|
نویدنو
انتخابات ریاست جمهوری، خواست های اساسی جنبش مردمی،
و واقعیات جامعه ما
نامه مردم 816
با نزدیک تر شدن موعد برگزاری دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، مسئله
ضرورت اتخاذ سیاست های مشخص مبارزاتی و همخوان با شرایط و امکانات عینی و
ذهنی جامعه ما به یکی از مسایل اصلی پیش روی سازمان های سیاسی و نیروهای
اجتماعی کشور بدل شده است. حزب ما از هفته های پیش در ارزیابی شرایط موجود
کشور و ضمن هشدار باش در زمینه ضرورت برخوردهای واقع بینانه به توازان
نیروها در درون جامعه بر این نکته کلیدی تأکید کرد که: ”حرکت به سمت تحریم
انتخابات، بدون تلاش برای مقابله با برنامه ها و ترفندهای مرتجعان حاکم و
ایجاد جنبشی سراسری برای تشدید مبارزه سیاسی و افشاگرانه بر ضد رژیم و
همچنین تحمیل آنچنان شرایطی که حضور نامزدهای اصلاح طلب و دگراندیش در
رقابت های انتخاباتی امکان پذیر باشد، بی شک تنها به سود نیروهای ارتجاعی
تمام خواهد شد. عدم شرکت در انتخابات در آن صورت قابل توجیه است که هیچ
روزنه ای برای شکست برنامه های ارتجاع و برگماری مزدورانی همچمون احمدی
نژاد برای جنبش باز نمانده باشد.“ (”نامه مردم“، شماره 811، 12 اسفندماه
1387).
ارزیابی تحولات سیاسی کشور از خرداد 76 تا به امروز و شرکت مردم در روند
های انتخاباتی گوناگون تجربه مهم و ارزشمندی است که باید از آن برای رسیدن
به ارزیابی عینی و علمی شرایط کنونی بهره جست.
به عنوان نمونه در آستانه نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، بخش هایی از
نیروهای سیاسی و اجتماعی کشور، با اشاره به ساختار قدرت سیاسی در ایران و
تمرکز آن در دست ولی فقیه، مردم را به تحریم انتخابات فرا می خواندند، شرکت
در انتخابات را مشروعیت بخشیدن به رژیم ولایت فقیه قلمداد می کردند و حزب
توده ایران را به عدم درک درست شرایط کشور، انحراف و طرح شعارهایی ناهمخوان
با سطح مطالبات مردم متهم می کردند. بررسی برخی موضع گیری های روزهای اخیر
در بخش هایی از طیف نیروهای سیاسی متأسفانه نشانگر تکرار مواضعی است که
قاعدتا باید نادرستی آنها در بوته آزمایش تجربیات سال های اخیر به اثبات
رسیده باشد.
حزب توده ایران در تمامی این سال ها با حفظ مواضع روشن و مستقل سیاسی و ضمن
انتقاد از برخی سیاست های نادرست اصلاح طلبان در دو دوره ریاست جمهوری
خاتمی، در عین حال حمایت از روند اصلاحات و تلاش برای تحقق خواست های جنبش
مردمی را، با درک همه محدودیت موجود، در صدر برنامه های خود قرار داده و
همچنان معتقد است که با توجه به شرایط کنونی کشور راهی جز تلاش در احیا و
گسترش روند اصلاحات و تقویت گردان های جنبش مردمی برای تحمیل خواست های
جنبش به مرتجعان حاکم وجود ندارد.
ما در پاسخ به کسانی که همچنان بر سیاست تحریم پای می فشارند و معتقدند که
در شرایط ادامه رژیم دیکتاتوری ولایت فقیه هرگونه تغییری از این دست ”خاک
به چشم مردم پاشیدن است“ این نظریه را تکرار می کنیم که در شرایط ادامه
حاکمیت استبدادی ولایت مطلقه فقیه، و سرکوب خشن و خونین حقوق اکثریت وسیع
شهروندان، برگزاری انتخابات در ایران همواره روالی غیر دموکراتیک و تحمیل
شده از سوی مرتجعان حاکم را داشته و دارد و با انتخابات واقعاً آزاد که در
آن نیروهای گوناگون سیاسی کشور حق فعالیت و ارائه نامزدهای مستقل را داشته
باشند و مردم نیز بتوانند بدون هراس از نیروهای سرکوبگر رای خود را به
صندوق های رای بریزند، فرسنگ ها فاصله دارد. هنر و وظیفه نیروهای سیاسی
مترقی و آزادی خواه در چنین شرایطی راه یابی برای تحمیل آنچنان شرایطی است
که مردم بتوانند با وجود همه این محدودیت ها، همچون دوم خرداد 76، به
نامزدی مدافع اصلاحات رای دهند، برنامه های ارتجاع و نیروهای ذوب شده در
ولایت را با شکست رو به رو کنند و مسیر کنونی تحولات کشور را تغییر دهند.
شرکت فعال و منسجم همه نیروهای مترقی و آزادی خواه و تلاش واحد نیروهای
اجتماعی، از جمله کارگران و زحمتکشان، جنبش دانشجویی و زنان مبارز و آزادی
خواه کشور در این زمینه حیاتی است. تجربه روند انتخابات گذشته و برگماری
احمدی نژاد با بی عملی و گسست بخش هایی از نیروهای اجتماعی و بی سیاستی و
انشعابات گوناگون در جبهه اصلاحات و همچنین در طیف وسیع نیروهای اپوزیسیون
میسر گردید.
نکته اساسی که باید ملاک مهمی برای تعیین سیاست نیروهای مترقی و آزادی خواه
در شرایط کنونی باشد این است که مردم از شرکت انتخابات، در صورتی که نامزدی
از اصلاح طلبان در آن حضور داشته باشد، چه می توانند به دست آورند. به نظر
ما برکناری دولت عمیقاً ارتجاعی و ضد مردمی احمدی نژاد، دولت وابستگان کلان
سرمایه داری تجاری و بورژوازی بوروکراتیک ایران، دولت وابسته به نظامیان و
نیروهای سرکوبگر و دولت برگمارده ولی فقیه رژیم، و روی کار آوردن دولتی از
اصلاح طلبان یکی از مهم ترین این خواست هاست. عملکرد فاجعه بار دولت احمدی
نژاد در عرصه های گوناگون، از سیاست های مخرب اقتصادی -اجتماعی و حیف و میل
بی سابقه منابع ملی تا ژرفش بی سابقه فقر و محرومیت، در میان میلیون
خانواده ایرانی که با بیکاری و بی پناهی روبه رو هستند، و همچنین تشدید
سرکوب و خفقان و یورش خشن و وحشیانه به جنبش های اجتماعی، از جمله جنبش
زنان، دانشجویی و جنبش کارگری و سندیکایی کشور، آنچنان تبعات عمیق و مخربی
را به همراه داشته است که متوقف کردن این روند و بازگشت به دوران اصلاحات
با همه محدویت ها آن می تواند دست آورد مهمی باشد.
ما در هفته های گذشته با اعلام نامزدی میرحسین موسوی و انصراف خاتمی، که بر
اساس ارزیابی ما ضربه ای به برنامه شکست احمدی نژاد و دیگر نامزدهای
مرتجعان حاکم بود، و ضمن انتقاد از ناروشن بودن مواضع موسوی در بسیاری از
زمینه ها، نامزدهای مدعی اصلاحات را به روشن کردن مواضعشان فراخواندیم. این
سیاستی است که از سوی دیگر نیروهای دگراندیش جامعه نیز دنبال شده است. از
جمله هشت سازمان سیاسی-اجتماعی کشور با انتشار بیانیه ای خواست های خود را
از نامزدهای اصلاح طلب برای روشن کردن مواضعشان چنین بیان کردند:
”حضور و مشارکت ما در انتخابات بستگی به میزان تأمین پیش‌نیازهای حداقلی
برگزاری انتخابات سالم خواهد داشت. تداوم شرایط کنونی را در راستای منافع
ملی ارزیابی نمی‌کنیم و تغییر درقوه مجریه را ضروری می دانیم. اولویت‌های
ما در این رویکرد برنامه‌گرا و مطالبه‌محور عبارت است:
الف‌ـ توسعه سیاسی و ایجاد فضای تنفس و امکان حیات انسانی و فعالیت برای
فعالان سیاسی و اجتماعی و تقویت نهادهای مدنی و صنفی
ب- جهت‌گیری توسعه‌گرای تولیدی و ایجاد اشتغال و رفاه نسبی برای اقشار
مختلف مردم
پ- اصلاح مدیریت سیاست خارجی و برخورد منطقی و مبتنی بر منافع ملی با دیگر
کشورها
ت- اصلاح نظام مدیریتی کشور، با تأکید بر مبارزه با فساد، ناکارآمدی و
حامی‌پروری...“
ما در هفته های اخیر همچنین تأکید کرده ایم که ارتجاع حاکم با تمام امکانات
خود خواهد کوشید تا جلوی اعمال اراده توده ها را سد کند. مرتجعان حاکم با
توجه به تجربه انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری خوب می دانند که اگر موفق
شوند با اعمال فشارها، کارزار تبلیغاتی حساب شده جلوی شرکت بخش وسیعی از
شهروندان، نیروهای سیاسی و اجتماعی میهن ما را در انتخابات بگیرند و همچنین
دخالت وسیع نیروهای سرکوبگر، از جمله بسیج را در انتخابات تأمین کنند،
خواهند توانست مجدداً احمدی نژاد و احمدی نژاد دیگری را از صندوق های رآی
بیرون آورند و خواست های خود را بار دیگر به مردم ما تحمیل کنند.
ما تکرار می کنیم که حزب توده ایران اعتقاد دارد که باید با اتحاد عمل و
بسیج نیروهای اجتماعی حول شعارهای مشخص، و از جمله مخالفت با حضور و دخالت
نظامیان و نیروهای انتظامی در انتخابات، دوری از چند دستگی های مخرب که
تنها آب به آسیاب مرتجعان حاکم می ریزد، به استقبال انتخابات و بسیج
نیروهای اجتماعی برای شرکت فعال در آن رفت.
با انتخاب نامزد واحدی برای جبهه اصلاحات، درس گیری از تجریبات هشت ساله
دوره دولت خاتمی و افشای تجربه چهار ساله عملکرد فاجعه بار دولت احمدی
نژاد، توجه به خواست های مردم در زمینه تحقق عدالت اجتماعی و مقابله با
محرومیت و فقر و همچنین قرار دادن خواست آزادی و احترام به حقوق شهروندان
در صدر برنامه های انتخاباتی می توان موازانه کنونی را به نفع جنبش مردمی
تغییر داد و بخش هایی از خواست های جنبش مردمی را به مرتجعان حاکم تحمیل
کرد. نباید به ارتجاع اجازه داد تا با اتکا به چند دستگی نیروهای مترقی و
مدافع اصلاحات تجربه تلخ انتخابات ریاست جمهوری گذشته و مجلس اخیر را تکرار
کند.
|
