 |
ماشه را بچکانید
نویدنو:27/7/1385
حسين شريعتمداري
کیهان
امروز وزراي خارجه 25 كشور
عضو اتحاديه اروپا در لوكزامبورگ گردهم مي آيند تا درباره پرونده هسته اي
ايران به تبادل نظر بنشينند. گزارش برخي از خبرگزاري ها به نقل از مقامات
اروپايي حاكي است وزيران امور خارجه اتحاديه اروپا، پيش نويس بيانيه اي را
فراهم كرده اند كه قرار است امروز در پايان اجلاس لوكزامبورگ منتشر شود. در
اين بيانيه با اشاره به شكست مذاكرات قبلي اعلام خواهد شد كه اروپا غير از
بازگشت پرونده هسته اي ايران به شوراي امنيت گزينه ديگري در اختيار ندارد.
ديروز «فرانك والتر اشتاين ماير» وزير خارجه آلمان به خبرگزاري رويترز گفت
«وزيران خارجه 25 كشور عضو اتحاديه اروپا در نشست روز سه شنبه- امروز- از
شوراي امنيت سازمان ملل درخواست مي كنند كه تحريم هايي را عليه ايران در
نظر گرفته و تصويب كند».
آمريكا و تروئيكاي اروپايي- انگليس، فرانسه و آلمان- اميدوارند بيانيه
امروز اتحاديه اروپا، چين و روسيه را نيز براي تحريم ايران متقاعد كند و در
همان حال برخي از گزارش هاي موثق حكايت از آن دارند كه چين و روسيه نيز به
طور ضمني با تحريم ايران موافقت كرده اند و رايزني اين دو كشور با 4 كشور
ديگر 1+5 بر سر تعيين سطح تحريم ها در جريان است.
درباره نشست امروز لوكزامبورگ و بيانيه پاياني آن اشاره به چند نكته ضروري
به نظر مي رسد:
1- اروپا در چالش سه ساله با ايران، تمامي كارت هاي خود را بازي كرده است و
ارجاع پرونده به شوراي امنيت سازمان ملل آخرين كارت اروپا بود كه يك بار از
آن استفاده كرد ولي بلافاصله بعد از پي بردن به ناكارآمدي اين اهرم، بار
ديگر به ميز مذاكره با ايران بازگشت و اما اروپا در حالي آخرين برگ برنده
خود را مي سوزاند كه ايران اسلامي هنوز هيچيك از اهرم هاي اصلي خود را به
ميدان نياورده است. اروپا بعد از اجلاس امروز عملا فرصت نقش آفريني در چالش
هسته اي ايران را براي هميشه از دست مي دهد و البته بسيار بديهي است در دور
بعدي اين چالش كه نوبت به استفاده ايران از اهرم هاي خود مي رسد از واكنش
هاي پشيمان كننده جمهوري اسلامي ايران در امان نخواهد بود چرا كه بيانيه
امروز- در صورت تصويب- اتحاديه اروپا را در صف دشمنان تابلودار ايران قرار
خواهد داد. دشمن نبايد غير از اقدامات خصمانه از حريف انتظاري داشته باشد.
اروپا مي توانست از ماجراي افغانستان، عراق و اخيراً جنگ 33روزه لبنان درس
عبرت گرفته و توان جمهوري اسلامي ايران براي انتقام از دشمنان خود را دست
كم نگيرد و با طناب آمريكا كه بارها پوسيدگي آن تجربه شده به درون چاه
نرود.
2- آمريكا در تحريم ايران، تقريبا آسيب جديدي متحمل نمي شود چرا كه بيش از
20 سال است ايران اسلامي را در تحريم دارد و زيان هاي فراواني ناشي از اين
تحريم را نيز تجربه كرده است و اكنون نوبت اروپاست كه بار ديگر- مثل هميشه-
در واكنش هاي خصمانه عليه آمريكا سهيم شود بي آنكه در منافع احتمالي آن
سودي داشته باشد. نفت بيش از 100دلار، برانگيختگي جهان اسلام عليه غرب،
خروج از چرخه نقش آفرينان منطقه و... فقط بخشي از عواقب پشيمان كننده اي
است كه اتحاديه اروپا در صورت تصويب بيانيه امروز بايد متحمل شود.
3- چين و روسيه مي دانند كه در حلقه كشورهاي غربي جاي پاي مطمئني ندارند.
چين و روسيه از نگاه آمريكا و اروپا دو رقيب اقتصادي و نظامي تلقي مي شوند
و تاكنون هيچ فرصتي را براي مقابله با اين دو كشور از دست نداده اند.
برپايي انقلاب هاي- بخوانيد كودتاهاي- مخملي در كشورهاي همسايه روسيه و
جمهوري هاي شوروي سابق، جدي نگرفتن روسيه در گروه
G8،
بازي ندادن اين كشور در نقش آفريني هاي بين المللي و... از جمله نمونه هاي
كينه توزي آمريكا و اروپا عليه روسيه است و چين، البته، اگرچه بيشتر در
عرصه اقتصادي با كارشكني هاي پي درپي آمريكا و اروپا روبروست ولي حيثيت
سياسي خود در عرصه بين المللي را مديون همراهي و همدلي- هرچند ظاهري- با
كشورهايي است كه در مقابل آمريكا صف كشيده اند. بنابراين، ورود چين به بازي
تحريم ايران با توجه به جايگاه ايران در جهان اسلام، سرانجام پشيمان كننده
اي را براي اين كشور درپي خواهد داشت. به عنوان مثال، چرخ هاي صنعت چين به
نفت خاورميانه تكيه دارد. چين بعد از اشغال عراق و محروم شدن از نفت اين
كشور به جريان نفت ايران چشم دوخته بود كه قرارداد نفتي در حال امضاي
100ميليارددلاري با ايران در همين نياز حياتي چين ريشه دارد. بديهي است كه
در صورت موافقت چين با تحريم ايران- در هر سطح و مقياسي- نه فقط دولت
جمهوري اسلامي ايران بلكه مردم اين مرز و بوم اين كشور را در شمار دشمنان
ايران اسلامي تلقي خواهند كرد و اين «معادله» به تعامل سياسي و اقتصادي چين
با ساير كشورهاي منطقه نيز قابل سرايت است، مخصوصا آن كه دولت چين به طور
سنتي فاقد جايگاه معتبر در جهان اسلام است.
ديروز كانداليزا رايس، وزير خارجه آمريكا اعتراف كرد كه اگر آمريكا به
تنهايي دست به تحريم ايران بزند، منزوي خواهد شد. اين اظهارنظر صريح رايس،
ضمن آن كه با هدف جلب رضايت چين و روسيه براي تحريم ايران بيان شده است
ولي، از نياز شديد آمريكا به همكاري اين دو كشور صاحب حق وتو براي مقابله
با ايران نيز حكايت مي كند و سؤال اين است كه چين و روسيه با چه توجيهي
قرار است از توان خود در ميدان تحريم ايران اسلامي به نفع دشمنان سنتي خود
استفاده كنند و براي مقابله با عواقب اين دشمني آشكار با ايران اسلامي-
بخوانيد جهان اسلام- چه چاره اي انديشيده اند؟
4- و سخني هم با مسئولان محترم كشورمان در ميان است و آن، اين كه؛ براساس
شواهد و قرائن موجود- از جمله نشست امروز لوكزامبورگ- قرار است شوراي امنيت
سازمان ملل با صدور قطعنامه اي دست به تحريم ايران اسلامي بزند و اين در
حالي است كه جمهوري اسلامي ايران علي رغم تمامي كينه توزي ها، قانون شكني
ها، باج خواهي و زورگويي آمريكا و متحدانش، كماكان به همكاري با آژانس در
چارچوب NPT
و پادمان مربوطه ادامه داده است. و اما در سوي ديگر اين ماجرا، كره شمالي
قرار دارد كه چند سال قبل با مشاهده اولين نشانه هاي باج خواهي آمريكا و
متحدانش از NPT
خارج شد و روز دوشنبه هفته قبل با ساخت و آزمايش بمب اتمي دنياي وحشي غرب
را غافلگير كرد و نهايتا روز شنبه گذشته، شوراي امنيت با تصويب قطعنامه اي
دست به تحريم اين كشور زد.
اكنون سؤال اين است، وقتي شوراي امنيت با كره شمالي كه از
NPT
خارج شده و بمب اتمي ساخته است همان برخوردي را مي كند - تحريم- كه قرار
است با جمهوري اسلامي ايران انجام دهد، ادامه حضور ايران اسلامي در
NPT
چه سودي دارد؟ و اين حضور با كدام دليل عقلي و كدام منطق سياسي و حقوقي
قابل توجيه است؟ مقايسه برخورد شوراي امنيت با ايران و كره شمالي نشان مي
دهد كه براي آمريكا و متحدانش، حضور ايران در
NPT
و همكاري و همراهي با آژانس طي 3 سال گذشته كمترين تاثيري در كينه توزي
آنان عليه جمهوري اسلامي ايران نداشته و در نهايت با ايران عضو
NPT
و همكاري كننده با آژانس همان برخورد را دارند كه با كره شمالي خارج شده از
NPT
و سازنده بمب هسته اي، دارند؟!
5- كيهان- به گواهي يادداشت ها و گزارش هاي مستند و موجود- از سه سال قبل
تمامي مراحل پيش روي را قدم به قدم پيش بيني كرده و نسبت به تصميم نهايي
آمريكا و متحدانش هشدار داده بود، اما متاسفانه اين هشدارها با هيچ گوش
شنوايي روبرو نشد و...
اكنون با توجه به آنچه گذشت- و پيش از اين نيز هشدار داده شده بود- لازم
است مجلس شوراي اسلامي با استفاده از «مكانيزم ماشه-
TRIGGR»
و تصويب يك طرح سه فوريتي، صدور قطعنامه تحريم عليه ايران را به مفهوم
اعلام خروج جمهوري اسلامي ايران از معاهده
NPT
تلقي كند. معاهده اي كه عملا لغو شده است و ادامه عضويت ايران در آن،
غيرقابل توجيه است.
حسين شريعتمداري