آرایش سیاسی در انتخابات پیش رو

نویدنو:20/9/1385

انتخابات-4

آرایش سیاسی در انتخابات پیش رو

در سال های اخیر انتخابات در ایران و جهان قبل از آنکه یک موضوع جاری و عادی اجتماعی باشد، صحنه رویارویی و جابه جایی تفکرات حاکم به شمار می رود اگر به صورت دینامیک اطلس سیاسی جهان مورد بررسی قرار گیرد، مشاهده می کنیم از اوایل قرن بیستم نهضت های سوسیالیستی در سطح بین المللی اوج می گیرد و تا آنجا پیش می رود که جهان را دوقطبی می سازد.
شعارهای عدالت خواهانه، حاکمیت پرولتاریا و زحمتکشان، مالکیت دولتی و... محور تحولات و تغییرات حکومت ها قرار می گیرد. این حرکت ها به نحوی پیش می رود که جهان کاپیتالیسم برای مواجهه با آنها ناچار به تغییرات وسیعی در نظام اقتصادی و اجتماعی خود می شوند و گاه نیز احزاب سوسیالیست یا سوسیال دموکرات به صورت رقبای اصلی در دل این جوامع رشد می کنند، اما با گذشت زمان و قفل شدن نظام اقتصادی سوسیالیسم در مقایسه با اقتصاد آزاد به تدریج از دهه هشتم قرن بیستم و با شروع فروپاشی بزرگ ترین قدرت سوسیالیستی یعنی شوروی سایر کشورهای مشابه نیز توسعه پایدار و بلندمدت را جایگزین شعارهای فوق الذکر می نمایند.
امروز با گذشت نزدیک به 30 سال از این رخداد ملاحظه می شود که مجددا چپ روی یا همان سوسیالیسم در حال تجدید حیات است. انتخابات در کشورهایی مانند شیلی، شیکاگوا، ونزوئلا، ایران، آمریکا و بسیاری از کشورهای دیگر حول محور شعارهای چپ گرایان رقم خورده و یا خواهد خورد. به نظر می رسد، این حرکت سینوسی تا رسیدن به نقطه تعادل همچنان ادامه داشته باشد و موج جدید نیز حداقل تا دو دهه دیگر به پیش برود.
با نگاهی به سال های گذشته تاریخ کشورمان می توان آثار چنین تحولاتی را به خوبی مشاهده کرد. سال های قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مملو از شعارهای چپ گرایانه حتی توسط افراد و شخصیت های مذهبی است. کتاب ها و نشریات یادی در توجیه و تفسیر آموزه های دینی در چارچوب اصول سوسیالیسم نوشته شد و بسیاری از حرکت های انقلابیون مانند مبارزات مسلحانه قبل از انقلاب و تسخیر سفارت آمریکا بعد از انقلاب اسلامی، به طور عمده ناشی از رقابت نیروهایی مذهبی با مبارزان چپ بود ولی همزمان بافت این جریانات در سطح بین المللی، در ایران نیز چه به لحاظ سیاسی و چه از دید اقتصادی شعارهایی تعدیل می شود به نحوی که نیروهای چپ و دیروز امروز طرفدار اقتصاد باز و اولویت توسعه اقتصادی نسبت به توزیع یکنواخت منابع هستند.
موج جدید چپ روی در ایران که در انتخابات نهمین گروه ریاست جمهوری تبدیل به بافت حکومتی شد محصول زمینه طبیعی جامعه مطابق آنچه در فضای بین الملل اتفاق افتاده و نیز بخشی از نیروهای راست است که از قضا آنها هم در سال های گذشته دقیقا نقطه مقابل شعارهای چپ عمل می کردند. پشت صحنه این جریان عبارت از برخی روحانیون که در زمان حیات حضرت امام خمینی (ره) امکان ابراز وجود چندانی نداشتند به علاوه تعدادی از صاحب منصبان نظامی و اطلاعاتی این جماعت با هوشمندی و شناخت جو جهانی دست به کار شده اند پاشنه آشیل این گروه آن است که به سرعت نهادهای قانون گذاری و اجرایی را به دست گرفته اند، لذا در برابر شعارهای داده شده توسط خویش مجبور به فرار به جلو هستند.
به علاوه فرهنگ مردم ایران هم از لحاظ استغنا و تربیت اصیل دیرین اجازه عوام فریبی نمی دهد. لذا در وضعیت موجود بر همه نیروهای دلسوز انقلاب است تا راهکار جدیدی برای مقابله با آثار مخرب افتادن در مسیر انحرافی و راه های تجربه شده گذشته بیابند و زمان انتخابات این امکان را به وجود می آورد تا بهانه برای گفت وگو با مردم فراهم شود در این راستا پیشنهادات زیر مطرح است؛
۱ـ شکستن مرزبندی های قبلی و برقراری دیالوگ با عقلای جناح راست.
۲ـ تجمیع همه نیروها و احزاب اصلاح طلب در قالب یک سازمان سیاسی نیرومند.
٣ـ بیان عوارض منفی شعارهای چپ گرایانه برای مردم.
۴ـ معرفی برنامه ها توسط کاندیداها به ویژه محورهایی که در برگیرنده اصول عدالت اجتماعی است.

کارگزاران

۱۲ به اضافه ٣

 حسین شریعتمداری

روز جمعه ستاد پیروان خط امام و رهبری که تهیه کننده یکی از فهرست های سه گانه جبهه اصولگرایان برای انتخابات شورای شهر تهران بود، در یک اقدام عاقلانه -و صد البته دلسوزانه و خداپسندانه- اعلام کرد که برای حفظ وحدت اصولگرایان از ارائه لیست جداگانه خودداری می کند. بنابراین هم اکنون جبهه اصولگرایان با دو فهرست جداگانه در عرصه انتخابات شورای شهر تهران حضور دارد. فهرست نامزدهای «ائتلاف بزرگ اصولگرایان» و فهرست «رایحه خوش خدمت». این دو فهرست فقط یک نامزد مشترک دارند و از آنجا که هر دو طیف در میان مردم به اصولگرایی شناخته می شوند، به طور طبیعی آراء طرفداران اصولگرایان بین این دو فهرست تقسیم خواهد شد. از این روی ضریب پراکندگی آراء در هر مقیاسی صورت پذیرد، نتیجه نهایی شکسته و پراکنده شدن آرای اصولگرایان و کاهش احتمال پیروزی آنان خواهد بود و این درحالی است که پایگاه مردمی جبهه اصلاحات را پایین تر از «سطح بازی» تلقی کنیم و مجموعه آرای آنان -با توجه به لیست واحد- را کمتر از آن بدانیم که توان رقابت با آرای شکسته و پراکنده اصولگرایان را داشته باشد و البته در غیر اینصورت، پیروزی جبهه اصلاحات در انتخابات شورای شهر تهران دور از انتظار نخواهد بود، هرچند که این پیروزی با حداقل آراء به دست آمده باشد.
متاسفانه علی رغم هشدار دلسوزان که خواست عمومی مردم نیز هست و با عقل و منطق هم سازگاری کامل دارد، دو گروه باقیمانده کماکان بر نظر خود اصرار می ورزند و همانگونه که پیش از این اشاره شد، «گره کار» شهرداران مورد نظر آنهاست.
آخرین پیشنهاد که هنوز هم می تواند گره گشا باشد این بود که هر دو گروه از شهرداران مورد نظر خود چشم پوشی کرده و روی شخص ثالث دیگری برای سپردن مسئولیت شهرداری پایتخت به وی توافق کنند. و اما اگر این پیشنهاد هم مورد قبول آنان نیست -که رد آن بسیار عجیب و غیرقابل توجیه به نظر می رسد- پیشنهاد بعدی قابل طرح است. با این توضیح که؛ در شرایط کنونی و بنا به دلایل در پیش گفته، احتمال آن که شورای شهر سوم از حضور اصولگرایان خالی باشد دور از انتظار و غیرممکن نیست و در صورت وقوع این رخداد، اصولگرایان یکی از اصلی ترین کانون های خدمت را به رقیبی واگذار خواهند کرد که حضورش در شورای شهر اول، سابقه خوشایند و مطلوبی بر جای نگذاشته است.
با توجه به این احتمال که نباید آن را دست کم و یا نادیده گرفت، پیشنهاد می شود که دو گروه اصولگرا روی ۱۲ نفر از نامزدها به توافق رسیده و این ۱۲ نفر را به طور مشترک در لیست های انتخاباتی خود جای دهند. در این حالت، می توان تا حدود زیادی مطمئن بود که در شورای شهر سوم دستکم ۱۲ نفر از اصولگرایان حضور دارند و با توجه به ترکیب ۱۵ نفره شورای شهر، اکثریت آراء در تصمیم گیری ها و سیاستگذاری ها در اختیار اصولگرایان خواهد بود. و از آنجا که این ۱۲ نفر به طور مساوی از دو لیست موجود انتخاب می شوند، موضوع شهردار آینده -یعنی نقطه اصلی اختلاف دو گروه- نیز به طور طبیعی منتفی شده و هریک از دو گروه فقط ۶ رأی قطعی برای شهردار مورد نظر خویش خواهند داشت و با توجه به تعیین کننده بودن آراء ٣ عضو دیگر شورا که معلوم نیست چه سلیقه ای خواهند داشت، شهردار آینده الزاماً با رایزنی ها و بررسی ها و مشورت های اعضای ۱۵ نفره شورا انتخاب شده و از هم اکنون قابل پیش بینی نخواهد بود که بر سر آن دودستگی ها و اختلاف نظرهای کنونی وجود داشته باشد. مخصوصا آن که اگر ٣ عضو دیگر از حلقه اصولگرایان نباشند، توافق حداقلی که لازمه وحدت و ائتلاف است خیلی آسان تر به دست خواهد آمد.
در این میان اشاره به چند نکته ضروری است؛
الف: ممکن است برخی از دوستان دلسوز با ملاحظه پیشنهاد فوق به نظرشان برسد که می توان یک گام دیگر نیز به آن افزود و از آنجا که هر یک از دو فهرست کنونی ۷ نفر از اعضای شورای شهر فعلی را در خود جای داده اند- از دو گروه ۷ و ٨نفره شورای کنونی- پیشنهاد شود که به جای ۱۲ نفر، روی ۱۴ نفر توافق صورت پذیرد با این توضیح که هریک از دو فهرست علاوه بر ۷ نفر از اعضای شورای شهر کنونی که در لیست خود جای داده اند ۷ عضو دیگر که در لیست مقابل وجود دارد را هم به فهرست خود اضافه کنند و در نتیجه ۱۴ نفر از اعضای شورای شهر کنونی در هر دو لیست به طور مشترک حضور خواهند داشت و شورای شهر سوم با حضور ۱۴ عضو اصولگرا - به جای ۱۲ عضو- شکل خواهد گرفت.
این گام پیشنهادی اگرچه مطلوب است ولی در صورت پیروزی لیست پیشنهادی با ۱۴ نامزد مشترک، در انتخاب شهردار آینده فقط یک رأی می تواند تعیین کننده باشد زیرا هر یک از دو گروه ۷ نفره- از اعضای فعلی شورای شهر- نگاه از قبل تعیین شده ای به شهردار بعدی دارند بنابراین به نظر می رسد که دو گروه با توجه به اصراری که روی شهردار مورد نظر خود دارند، حاضر به پذیرش ریسک «یک رای» نباشند و کماکان بر طبل جدایی بکوبند و این قافله همچنان لنگ باقی بماند، هرچند که در صورت توافق روی ۱۴ نفر، می توان لیست نهایی را یک ائتلاف تقریباً کامل تلقی کرد.
ب: از برخی اعضای موثر ستادهای انتخاباتی اصولگرایان شنیده می شود که پیروزی خود را قطعی تلقی می کنند و بر این باورند که با وجود قطعی بودن پیروزی نیازی به ائتلاف نیست. صاحبان این دیدگاه توجه ندارند که وحدت اصولگرایان ارزشی به مراتب بیشتر و فراتر از پیروزی این یا آن گروه در انتخابات شورای شهر دارد و به صراحت باید گفت آن پیروزی که از بستر اختلاف اصولگرایان برخیزد به شکست شبیه تر است.
ج: از سوی دیگر کسانی از اصولگرایان با وجود آن که می دانند اصلی ترین منشأ اختلاف شهردار مورد نظر است، کماکان بر شخص مورد نظر خویش به عنوان شهردار آینده تهران اصرار می ورزند که این اصرار نیز چنانچه با پیروزی قرین باشد، به علت آن که باز هم از بستر اختلاف اصولگرایان برخاسته است، به شکست شبیه تر است...
و بالاخره، هر دو گروه باید توجه داشته باشند که اقبال مردم به اصولگرایان آسان به دست نیامده است که به آسانی در عرصه رقابت های- اکثراً بی معنی و غیرمنطقی- دستخوش آسیب شود و «غرور» - که انشاءالله در میان نباشد- نقطه آغاز سقوط است.

در حمايت از ليست ائتلاف اصلاح طلبان؛
تعدادي از نامزدهاي انتخابات شوراي اسلامي شهر تهران انصراف دادند

تعدادي از نامزدهاي انتخابات شوراي اسلامي شهر تهران با صدور بيانيه در حمايت از ليست" نامزدهاي ائتلاف اصلاح طلبان" رسماً از نامزدي خود انصراف دادند و شهروندان پايتخت را به دادن راي به ليست مذكور، فراخواندند.
در اين بيانيه كه نسخه‌‏اي از آن از طريق نمابر در اختيار ايلنا قرار گرفت، با تاكيد بر ضرورت پيشرفت و تعالي كشور و بهبود روند مادي و معنوي جامعه آمده است: ما امضا كنندگان اين بيانيه به دليل احساس مسئوليت در قبال سرنوشت كشور به منظور خدمت به شهروندان عزيز و تلاش براي استيفاي حقوق اساسي آنان، خود را نامزد انتخابات شوراي اسلامي شهر تهران نموديم و با تعهد پايدار نسبت به ضرورت وحدت و انسجام در بين نيروهايي كه اعتقاد به اصلاح روند امور و پيشرفت و تعالي كشور دارند و عقل و عشق خود را در گرو حل معضلات و مشكلات شهر تهران گذاشته‌‏اند، تلاش كرديم تا با ائتلاف اين نيروهاي اصلاح طلب فهرستي از نامزدهاي كارآمد، متخصص و خدمتگذار را براي شوراي شهر تهران فراهم شود.
در ادامه اين بيانه تصريح شده است: اكنون كه اين مهم تحقق يافته است و فهرست 15 نفره نامزدهاي انتخاباتي فراهم شده است ما نيز با توجه به تحقق هدف مورد نظر و با احساس رفع مسئوليت نامزدي انتخابات از دوش خود، با تاييد «فهرست نامزدهاي انتخاباتي ائتلاف اصلاح طلبان» از شهروندان آگاه تهراني دعوت مي‌‏كنيم با حضور فراگير خود در انتخابات شوراها و دادن راي به فهرست مذكور، به ساختن تهران بزرگ به عنوان شهري آباد، سالم و آرام در شان ايرانيان گرانقدر ياري رسانند.
در ادامه اين نمابر اسامي امضا كنندگان به شرح زير درج شده است:
1- اسحاق جهانگيري
2-عباس احمدي
3-سيد حسن الحسيني
4-حميد امامي
5-روح ا... اوحدي
6-اشرف السادات بروجردي
7-حسين بي غم
8-محمد علي پنجه فولادگران
9-شعبان پير حيايي
10-غلامرضا تاجگردون
11-حبيب ا... تاجيك اسماعيلي
12-احمد تواهن
13-نصرت ا... جواهر پور
14- مصطفي خانزادي
15-مرتضي خيرآبادي
16-صادق خليلي
17-فاطمه رحمتي
18-مرتضي شاپوريان
19-ابراهيم شيخ
20-علي صالح آبادي
21-غلامرضا ظريفيان
22-سيد احمد عظيمي
23-آقا عليجاني
24-سعيد غفراني
25-دكتر علي
26-محمد حسين مقيمي
27-سعيد معيدفر
28-ميرزابابا مطهري نژاد
29- محمد هاشم مهيمني
30-سيد محمود ميرلوحي
31-زهرا نژاد بهرام
32-داود نظري

خبر گزاري کار ايران

پروين احمدي‌نژاد درگفت‌وگوباايسنا:
*مردم مديريت تجمل رانمي‌پذيرند
*شكافي درجريان اصولگرا نيست
*سابقه فعاليت سياسي من به پيش از رياست جمهوري برادرم بازمي‌گردد

پروين احمدي‌نژاد، كانديداي اختصاصي ستاد رايحه خوش خدمت براي شوراي شهر تهران، اظهار داشت: «اميدوارم كساني كه عشق خدمت به مردم را دارند ،حال از هر دسته و گروهي، در انتخابات شوراها پيروز شوند.»

«احمدي‌نژاد» در گفت‌وگو با خبرنگار سياسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اينكه مردم ايران مردمي آگاه هستند، گفت:« مطمئنا مردم وقتي مي‌خواهند افراد را انتخاب كنند به سابقه‌ي اجرايي آنها توجه كرده و كساني را كه در عرصه‌ي مديريت به دنبال عدالت و خدمت بوده و زندگي ساده‌اي داشتند انتخاب كرده و مطمئنا مردم ما مديريت تجمل را نمي‌پذيرند.»

وي گفت:« البته لزومي ندارد كه مردم ليستي رأي بدهند. آنها مي‌توانند از ليستهاي مختلف افرادي را كه به نظرشان شايسته هستند انتخاب كنند.»

وي با بيان اينكه دربين جريان اصولگرا شكافي مشاهده نمي‌كند بلكه آنچه كه در حال حاضر در جريان اصولگرا وجود دارد اختلاف سليقه است، گفت:« اختلاف سليقه يك امر منفي نيست و اكنون در جريان اصولگرا دو ليست داده شده و به نظر من اين خود زمينه‌ي مشاركت بيشتر مردم را فراهم مي‌كند.»

وي افزود:« ما نبايد تصور كنيم كه جريان اصولگرا دو ليست در انتخابات ارائه كرده و شكافي در بين اصولگرايان وجود دارد. ما مي‌توانيم اينطور تصور كنيم كه جريان اصولگرا 30 نفر را معرفي كرده و مردم حق دارند از بين اين 30 نفر 15 نفر را انتخاب كنند.»

وي با بيان اينكه به خاطر احساس مسووليتي كه داشته وارد عرصه‌ي انتخابات شده، در پاسخ به اين سوال كه عده‌اي مي‌گويند وي به خاطر نسبت فاميلي با رييس جمهور وارد اين عرصه شده است، گفت:« من غير از كانديداتوري در اين دوره از انتخابات شوراها، سابقه‌ي فعاليت سياسي ديگري نيز دارم و در شوراهاي قبلي و مجلس هفتم نيز كانديدا شدم و اين فعاليتهاي من قبل از زماني است كه برادرم رييس جمهور شود.»

وي گفت:« شايد طبيعي باشد كه عده‌اي چنين تصوري را داشته باشند چراكه در دوره‌هاي قبلي كساني به خاطر نسبتهاي فاميلي كه داشته‌اند در عرصه حضور پيدا كرده‌اند.»

وي در مورد ضرورت هماهنگي شوراي شهر با دولت، گفت:« به نظر من هرچه نهادها و ارگانهاي اجرايي يك كشور با هم هماهنگ‌تر باشند اين امر به نفع مردم بوده و عقلايي است. مانند يك مدرسه كه اگر همه‌ي عوامل اجرايي با يكديگر هماهنگ باشند كارها به نحو بهتري پيش مي‌رود.»

وي به خبرنگار ايسنا گفت:« مانند يك پرنده، كه اگر يك پرنده يك بال داشته باشد و يك بال نداشته باشد آن پرنده نمي‌تواند پرواز كند.»

پروين احمدي‌نژاد در پاسخ به اين سوال كه عده‌اي اين شايعه را مطرح كرده كه آقاي احمدي‌نژاد رييس جمهور با حضور خواهرش در انتخابات شوراها مخالف بوده و اصرار بر انصراف وي داشته است؟ گفت: « اتفاقا ايشان كاملا موافق اين امر بودند، چراكه خواهر خود را اهل خدمت و تلاش مي‌بينند و اينها شايعاتي است كه مطرح مي‌شود. شما خود مي‌دانيد كه درجريان انتخابات هميشه شايعاتي مطرح مي‌شود، مانند اينكه در انتخابات رياست جمهوري در مورد خود آقاي احمدي‌نژاد نيز وجود داشت كه عده‌اي مي‌گفتند وي در اين انتخابات استعفاء مي‌دهد يا اينكه مقام معظم رهبري به وي گفته در مسووليت شهرداري بمان و در اين عرصه حضور پيدا نكن، اينها همه شايعه است.»

مصطفي تاج‌زاده در گفت‌وگو با ايسنا:
ستاد حاميان دولت مايل به تداوم شهرداري قاليباف نيست
حذف چمران و شيباني به منزله‌ي حذف كامل راست سنتي است

مصطفي تاج‌زاده با بيان اين اعتقاد كه ستاد حاميان دولت دچار غرور شده‌ است، گفت: خروج چمران، شيباني و چند نفر از اعضاي شوراي شهر از فهرست حاميان دولت، به منزله حذف كامل راست سنتي محسوب مي‌شود.

مصطفي تاج‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در ارزيابي از نرسيدن اصول‌گرايان به يك ليست واحد، با بيان اين كه به چند دليل ائتلاف حاميان دولت مايل به ائتلاف با گروه و حزب ديگري نيستند، تصريح كرد: اين عده تصور مي‌كنند تعداد حاميانشان از 17 ميليون سال گذشته به 30 ميليون در شرايط كنوني رسيده‌، بنابراين نيازي به ائتلاف آنها با ساير نامزد‌هاي محافظه‌كار يا اصول‌گرا وجود ندارند .

اين عضو شوراي مركزي سازمان مجاهدين انقلاب ايران اسلامي در ادامه با بيان اين اعتقاد كه ستاد حاميان دولت به هيچ وجه مايل به تداوم خدمات قاليباف در شهرداري تهران نيست، ابراز عقيده كرد: علت اصلي اين مخالفت آن است كه قاليباف را نامزد اصلي اصولگرايان در انتخابات رياست‌جمهوري دهم مي‌دانند، البته يك انگيزه ديگر مبالغ بدون سندي است كه در شهرداري قبل هزينه و بحث آن مطرح شد . بسياري معتقد هستند اين موضوع با انتخابات رياست‌جمهوري ارتباط دارد.

تاج زاده هم‌چنين در ارزيابي از حذف اسامي چمران، ‌شيباني و بيادي از ليست حاميان دولت گفت: واقعيت آن است كه تصور محبوبيت شخصي آقاي احمدي‌نژاد چنان اطرافيان ايشان را فرا گرفته كه بر اين باور هستند تمام اشخاص و احزاب اصول‌گرا مديون ايشان هستند و بدون حمايت شخص او حمايت‌هاي مردمي ندارند.

تاج‌زاده در بيان اعتقادش خاطرنشان كرد: ستاد انتخاباتي حاميان دولت چنان مغرور شده كه حتي به يك اقدام غيرقانوني فردي كه همزمان عضو شوراي شهر و دبير هيات دولت بوده، توجه نمي‌كند و گمان مي‌برد محبوبيت آقاي احمدي‌نژاد هر امري را توجيه مي‌كند، به هر حال حذف دكتر شيباني، مهندس چمران و جايگزيني خانم پروين احمدي‌نژاد نشان مي‌دهد تا چه حد برخي ادعاها در زمينه نفي فاميل‌سالاري درست است.

وي در ادامه با بيان اين كه دايره‌ي خودي‌هاي ستاد حاميان دولت در حال حاضر تنگ‌تر شده است، تاكيد كرد: اين دايره تا آن حد تنگ شده كه نيمي از اعضاي شوراي شهر دوم تهران كه خود نامزد‌هاي مورد حمايت آقاي احمدي‌نژاد در دوره قبل بوده‌اند از اين دايره خارج شده‌اند .

اين عضو شوراي مركزي سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي در ادامه گفت: خروج چمران، شيباني و چند نفر از اعضاي شوراي شهر از فهرست حاميان دولت، حذف كامل راست سنتي كه جمعيت موتلفه اسلامي، جامعه اسلامي مهندسين و گروه‌هاي همسو با آنان را شامل مي‌شود، محسوب مي‌شود.

تاج زاده هم‌چنين در پاسخ به اين پرسش كه تا چه حد احتمال پيروزي اصلاح‌طلبان را قوي مي‌دانيد اظهار داشت: از نظر صدا و سيما اصلاح‌طلبان هنوز به ائتلاف نرسيده‌اند و اصول‌گرايان در هماهنگي كامل به سر مي‌برند و برخي نيز به سود فهرست حاميان دولت بسيج شده‌اند. با وجود اين، اگر انتخابات سالم برگزار شود، اصلاح‌طلبان و ياران خاتمي، راي اول را كسب خواهند كرد.

اين فعال سياسي درباره اين تحليل كه اگر اصلاح‌طلبان وارد انتخابات نمي‌شدند، اصول‌گرايان به ليست واحد مي‌رسيدند نيز گفت: اولا طبق ارزيابي ما اختلافات اصولگرايان اگرچه بر اساس برنامه‌هاي مشخص نيست و بيشتر شخصي و باندي است، اما بسيار جدي است، بنابراين چه ما در انتخابات شركت و چه سكوت مي‌كرديم آنان به فهرست واحد انتخاباتي دست نمي‌يافتند، كما اينكه حتي ائتلاف بزرگ اصلاح‌طلبان موجب نشد كه آنان حداقل دو ليست اصلي و چهار ليست فرعي ندهند.

وي ابراز عقيده كرد: ثانيا اين انتخابات نتايج مهم‌تري از تشكيل شورا‌هاي شهر دارد و آن اين است كه پيروزي نامزد‌هاي حامي دولت برخي سياست‌هاي نادرست را تشديد خواهد كرد؛ همچنان كه پيروزي اصلاح طلبان مي‌تواند موجب اصلاح بخشي از سياست‌هاي دولت باشد.

معاون سياسي وزير كشور در دولت خاتمي ادامه داد: كار ستاد حاميان دولت كه شعارشان شكستن حريم ممنوعه قدرت بود به جايي رسيده كه در اين حريم چمران و شيباني هم نمي‌گنجند و بايد جاي خود را به پروين احمدي‌نژاد بدهند.

بازگشت به صفحه نخست