کسانی آنها را می‌گردانند. در تظاهرات
هفته‌های اخیر، بیشتر از 700 نفر تظاهر کننده دستگیر شدند، و بعضی از آنها
هنوز تا رسیدن وقت دادگاه باید در بازداشتگاه به سر برند. گروه‌های افراطی
دست راستی به گردهمایی‌های ما حمله کردند و صدماتی وارد آوردند، و این در
حالی بود که مأموران پلیس حاضر در محل ”به روی خود نمی‌آوردند“. تحت هدایت
حزب شوونیستی ”اسرائیل بیـتِـنا (اسرائیل خانه ماست)“ به رهبری اویگدور
”ایوِت“ لیبِرمَن نژادپرست، این جنگ یک کارزار حقیقتاً نژادپرستانه بر ضد
جمعیت عرب به راه انداخته است. به عبارت دیگر، این خطر واقعی وجود دارد که
جامعه اسرائیل به سوی فاشیستی شدن در حرکت است، که اولین قربانیان آن اقلیت
ملی عرب-فلسطینی و بخش‌های پیگیر چپ خواهند بود.
ج.ک.: آیا با کمونیست‌های یهودی که در خارج از اسرائیل زندگی می‌کنند هم
تماس دارید؟ و آیا آنها با شما در طرد سیاست‌های جنگی اسرائیل بر ضد
مردم فلسطین هم عقیده‌اند؟
م.ن. : حزب ما ادعای ”یهودی“ یا ”عرب“ بودن نمی‌کند. حزب ما حزبی طبقاتی
است و تمایز قومی یا مذهبی قائل نمی‌شود. ما روابط نزدیکی با تمام
سازمان‌ها و مبارزان یهودی مترقی و صلح‌دوست در اروپا، آمریکای لاتین،
آمریکای شمالی، و استرالیا داریم. رهبری اسرائیل سعی دارد که جوامع یهودی
در نقاط مختلف دنیا را تشویق به پذیرش و هواداری از مواضع استعماری آنها
کند، ولی بخش‌های بزرگی از یهودیان، سازمان‌ها و همچنین یهودیان منفردی
وجود دارند که با این مواضع مخالفند، و حتی بر ضد این سیاست استعماری
مبارزه می‌کنند. همه یهودیان صهیونیست نیستند، نه در نقاط دیگر جهان و نه
حتی در داخل اسرائیل.
ج.ک.: روابط شما با احزاب کمونیست در فلسطین، سوریه، عراق، مصر، لبنان و
اردن چگونه است؟
م.ن. : حزب ما روابط نزدیک و تماس‌های متناوبی با احزاب کمونیست و کارگری
در خاورمیانه دارد، و در درجه اول با کمونیست‌های فلسطینی، که از آغاز
اشغال نظامی فلسطین توسط اسرائیل در سال 1967 با آنها همکاری نزدیکی داشته
ایم، از هر نوع حمایت مادی گرفته تا حمایت سیاسی. فراموش نکنید که حمایت از
مبارزه خلق فلسطین برای دستیابی به خودمختاری، وظیفه انترناسیونالیستی
کمونیست‌های اسرائیل است. ما همچنین روابط خود را با حزب توده ایران حفظ
می‌کنیم؛ سال گذشته با کمونیست‌های ایالات متحد آمریکا و ایران (حزب توده
ایران) بیانیه مشترکی منتشر کردیم و هشدار دادیم که حمله به ایران فاجعه‌ای
خواهد بود در منطقه با عواقبی بس وخیم. کمونیست‌های خاورمیانه حداقل یک بار
در سال گرد هم می‌آیند.
ج.ک.: مقاصد پنهانی حکومت اسرائیل در پشتِ حمله به نوار غزه چه بود، و
این نمایش قدرت چه ارتباطی با انتخابات سراسری اسرائیل در ماه فوریه دارد؟
م.ن. : حکومت اسرائیل سعی کرد که ضربه بزرگی به حماس بزند، ولی کاری که کرد
قربانی کردن تمام فلسطینی‌ها در نوار غزه، و به خصوص غیر نظامیان بود. هدف
روشن است: تلاش برای تعمیق تفرقه کنونی بین جناح‌های اصلی فلسطینی، به
منظور عقب انداختن ایجاد یک کشور مستقل – که بسیار مایه تأسف است. در احزاب
حاکم کادیما و حزب کارگر کسانی هستند که اعتقاد دارند جنگ استعماری
می‌تواند فواید سیاسی در انتخابات پیش رو برای آنها به بار آورد. ولی تنها
نیروهای ذینفع در این جنگ، احزاب نژادپرست و راست افراطی بودند.
ج.ک.: نکات مهم برنامه شما برای انتخابات کدامند؟
م.ن. : بعد از خاتمه انتخابات شهرداری‌ها در نوامبر 2008، موقعی که ما پویش
انتخابات پارلمانی خود را آغاز کردیم، فکر کردیم برنامه‌ای ارائه دهیم که
”بر خلاف جریان“ باشد: بر ضد سرمایهداری، بر ضد اشغال نظامی، بر ضد
خصوصی‌سازی، بر ضد جهانی‌سازی، و بر ضد نژادپرستی، و حامی حقوق کارگران مرد
و زن، حامی حقوق برابر برای شهروندان عرب اسرائیل، حامی یک محیط زیست سالم،
و حامی حقوق مردان و زنان هم‌جنس‌گرا. ما این برنامه را ”دستور کار تازه
سوسیالیستی برای اسرائیل“ نام گذاشتیم. ولی در پی جنگ جنایتکارانه و عواقب
هولناک آن در ژانویه گذشته، ما مجبور شدیم آن برنامه را متوقف کنیم و تمام
امکانات انسانی خود را - که قابل توجه است - و تمام امکانات مادی خود را -
که ناچیز است - در راه مبارزه بر ضد جنگ و عواقب داخلی آن، به خصوص
نژادپرستی و فاشیسم، به کار گیریم. به هر حال، ما به صراحت اعلام می‌کنیم
که این سرمایهداری است که اشغال نظامی، سرکوب، و نژادپرستی را به وجود
می‌آورد. با توجه به بحران بین‌المللی سرمایهداری، که اثر وخیمی روی
کارگران اسرائیلی دارد، دولت منتخب بعدی مدت زیادی دوام نخواهد داشت. سقوط
آن به علت بحران‌های متعددی خواهد بود که اسرائیل را در بر گرفته است:
بحران اشغال، بحران سرمایهداری، بحران رهبری سیاسی به برکت رشوه‌ها و حق و
حساب‌های‌شان، و بحران ایدئولوژیکی صهیونیسم. هر یک از این موارد، دور
جدیدی از مبارزات اجتماعی و طبقاتی و مقاومت‌های جدیدی در برابر اشغال
نظامی را در پی خواهد آورد. بسیاری از جوانان متوجه حزب کمونیست اسرائیل
می‌شوند و درک می‌کنند که ما در رویارویی با بحران‌ها، آن هم بحران‌های
متعدد، مسیر جدیدی را پیش پای مردم می‌گذاریم و گزینه‌ای واقعی هستیم. ما
خیلی نگران حال هستیم، ولی در تعهد خود به آینده عزم راسخی داریم، که
آینده‌ای همراه با صلح و عدالت اجتماعی خواهد بود.
سرچشمه: نامه مردم 811 |
