سوم دسامبر، انتخابات ونزوئلا ـ سردرگمی اپوزيسيون و دسيسه‌های آمريکا*

نویدنو:11/9/1385

سوم دسامبر، انتخابات ونزوئلا

 سردرگمی اپوزيسيون و دسيسه‌های آمريکا*

برگردان و تلخيص: ا. آرش

تارنگاشت عدالت

منبع: عصر ما، ارگان حزب کمونيست آلمان، شماره ۴۷، ۲۴ نوامبر ۲۰۰۶

۹ آذر ۱۳۸۵

 هوگو چاوز، رئيس‌جمهور ونزوئلا در تاريخ دهم ژانويه در مراسم معرفی دانيل اورتگا به عنوان رئيس‌جمهور نيکاراگوئه شرکت خواهد کرد. اين خبر در نشريه Resumen Latinoamericano به نقل از سفير ونزوئلا در ماناگوا درج شده است. ميگوئل گومز Miguel Gomes، سفير ونزوئلا همچنين اشاره کرده است که سفر خارجی چاوز ابتدا می‌بايد به تصويب مجمع عمومی ونزوئلا برسد. سفير ونزوئلا می‌توانست همچنان اضافه کند که چاوز در ابتدا می‌بايد در انتخابات رياست جمهوری در سوم دسامبر به پيروزی دست يابد. براساس تمامی نظرسنجی‌های جدی اگر انتخابات با سلامت کامل برگزار شود، چاوز با اختلاف بسياری نسبت به ساير کانديداها پيروز خواهد شد. بعنوان نمونه براساس ارزيابی Universidad Complutense de Madrid(UCM)، چاوز رقمی در حدود ۸⁄۵۵ تا ۸⁄۵۷ از آراء را از آن خود خواهد ساخت. جدی‌ترين رقيب چاوز، مانوئل روزالس Manuel Rosales، رقمی در حدود ۹⁄۲۵ تا ۹⁄۲۶ در صد از آراء را کسب خواهد کرد. بر اين پايه تخمين زده می‌شود که آرای چاوز بيش از دو برابر آرای رقيب اصلی وی خواهد بود.

در يک روزنامه متعلق به اپوزيسيون به نام «۲۰۰۱» نتايج نظرسنجی‌ها  به طرز مخدوشی چنين اعلام می‌شود: «اگر پاسخ‌های کيفی را در نظر بگيريم، چاوز ۵۹ و روزالس ۴۹ درصد از آراء را از آن خود خواهند ساخت» مبارزه انتخاباتی با شرکت ۱۰۸ درصد از انتخاب‌کنندگان؟

جای شگفتی نيست که اپوزيسيون توان محاسباتی خويش را از دست داده و بازی شريرانه‌ای را در پيش گرفته است. موسسه آمريکايی Evens/McDonough، آرای چاوز را در حدود ۵۷ درصد و آرای روزالس را در حدود ۳۵ درصد تخمين می‌زند. حتی در نظرسنجی‌هايی که آرای چاوز در پايين‌ترين حد ممکن تخمين زده می‌شود، کماکان وی در حدود ۲۰ درصد بيش از «جدی‌ترين رقيب» خود آرای انتخاب‌کنندگان را از آن خود ساخته است. برای نمونه براساس يک نظرسنجی که در روزنامه El Mundo در السالوادور انتشار يافته است، ۴۵ درصد از آرای اکتسابی برای چاوز و برای رقيب او تنها ۲۵ درصد آراء پيش‌بينی شده است. گفتنی است که اين نظرخواهی تنها از طريق گفت‌و‌گوی تلفنی انجام يافته است. بايد توجه داشت که بخش کثيری از زحمتکشان ونزوئلا که حاميان اصلی چاوز را تشکيل می‌دهند، در محل سکونت خود از امکان تماس تلفنی برخوردار نمی‌باشند. همچنين يک انستيتوی مخالف دولت ونزوئلا به نام Datanalisis، ۶۰ درصد از آراء را برای جاوز و ۴۰ درصد را برای روزالس پيش‌بينی می‌کند. اعدادی که مطابق با نتايج انتخابات سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۰ و نيز رفراندوم سال ۲۰۰۴ می‌باشند.

با توجه به چنين نتايجی است که رسانه‌های اپوزيسيون با شعف خبر از نظرسنجی‌های جديدی می‌دهند که به ناگهان روزالس آرای زيادی را به خود اختصاص داده است. غفلتا اعلام می‌شود که ۴۲ درصد از انتخاب‌کنندگان به روزالس رأی می‌دهند. در نتيجه آرای روزالس تنها ۶ درصد کمتر از چاوز می‌باشد. فرستنده مخالف دولت ونزوئلا Globovision، Miami Herald و تمامی نشريات اپوزيسيون با شادمانی اعلام می‌کنند که: «روزالس و چاوز تنها ۶ درصد اختلاف دارند.» تنها روزنامه «۲۰۰۱» با احتياط اعلام می‌کند که اين چگونه انستيتويی است که چنين آماری را منتشر می‌کند. دفاتر اصلی Penn Shoen and Berlaud در نيويورک و واشنگتن مستقر می‌باشند. کارفرمايان اين انستيتو، کسانی از قبيل بيل کلينتون Bill Clinton، سيلويو برلوسکونی Silvio Berlusconi، و نخست‌وزير اسرائيل Ehud Olmert می‌باشند. اين انستيتو که اعلام نمی‌کند که چه کسانی هزينه‌های اين همه‌پرسی‌ها را تأمين می‌کنند، در جريان رفراندوم اگوست سال ۲۰۰۴ آرای چاوز و رقيب او را هم‌تراز تخمين می‌زد. گفتنی است که چاوز در آن زمان ۵۹ درصد از آراء را به خود اختصاص داد. به عبارتی با فاصله‌ای بيش از ۱۹ درصد از آراء.

يک وکيل ونزوئلايی‌ـ‌آمريکايی به نام Eva Golinger به افشای دخالت‌های گسترده امريکا در انتخابات ونزوئلا می‌پردازد. Golinger توضيح می‌دهد که آمريکا از سه طريق در صدد تاثيرگذاری بر نتايج انتخابات در ونزوئلا می‌باشد: ۱ـ حمايت مالی از نيروهای ارتجاعی اپوزيسيون، از جمله تأمين مالی روزالس؛ ۲ـ ترور ديپلماتيک از طريق سوءاستفاده از ارگان‌های بين‌المللی مانند سازمان ملل متحد؛ ۳ـ جنگ روانی. دولت بوش، رئيس‌جمهور ونزوئلا را در سراسر دنيا بعنوان «ديکتاتوری که متحد تروريست‌ها است و تمامی آمريکای لاتين را به سمت بی‌ثباتی هدايت می‌کند» معرفی می‌کند. آمريکا از طريق براه انداختن جنگ روانی در پی دست‌يابی به اين هدف است که مردم ونزوئلا از هراس درگيری احتمالی با آمريکا و تمامی دنيا، آرای خود را به نفع چاوز به صندوق‌های رأی نياندازند.

Golinger همچنين به دمکرات‌ها که در انتخابات اخير پارلمانی آمريکا اکثريت را از آن خود ساخته‌اند، اميدی ندارد. وی بر اين نکته تأکيد می‌کند که رئيس فعلی کنگره آمريکا، Nancy Pelosi از حزب دمکرات، نخستين سياستمدار آمريکايی بود که در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، چاوز را مورد حمله قرار داد و او را يک ديکتاتور مبتذل ناميد.

اما در اين ميان هوگو چاوز دچار تشويش نمی‌شود. او يک خط متروی جديد، و به همراه رئيس‌جمهور برزيل Lula da Silva يک پل عظيم بروی Orinoco را افتتاح می‌کنند. اقداماتی که در فردای انتخابات اهميت خود را نشان خواهند داد.

*تيتر مطلب از مترجم است

بازگشت به صفحه نخست