نویدنو:6/12/1386                                                                     صفحه قابل چاپ است

 

این آخرین انتخابات

تحلیلی پیرامون انتخابات مجلس شورای اسلامی 2

احمد سپیداری

چند هفته ای بیشتر از کارزار انتخاباتی مجلس شورای اسلامی باقی نمانده و روزی نیست که با تدابیری تازه و شگفت انگیز در ایجاد محدودیت برای شرکت کنند گان، و نیز موج جدیدی از اعلام کناره گیری کاندیداها و تحریم توسط جریان ها و شخصیت های سیاسی مواجه نباشیم.

بازی حیرت انگیز با صلاحیت های جدول بندی شده ی کاندیداها که کار را با عدم تایید صلاحیت نوه ی امام خمینی به جاهایی باریک کشاند، استفاده از کد ملی در انتخابات برای ردیابی یک به یک آرا، گسترش و رسمیت بخشیدن به نظارت استصوابی تا زندگی شخصی کاندیداها و  شیوه های تبلیغاتی و رفتاری آنان که با تصویب "منشور اخلاقی انتخابات " قانونیت یافت، وتوی مصوبه ی مجلس توسط شورای نگهبان در عدم انتقال صندوق های شمارش نشده به دلیل دخالت در حقوق قانونی این شورا برای نظارت بر امور انتخابات(!؟)، موضعگیری و حق دانستن ِ دخالت مستقیم برخی نیروهای نظامی در فرایند انتخابات، و نیز قابل شمارش دانستن آرای باطله ی صندوق ها تنها بخشی از بدعت های این دور از انتخابات است .(1)

در یک کلام، مدیریت "مهندسی " شده ی فرایند انتخابات (2) توسط سرد مداران امور، برای قطعی کردن نمایندگی فهرست پیشبینی شده ی "اصول گرایان " هرگونه شور و شوق نسبی شرکت در کارزار انتخابات را می گیرد، اما نکته در اینجاست که درست همین موفقیت در عملیات هدفمند و مهندسی شده، می رود که سرنوشت متولیان اش را به بحران بکشاند.(3)

واقعیت آن است که برنامه ریزی برای منفعل کردن شرکت کنند گانی که رای مخالف با سیاست های حاکم در صندوق می ریزند، با افشا گری های حاضران در صحنه ی انتخابات، به انفعالی بزرگ تر در میان رای دهندگان سنتی به گردانندگان رژیم انجامیده و صورت وضعیت آراء را، برخلاف طراحان آن،  نه به نفع نیروهای اصولگرا بلکه  نیروهای دوم خردادی و به احتمال بسیار قوی تر برخی از مستقل ها بهم زده  و تغییر داده است.(4)

 و این بدان معنی ست که اینبار کاهش شرکت کنندگان می تواند نه به نفع اصول گرایان که همیشه آرای ثابت بلا تغییری داشته اند، بلکه به ضرر آنان تمام شود و پروژه  "استنصابی " کردن انتخابات، پس از اینهمه ترفند و جسارت و هزینه ی سیاسی هنوز با مشکل جدی مواجه باشد.

موج ناباوری و اعتراض نسبت به نحوه ی پیشبرد روند انتخابات در میان مردم ، چیزی نیست که کسی بتواند آن را کتمان کند. بسیاری از مردم و به تبع آن نیروهای سیاسی در این انتخابات شرکت نخواهند کرد و انتخابات – اگر بتوان با این همه آن را انتخابات نامید - بین بخش های محدود تری از جامعه جریان خواهد یافت  و این امر باعث می شود تحریم کنند گان انتخابات جریان های تازه ای را به هم سویی با خود دعوت نمایند. بی شک این موج به شکلی بی سابقه اوج می گیرد و تردید کنند گان به مشارکت در نمایش انتخاباتی را به تصمیم گیری جدی تری وا خواهد داشت.

از سوی دیگر مشارکت کنند گان مخالفی که با تجربه اندوزی از سازوکارهای مورد استفاده ی جریان های حاکم و شناخت اهداف آنان، ماندن و افشای گام به گام تدابیر موجود را به خالی گذاشتن کارزار انتخابات ترجیح داده اند، با ادامه حضور خود فضای سنگینی را به رقیب تحمیل می نمایند. بخشی از این گروه موفق شده اند ضربه های سیاسی قابل توجهی به اقتدار گرایان "اصولگرا" وارد کنند و فضای سیاسی را به نفع عدم حقانیت رقبای خود تغییر دهند (5)و با این کار در صفوف راست

گرایان حاکم و پشتیبانان آن در میان روحانیت، بازار، نظامیان و دولت شکافی جدی بو جود آورند که اگر جبران نشود، به شکستن جدی آرای نیروهای محدود پشتیبان طیف راست خواهد انجامید.

و این بدان معنی ست که اوضاع ممکن است به سمتی پیش رود که هر دو بخش مخالف سیاست های غیر دمکراتیک حاکم در میان مردم ما، چه آن ها که هنوز رای می دهند و چه کسانی که باوری به این نمایشها نداشته و یا دیگر ندارند،  برخلاف ظاهر امور و ادعاهای مطرح شده، از موقعیت معنوی برتر برخوردار شوند و هزینه ی سیاسی ائتلاف نیروهای  راست گرا و راستگرای افراطی در سرهم بندی انتخابات را تا حد غیر قابل توجهی بالا ببرند.

نظرسنجی ها به زودی اقتدار گرایان را متوجه شکست سیاست های شان خواهد کرد و ممکن است در عرض همین چند هفته، با بدعت های بازهم تازه تری مواجه شویم.

در اردوی دوم خرداد نیز تدابیری مطرح می شود که اگر مدافعان جدی تری بیابد و ساز وکارهای عملی برای آن پیدا شود، می تواند خواب برخی ها را برآشوبد.(6)

 پیشنهاد پشتیبانی از یک ائتلاف در بین نامزدهای مستقل شهرستان های مختلف و یا تحریم  انتخابات در شهرستان های بدون کاندیدا، همراه با  شرکت در انتخابات  در شهرهایی که دارای  نامزدهای قابل پشتیبانی هستند، می تواند نتایج آرا را چنان برهم  زند و یا آنچنان افشا گرانه سازد که بسیج مجریان برای دستکاری در نتایج آرا را در ابعادی بی سابقه ضروری کند و اقتدار گرایان را بر سر این دو راهی بگذارد که یا با یک عقب نشینی، اکثریت مجلس را به مخالفان هنوز خودی شان واگذار کنند ( چنین امری البته بعید تر است)، و یا با دامنه گرفتن موضوع عدم مشروعیت این آخرین انتخابات شان در افکار عمومی مردم، مجبور شوند به طور ضمنی پایان تاریخ انتخابی بودن مسئولان شان را اعلام کنند. و این حدی از پذیرش هزینه سیاسی ست که می تواند به یک بحران جدی بینجامد و به همین دلیل شکاف  در اردوی ظاهرا نظام یافته و مقتدر سردمداران امور را باز کند.

 

 


 

[1] -http://www.bbc.co.uk/persian/iran/story/2008/02/080208_dd_jafari.shtml

[2]  رجوع شود به مصاحبه ی محسن آرمین محافل قدرت خواهان رقابت مهندسي شده اند

[3] -http://tabnak.ir/pages/?cid=6855

[4]  در مقاله ی قبلی خود با نام انتخابات و گزینه های مقابل آن  بحث مفصل تری نسبت به تاکتیک های شرکت و عدم شرکت در انتخابات کرده ام که خوانندگان را به مطالعه ی آن دعوت می کنم  

[6] -http://www.baharestan8.com/ShowNews.php?797

 

بازگشت به صفحه نخست         

                             blog stats

Free Web Counters & Statistics