غزل براي درخت

نویدنو:25/7/1385

غزل براي درخت

تو قامت بلند تمنا ئي اي درخت
همواره خفته است در آغوشت آسمان
بالايي اي درخت
دستت پر از ستاره و جانت پر از بهار
زيبايي اي درخت
وقتي كه بادها در برگهاي در هم تو لانه مي كنند
وقتي كه بادها گيسوي سبزفام تو را شانه مي كنند
غوغايي اي درخت
وقتي كه چنگ وحشي باران گشوده است
در بزم سرد او
خنياگر غمين خوش آوايي اي درخت
در زير پاي تو
اينجا شب است و شب زدگاني كه چشمشان
صبحي نديده است
تو روز را كجا خورشيد را كجا
در دشت ديده غرق تماشايي اي درخت
چ.ن هراز رشته تو با جان خاكيان
پيوند مي كني
پروا مكن ز رعد
 پروا مكن ز برق كه بر جايي اي درخت
سر بركش اي رميده كه همچون اميد ما با مايي اين يگانه و تنهايي اي درخت

سیاوش کسرایی

بازگشت به صفحه نخست