|
||
|
نویدنو:29/02/1387 صفحه قابل چاپ است |
||
|
نویدنو: سیر رویداد های لبنان و درگیری های خونین بیروت در روزهای گذشته، تلخ اما بسیار بسیار عبرت انگیز است. ماجرا با یک اعتصاب، و دعوت به تظاهراتی بزرگ از طرف اتحادیه های کارگری آغاز و با استقبال سراسری به جنبش عظیم کارگری برای افزایش حقوق و مزایا و اعتراض به سیاست های ضد کارگری دولت حاکم آغاز و در قدرت طلبی های حزب الله و توطئه جریان های حاکم به خون کشیده و خفه شد. اینکه پوشش خبری ماجرا در کشور ما که از قضای روزگار چه خاتمی حرفش را پس بگیرد یا نگیرد، یک سر ماجراست، و نیز شبکه رسانه ای شرکت های جهانی که در پی متهم کردن جمهوری اسلامی به دخالت در امور داخلی لبنان است، عمدا و بنا بر عللی که همه می دانیم، فاقد بخش اصلی رویدادها یعنی اعتصاب بزرگ کارگری باشد، امری غیر قابل انتظار نیست، اما این انتظار از چپ های ما منطقی است که به نقش حزب الله در این توطئه ی سرکوب خواست های کارگری به شکلی عمیق وارد شود و به آسیب شناسی شعار هایی مبتنی بر "اتحاد با حزب الله هم استراتژی هم تاکتیک" بپردازد. به نظر می رسد رویدادهای اخیر بیروت درس آموزنده ای برای چپ ها در لبنان باشد. این درس البته برای ما تازه نیست. تجربه ی گرانبهای مبارزات چند دهه ی گذشته چپ ها در ایران باعث شده که آن ها شناخت ژرف تری از نتیجه ی تاکتیک های اتحاد با "حزب الله"ها داشته باشند و معنای "وحدت کلمه" ی آن ها را با پوست و استخوان حس کنند. همین امر نیز باعث می شود آن ها پرچم دار تحلیل کلان رویدادها در منطقه باشند و گاه نقطه نظراتی را مطرح کنند که ظاهرا با مصوبه های برخی از چپ ها در منطقه تطابق کامل نداشته باشد. بگذار سیر تحولات آینده گویای صحت برخوردهای ما باشد. به چپ های طرفداران اتحاد استراتژیک با "حزب الله" های منطقه ای در مبارزه با امپریالیسم اکید توصیه می کنیم این لحظات را به خاطر بسپارند، شاید بزودی تشت رسوایی تحلیل هایشان از بام فرو افتد.
|
||
|
