حزب تودة ایران و انتخابات شوراهای شهر و روستا

نویدنو:07/9/1385

حزب تودة ایران و انتخابات شوراهای شهر و روستا

بزودی سومین دورة انتخابات شوراهای شهر و روستا، در شرایط ادامه تهاجم وسیع رژیم ضد مردمی ولایت فقیه و دولت بر گمارده آن به حقوق و آزادی های بسیار محدود شهروندان، برگزار می شود.

حزب ما به هنگام برگزاری نخستین دورة انتخابات شوراها در کشور، در اسفندماه 1378، و پس از شکست سنگین ولی فقیه و انصارش در انتخابات ریاست جمهوری دوم خرداد 1376، و رای بیست میلیونی توده ها بر ضد استبداد و ادامه حاکمیت تاریک اندیشان، اصل برگزاری انتخابات شوراها را یک امر تحمیل شده به ارتجاع حاکم و دست آوردی برای جنبش مردمی ارزیابی کرد.
تشکیل شوراها از اصول مهم مندرج در قانون اساسی کشور است که به همت نیروهای مترقی و پیشروی جامعه، از جمله حزب تودة ایران، به ارتجاع تحمیل شد و درست به همین خاطر بود که سران رژیم به مدت بیست سال از برگزاری انتخابات شوراها جلوگیری کردند. نخستین دورة انتخابات شوراها نمایش شورانگیزی از مبارزه توده ها بر ضد صف متحد ارتجاع و نتیجه اش شکست سنگین ذوب شدگان در ولایت و پیروزی طیف وسیع نیروهای ضد استبداد بود. ارتجاع با درک ابعاد شکستی که متحمل شده بود، از همان فردای این شکست سنگین تلاش کرد تا با توسل به همه ابزارهای ”قانونی“ و پلیسی-امنیتی که در اختیار دارد اجازه ندهد تا شوراها روند شکوفایی را بپیمایند و بتوانند آن طور که در قانون اساسی پیش بینی شده بود به وظایف مردمی خود عمل کنند.

ارتجاع توانست با مانع تراشی بر سر راه عملکرد شوراها، و با به چالش کشیدن حیطه قانونی و اجرایی آنها و همچنین با بهره گیری از مماشات و سیاست های نادرست اعمال شده از سوی دولت و مجلس اصلاح طلبان حکومتی، کارآمدی و حیثیت شوراها را نزد افکار عمومی مردم خدشه دار کند.

در چنین شرایطی بود که مرتجعان حاکم توانستند با بهره گیری از دلسردی توده ها و انشقاق و عدم عملکرد مشترک نیروهای مدافع اصلاحات و آزادی، در دومین دور انتخابات شوراها، با کسب درصد بسیار محدودی از آراء، دست بالا را بگیرند و شوراهای شهر و روستا را در بسیاری از مناطق زیر کنترل خود درآورند. عملکرد شورای شهر تهران تحت نظر مرتجعانی همچون احمدی نژاد و سپس قالیباف نمونه روشنی از سوء استفاده های نیروهای ارتجاعی از اهرم های بدست آمده بود. دومین دورة انتخابات شوراها در واقع میدان تمرین ارتجاع برای به دست گرفتن کنترل مجلس، در هفتمین دوره انتخابات و سپس برگزاری انتخابات ریاست جمهوری پر تقلبی بود که از طریق آن احمدی نژاد به پست ریاست جمهوری برگمارده گردید و حیات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور به سمت هرچه بیشتر نظامی - امنیتی شدن سوق داده شد.
با گذشت بیش از یک سال از حکومت دولت نظامی -امنیتی و عمیقاً ضد مردمی احمدی نژاد، مردم میهن ما بیش از پیش به دروغ بودن قول های انتخاباتی مرتجعان و فریب کاری آنها و پنهان شدن پشت شعارهایی همچون ”دولت مهرورزی“ و یا رسیدگی به ”امور محرومان“ پی برده اند و بدتر شدن شرایط و تشدید فشارهای اقتصادی، اجتماعی را با گوشت و پوست خود لمس کرده اند.

یورش به حقوق بسیار محدود کارگران و زحمتکشان، تشدید روند خصوصی سازی، سرکوب تشکل های مستقل کارگری و تشدید موج فشارها به کادرهای فعال کارگری، در کنار تهاجم وسیع به دانشگاه ها و جنبش دانشجویی کشور، یورش به رسانه های مستقل از ارتجاع و به گسیل گروه های چاقو کش برای ارعاب زنان مبارز کشور، بخشی از برنامه هایی است که مرتجعان حاکم در بیش از یک سال گذشته به پیش برده اند و دشواری های فراوانی را برای جنبش مردمی و مبارزان راه آزادی کشور پدید آورده اند.
حزب تودة ایران در جریان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری گذشته با برشمردن خطرات جدی ای که میهن ما را از ناحیه برنامه های ارتجاع، برای کنترل انحصاری همه نهادهای حکومتی و قانون گذاری تهدید می کند، از همه آزادی خواهان میهن خواست که با تلاش مشترک نگذارند ارتجاع در تحقق برنامه هایش موفق گردد. این هشدار و فراخوان ها از سوی شماری از نیروهای سیاسی و اجتماعی کشور نادیده گرفته شد و کارزار تبلیغاتی با شعارهای غیر واقع بینانه تحریم، جای اتخاذ سیاست های منطقی و کارآمد برای مقابله با ارتجاع را گرفت. روشن است که اگر همه این نیروها به بررسی منصفانه حوادث ماه های پس از روی کارآمدن دولت احمدی نژاد بپردازند، به درستی تحلیل های ارائه شده در زمینه ضرورت تلاش مشترک برای شکست ارتجاع پی می برند، و تلاش های خود را بیش از پیش برای بر طرف کردن کمبود های جنبش یعنی ایجاد یک جبهه وسیع ضد دیکتاتوری متوجه خواهند کرد.
از فردای اعلام برگزاری انتخابات شوراها و نام نویسی ده ها هزار نامزد انتخاباتی حوادث مهمی رخ داده است که نمی تواند در ماهیت و چگونگی برگزاری انتخابات آتی شوراها موثر نباشد. روشن است که ارتجاع با بهره گیری از تجربه انتخابات هفتمین دورة مجلس و همچنین انتخابات ریاست جمهوری مترصد است تا با توسل به اصل ”نظارت“ اجازه ندهد نامزدهای مستقل و ملی در این انتخابات فرصت شرکت پیدا کنند. رد صلاحیت بسیاری از نامزدهای مستقل در شهرهای گوناگون کشور جای شک و تردیدی درباره نقشه های ارتجاع برای برگزاری این انتخابات نمی گذارد. این رد صلاحیت های گسترده نشانگر ماهیت ضد دموکراتیک روند انتخابات آینده است که ارتجاع با بهره جویی از شرایط کشور به جنبش تحمیل کرده است.

بدیهی است که باید تلاش کرد تا با بسیج نیروهای مردمی به این اعمال غیر قانونی شدیداً اعتراض کرد.
بدین ترتیب اصل شرکت سراسری در انتخابات شوراهای شهر و روستا در کشور، در شرایطی که در شماری از شهرها و روستاهای کشور نماینده یی جز کارگزاران ارتجاع در صحنه باقی نمانده اند، منتفی است. اما مسأله قابل تأمل دیگر اصل بهره وری از انتخابات شوراها برای سازمان دهی مبارزه سیاسی بر ضد ارتجاع حاکم است. امروز همه تلاش ارتجاع متوجه دلسرد کردن وسیع توده ها، بی ثمر نشان دادن تلاش ها و جلوگیری از بازگشت نیروهای مردمی به صحنه مبارزه است. اگر ارتجاع در این امر موفق شود جنبش بیش از پیش از این روند متضرر خواهد شد. به گمان ما می توان از شرایط بسیار محدود کنونی برای بسیج توده ها و به منظور مقابله با نقشه های ارتجاع بهره جست.

اگر می توان در منطقه ای نامزدهای مرتجعان حاکم را با شکست روبه رو کرد این تلاش می تواند زمینه ساز حرکت های بعدی و ایجاد روحیه برای جنبش باشد. درس بزرگ انتخابات ریاست جمهوری گذشته این بود که با ادامه انشقاق، بی عملی و سرد شدن در صحنه مبارزه دشوار و طولانی با ارتجاع مصمم و سازمان یافته نمی توان امر مبارزه مردمی برای طرد استبداد را به جلو برد.

امروز نیز باید با توجه به شرایط بسیار دشوار تحمیل شده از سوی ارتجاع همه تلاش ها را برای سازمان دهی توده ها و گسترش مبارزه واحد و مشترک بر ضد ارتجاع به کار گرفت و در هر کجا که می توان نامزدهای ارتجاع را با شکست روبه رو کرد و نماینده رد صلاحیت نشده و مردمی یی را انتخاب کرد، این ضربه را به نیروهای تاریک اندیش وارد ساخت.

اگر چه بخشی از توده ها بر اساس تجربیات هشت سال گذشته خود شرکت کردن در چنین عرصه هایی را در مجموع کم ثمر می دانند، ولی معذالک باید از همه امکانات و شرایط تحمیل شده به ارتجاع برای سازمان دهی مشترک نبرد ضد استبدادی بهره جست و برنامه های سران رژیم ولایت فقیه را با دشواری و شکست روبه رو کرد. گام های حتی کوچک می تواند زمینه ساز تجربیات گرانبهای مبارزه مشترک و سرانجام راه گشای مبارزه سراسری ای گردد که به طرد رژیم ولایت فقیه و پیروزی جنبش مردمی بینجامد.

بازگشت به صفحه نخست