|
خرداد روز همبستگی زنان ایران!
نامه مردم
خرداد ماه امسال دو سال از22 خرداد سال84 می گذرد، روزی که گروه های
مختلف زنان با استفاده از فضای انتخاباتی پس از مدتها بحث و هم اندیشی
تصمیم گرفتند تظاهرات مسالمت آمیزی را در اعتراض به موارد زن ستیز در قانون
اساسی و قوانین مدنی سازمان دهند.
خرداد ماه امسال دو سال از22 خرداد سال84 می گذرد، روزی که گروه های مختلف
زنان با استفاده از فضای انتخاباتی پس از مدتها بحث و هم اندیشی تصمیم
گرفتند تظاهرات مسالمت آمیزی را در اعتراض به موارد زن ستیز در قانون اساسی
و قوانین مدنی سازمان دهند. در بیانیه ای که صادر کردند ضمن دعوت به
تظاهرات مسالمت آمیز، آوردند: ”در اوضاع کنونی، مشکلات و موانع بسیاری بر
سر راه احقاق حقوق زنان وجود دارد و ما زنان برای پیگیری حقوق خود ابزاری
جز رساندن صدای خود نداریم. برای اینکه بتوانیم مشکلات خود را با صدای
رساتری به گوش گروههای دیگر جامعه برسانیم ، نیاز به یاری یکدیگر و در کنار
یکدیگر بودن داریم.“
“یاری و در کنار یکدیگر بودن” نتیجه داد و به این ترتیب در روز موعود
هزاران نفر در جلو دانشگاه تهران گرد آمدند و با شعارهایی از قبیل ”ما
زنیم، انسانیم، شهروند این دیاریم ، اما حقی نداریم“ و ” آزادی ، برابری،
حق طبیعی ماست ” باردیگرعزم راسخ خود را برای مبارزه ای پیگیرو خستگی
ناپذیر و دستیابی به حقوق انسانی خود اعلام کردند.
آن روز صدای رسای اعتراضی زنان در هم آمیخته شد و باهم بودن و در کنار هم
مبارزه کردن به نمایش درآمد. امری که به هیچ وجه خوشایند ارتجاع نبود و
تلاش کرد تا جمع آنان را پراکنده سازد. تظاهر کنندگان دست در دست هم سرود
خوانان روی زمین نشستند و رژیم از اتوبوس های شرکت واحد دیواری بدور آنان
ساخت تا حضور بیشمار زنان ( و نیز مردان آزاداندیش) همراه با شعارهای
برابری خواهانه در فضای شهر سانسور شود.
اما صدای جنبش مستقل زنان ، مدتها بود که از دیوار بلند استبداد ولایت
فقیهی عبور کرده و خواب را از چشم مرتجعان حاکم ربوده بود. در فاصله کوتاهی
خبرگزاری ها از تظاهرات زنان خبر دادند و قطعنامه پایانی آن مبنی بر تغییر
قوانین زن ستیز در قانون اساسی و عزم راسخ زنان که تا دستیابی به این
خواسته ها از پای نخواهند نشست در بسیاری از خبرگزاری ها بازتاب یافت واین
عزم تا به امروز همچنان پایدار است.
به علاوه جنبش زنان توانست برای اولین بارگروههای مختلف زنان را با گرایشات
مختلف ( بنا به گزارش ها بیش از پنجاه سازمان صنفی و غیردولتی زنان در این
تظاهرات شرکت داشتند) را حول محور برابری جمع کند و خواسته های زنان را این
بار نه در محیط های کوچک و دربسته بلکه به فضای عمومی کشانده و یک بار دیگر
به گفتمان انفعالی آن روزها ” زنان باید در صف دمکراسی منتظر بمانند و
بعداز حاکم شدن آن ، خواسته های خود را مطرح کنند“ پایان بخشند. زنان پیش
از آن نیز با روشنگری و نوشتن مقالات یا سخنرانی ها ثابت کرده بودند که
مبارزه آنان در دستیابی به حقوق برابر و انسانی، در راستای مبارزات مردم ما
برای رسیدن به آزادی و عدالت اجتماعی است نه جدا از آن. حتی ارتجاع زن ستیز
نیز این را درک کرده و تلاش می کند تا زنان را دوباره به خانه ها
بازگردانده ، خواسته های برابر خواهانه آنان را با انگ ”غربی بودن“ و
”غیراسلامی بودن“سرکوب کرده و افکار متحجر قرون وسطایی را در جامعه ای که
بیش از65 درصد دانشجویانش را دختران تشکیل می دهند، به پیش برد.
در دولت ” مهرورز“ احمدی نژاد سرکوب زنان با شدت بیشتر ادامه یافته، از
جمله در همان سال در 22خردادنیز زنان در گردهمآیی هشت مارس در پارک لاله
بشدت مضروب شدند و در22 خردادسال گذشته نیز مورد هجوم و سرکوب وحشیانه
ماموران رژیم قرار گرفتند که در این روز حدود هفتاد نفر دستگیر و روانه
زندانها شدند که با فشار نیروهای مترقی همه بجز موسوی خوئینی پس از چند روز
آزاد شدند( آقای خوئینی تا چند ماه در زندان بسربرد). و امسال نیز رژیم در
آستانه هشت مارس با دستگیری33 نفراز فعالان زن در جلو دادگاه انقلاب ترس و
وحشت خود را از نیروی افزایش یابنده زنان نشان داد .زنان مبارز حتی در
زندانها دست از مبارزه برنداشتند وبا افشای رژیم زن ستیز و عامل ناهنجاری
هااز درون زندانها ، قصه پر رنج زنانی را حکایت کردند که قربانیان سیاستهای
ضد مردمی رژیم ومعلول ناهنجاری های اجتماعی زائیده آن بودند. آنان پس از
آمدن از زندان برادامه راه خود تا رسیدن به آزادی وعدالت اجتماعی و برابری
جنسی مصرانه تراز پیش پای فشردند.
همزمان با تشدید فشار بر کارگران، دانشجویان و زحمتکشان، جنبش زنان نیز از
آن بی بهره نمانده و فشار در بسیاری از عرصه ها از جمله در عرصه مطبوعات،
فیلم و کتاب و...تشدید گردید: واژه زن در جستجوگرهای اینترنت حذف و نشریات
الکترونیکی هرازگاهی فیلتر می شوند. جلسات زنان در سالن ها و مجامع رسمی
اجازه برگزاری نمی یابند و در صورت برگزاری جلسات در خانه ها، فعالان زن
مرتب تهدید به زندان و شکنجه می شوند. ” گناه“ بزرگ زنان نشرآگاهی جنسیتی و
بردن آن به میان مردم است و به همین دلیل ” براندازان نرم“ محسوب می شوند.
زنان مبارز به درستی می دانند که بدون سازمان دهی وکارآگاهگرانه در بین
توده ها، تغییر در وضعیت زنان را نمی توان انتظار داشت و معضلات زنان در
بالا و پشت درهای بسته حل نخواهد شد. پیداکردن اشکال مختلف کار توده ای در
بین زنان و بسط آگاهی جنسیتی در جامعه زن ستیز و خفقان زده، دغدغه اصلی
جنبش زنان بوده است.
در این راستا ایجاد و فعالیت درسازمان های مختلف صنفی و مستقل زنان مهم
ترین سلاح در مبارزه بر ضد ارتجاع زن ستیز و باعث توان هر چه بیشتر جنبش
مستقل زنان است . شرکت در کارزارها مختلف که افشای نابرابری ها را هدف
قرارداده به این فرآیند کمک می کند. به عنوان مثال کمپین یک میلیون امضا
برای لغو قوانین زن ستیز که با مشارکت جمعی بخش های وسیعی از شهروندان برای
تغییرات مثبت حول برابری حقوقی زنان پا گرفته است، در افشای قوانین ضد
انسانی نقش موثرداشته و مهمتر از آن کار در بین توده ها و سازماندهی آنان
را هدف قرار داده است.
کمپین بر ضد سنگسار و اعدام نیز توانسته است با افشای سنگسار، این قانون
قرون وسطایی، افکار مترقی را بر ضد آن بسیج کند تا جایی که دست اندرکاران
رژیم اعلام کردند ”در ایران سنگسار نداریم“ و زنان تا لغو قانونی آن مبارزه
را ادامه می دهند. همین طور تنظیم منشور حقوق زنان که بر اساس اسناد بین
المللی تدوین سندی از مطالبات زنان را با گفتگو و بحث اجتماعی و شرکت گروه
های مختلف زنان پیگیری می کند بی شک در بسط گفتمان برابری خواهانه و حق
طلبانه در جامعه و درگیر کردن افکار عمومی به مباحث فمنیستی تاثیر بسزا
خواهد داشت.
با قاطعیت می توان گفت که امروزه جنبش مستقل زنان با وجود همه سرکوب ها و
تهدید ها، نقش فعالی در جنبش مردمی میهن ما داشته و مبارزه زنان در عرصه
های گوناگون از قبیل فقر و خشونت و جداسازی جنسی در دانشگاهها و مجامع
عمومی ورزشگاه ها و بر ضد محدودیت ورود دختران به دانشگاه ها(سهمیه بندی
جنسیتی) و نیز برای صلح، با تمام دشواری ها ادامه دارد که حاصل آن از طرفی
حضور فراوان نسل جدیدی از مبارزان و کوشندگان راه رهایی زنان است که به
اشکال مختلف در مبارزه بر ضد ارتجاع نقش فعال و موثر دارند و از طرف دیگر
افشای قوانین زن ستیز سبب شده است تا عناصری از حاکمیت رژیم حتی بخاطر
رقابت های جناحی هم شده، به عقب نشینی های معینی وادار شوند ( اشاره آقای
رفسنجانی به رفع تبعیض در مورد دیه زنان که اگر شورای نگهبان آن را رد کرد
مجلس تشخیص مصلحت نظام آن را تصویب می کند) و موضعگیری برخی از فقها در
مورد لزوم تغییر و بازنگری در برخی از قوانین زن ستیز است. به علاوه جنبش
حقوقی زنان توانسته است حمایت و پشتیبانی نیروها و اشخاص مترقی ایران و
جهان را نسبت به مبارزات پیگیرانه خود جلب کند.
هرچند که در این نبرد ارتجاع تاریک اندیش نیز بیکار ننشسته و معضلات
اجتماعی و اقتصادی جامعه را بخشی با سرکوب زنان و رواج ایده های قرون
وسطایی خود باصطلاح“ حل ”می کند. سرکوب اخیر زنان به بهانه بدحجابی حتی
بخشی از ”خودی“ ها را به واکنش واداشت و مدتها صورت خونین زنی که مورد
”مهرورزی“ رژیم قرار گرفته بود در خبرگزاری ها چهره ضد مردمی و ضد زن رژیم
را برای جهانیان افشاء کرد و اخیرا نیز موضع گیری مجدد در رابطه با ازدواج
موقت یا ”صیغه“ از طرف وزیر کشور دولت ضد مردمی است که می خواهد مشکلات
اقتصادی کشور و مشکل افزایش یابنده اعتیاد و فحشا و فقر و بیکاری و سایر
ناهنجاری های اجتماعی از این دست را که حاصل سیاست های ضد مردمی اقتصادی
است با ”راه حل“ ازدواج موقت حل کند و به مشکلات بی شمار خانواده ها عدم
امنیت خانوادگی را هم بیفزاید . بزعم تمام تلاش های مذبوحانه رژیم برای
سرکوب نیروهای مترقی و از جمله زنان ، جنبش مردمی میهن ما راه خودرا همچنان
باز می کند و جنبش مستقل زنان عنصر مهم و جدا ناپذیر جنبش دموکراتیک و
مردمی کشور ماست .
|
