نویدنو:29/01/1387                                                                     صفحه قابل چاپ است

اعتراض گرسنگان و کارگران نساجی در بنگلادش

برگردان :نادر ساده


درروزشنبه 12 آوريل 2008 در"دهاگا" بيش ازبيست هزارکارگرنساجی برعليه گرانی کالاهای مصرفی وبرای افزايش دستمزدها بپاخاستند.
درحاليکه پليس سعی می کردبا باتوم، گازاشک آوروشليک هوايی تظاهرات کارگری را پراکنده نمايد؛کارگران بخشهای مختلف کارخانه های پارچه بافی درصف متحدی با پرتاب سنگ و سنگربندي، در مقابل پليس سرکوبگربدفاع ازخود برخاستند. دراين درگيريها حدود 100 کارگرزخمی شدند و سرانجام با دخالت ارتش، قيام کارگران درهم شکست.
کارگران گرسنه با هجوم به فروشگاههای مواد غذايي، مقداری مواد غذايی که توان پرداخت قيمت شان را ندارد مصادره نمودند.
چهل درصد ازاهالی کشور144 ميليونی بنگلادش ناچار هستند، روزانه با يک دلارزندگی کنند وکارگران صنايع نساجی کم ترين حقوق درسطح جهان را دريافت می نمايند. بعبارتی حقوق ماهانه ی يک کارگرنساجی 6/23دلار است . يعنی نيم برابرحقوق يک کارگرنساجی در ويتنام.
در بنگلادش 2 ميليون نفردرصنايع نساجی کارمی کنند که 85% اين کارگران زنان هستند وتنها هر کارگرمجبوراست برای زنده ماندن، 7% حقوق ماهيانه اش را برای تامين حداقل خوراک هزينه نمايد.
در صنايع نساجی بنگلادش لباس با مارک های مشهور(
) و با کم ترين هزينه توليد می گردد.
Levis,Tesco, Varrefour, H&M

رئيس سنديکای کارخانه های پارچه بافی می گويد:
"که درسال 2006 حداقل حقوق 25 دلارتعيين شده است اما ازآن زمان قيمت برنج وسايرمواد غذائی دوبرابروگاهی چند برابر شده است .
سرمايه داران ومديران صنايع نساجی با کليه خواستها برسرافزايش دستمزد مخالفت کرده اند و شکستن قيمت ها دربازارجهانی و حضوررقيبی قدرت مند نظير چين را بهانه قرارمی دهند.
کشورهای آسيايی توليدکننده برنج نيزکه حتی ظرفيت سيرکردن شکم اهالی کشوررا با توليدداخلی ندارند بايد دست از صادرات برنج بردارند."
علت کمبود مواد غذائی بيش ازهرچيز ناشی ازنقش سرمايه مالی جهانی وسرمايه گذاران درزمينه ی مواد غذائی است. اينها مواد غذائی را به مقدارعظيم خريداری کرده و با احتکار کالاها، منتظر افزايش قيمت ها می شوند.به اين شيوه قيمت يک تن برنج دربازارجهانی از500دلار به 1000دلارافزايش يافته است .
بدين ترتيب اکنون حتی کشورهای آسيايی توليد کننده برنج برای تامين نيازهای داخلی ناچاربه واردات برنج با قيمت های تعيين شده در سطح جهان می باشند وبا همين قيمت های بالا نيزبفروش ميرسانند و مردم بنگلادش بيش ازهمه قربانی اين تبانی جهانی اند، مردمی که برنج اصلی ترين غذای آنهاست .

LINKEZEITUNG.DE : منبع
http://www.linkezeitung.de/cms/index.php?option=com_content&task=view&id=4349&Itemid=199
يادآوری :
طی ماههای اخيرگرانی و کمبودمواد غذايی علت بروزاعتراضات گسترده بويژه درقاره ی آفريقا بوده است . بعنوان مثال ازاوايل سال 2008 در پايتخت ومناطق ديگر سنگال (30مارس) اعتراضات توده ای برعليه گرانی وکمبود موادغذايی رخ داد که منجربيک درگيری خونين با پليس گرديد. اين درگيريها تا کنون به قيمت جان صدهاتن وزخمی و دستگيری هزاران نفرانجاميده است .
سليمان نادلايه دبيرکل اجرايی انجمن متحده ی مصرف کنندگان مواد غذايی سنگال به روزنامه آلمانی "جونگل وُرلد" می گويد:
"متوسط حقوق درسنگال بين 80 تا 100 دلاردرماه است . بسيارازمردم اما درآمد ثابتی ندارند ودرکنارخيابان دستفروشی می کنند. کارهايی که درآمد شان پايين است و آخرين آمارهای انجام شده نشان می دهد بطورمتوسط درآمد روزانه هر سنگالی حداکثر2 دلاراست . درماههای اخيرقيمت ها چنان سرسام آورافزايش يافته که بسياری از مردم ديگرقدرت مالی تامين 2 يا 3 وعده غذای روزانه را ندارند . هرليتر شيربه قيمت 300 فرانسس (فرانسس ، پول رايج درمناطق فرانسوی آفريقا) بفروش می رسد و اين قيمت دوبرابرقيمت شيردرچند ماه گذشته است . همچنين برنج، روغن، صابون و گوجه فرنگی نيزبهمين ترتيب گران ترشده است.
برای مطالعه ی مصاحبه ی سليمان نادلايه به زبان آلمانی به لينک زيرنگاه کنيد :
http://www.labournet.de/internationales/sn/bernard2.html

نقل از روشنگری

  |

بازگشت به صفحه نخست         

                            

Free Web Counters & Statistics