|
||
|
نویدنو:06/05/1386 صفحه قابل چاپ است |
||
|
گفتگو با دلارام علي فعال جنبش زنان
افتخارمي كنم كه قرار است هزينه راهي كه انتخاب كرده ام را بپردازم - اکنون تو فقط براي شرکت در تجمع زنان در ميدان هفت تير و فعاليت‌هايت در راستاي پيگيري مطالبات جنبش زنان مساوي‌طلب ايراني در راه زندان هستي و بدون شک تحمل دو سال و 10 ماه حبس براي دانشجويي که اهداف بلندي در سر دارد سخت است.آيا واقعا به نتيجه اين تلاش‌ها و مبارزات اميدوار هستي؟ - به نظر من هر چه زمان مي‌گذرد تمامي جنبش‌ها اجتماعي ايران به ويژه جنبش زنان گامي به جلو بر مي‌دارند. به اين معنا که اعضاي آنها ياد مي‌گيرند که چگونه مطالبات خود را ساماندهي و پيگيري کنند. هر روزي که مي‌گذرد ما مي‌توانيم شيوه جديدتري را براي رسيدن به هدف و مطالبات خويش بيابيم، چرا که هرچه فضاي اجتماعي سياسي جامعه تنگ‌تر و بسته‌تر شود، به همان ميزان نوآوري هم افزايش پيدا مي‌کند و اکنون شاهد چنين روندي در جنبش زنان و ساير جنبش‌ها هستيم. بايد بگويم که من به آينده جنبش‌هاي اجتماعي و مبارزات مدني مردم ايران بسيار اميدوارم به خصوص جنبش زنان که به گونه‌اي قوي حرکت مي‌کند، بدنه خود را مي‌سازد و با وجود برخورد و سرکوب‌هاي شديد به حاشيه رانده نمي‌شود. - وضعيت کلي و کنوني جنبش زنان مساوي‌طلب ايران را چگونه ارزيابي مي کني و با توجه به اين‌که اين جنبش سياسي نيست، چنين احکام سنگيني براي زنان را ناشي از چه مي‌داني؟ - جنبش زنان اکنون در حال پيشرفت است، بدنه خود را مي‌سازد و مطالبات خود را به صورت جدي دنبال مي‌کند و به موازات آن نيز شاهد حکم‌هاي زندان، تعليق و بازداشت‌هاي مداوم هستيم که نشان‌دهنده وجود يک نوع تفکر مردسالارانه قدرتمند در نظام حكومتي است. جنبش زنان ايران سعي در برهم زدن اين ساختاردارد وبه همين دليل هم شاهد آن هستيم كه با وجود سياسي نبودن اين جنبش، تفكر حاكم آن را بر نمي تابد و با آن برخورد مي كند. از سوي ديگر به نظر من اين برخوردها نشان مي دهد كه آستانه تحمل نسبت به هر حركتي پايين آمده است و به حدي رسيده كه حتي مدني ترين و مسالمت آميز ترين اعتراضات مثل تجمع و جمع كردن امضا را هم تحمل نمي كند. - تو اكنون يكي از سنگين ترين حكم را از سوي دادگاه انقلاب دريافت كرده اي. فكر مي كني كه چرا اين حكم را به تو داده اند؟ آيا انتشار عكسي از تو در ميدان هفت تير و يا فعاليت هاي دانشگاهي در اين حكم تاثيري داشته است؟ - يقينا اين مسئله بي تاثير نبوده است. چرا كه يكي از موارد اتهامي من تبليغ عليه نظام ذكر شده و اين اتهام به هيچ يك از زنان دستگير شده در 22 خرداد ماه نسبت داده نشده است و اگر در آنجا حركتي مثل سرود خواندن يا شعار دادن انجام شد، همه با هم اين كارها را كردند و ممكن است آن عكس را مصداق تبليغ عليه نظام دانسته باشند. در تجمع ميدان هفت تير 77 نفر از زنان بازداشت شدند و تنها پرونده 8 نفر از آنان به دادگاه رسيد كه اين 8 نفر از پيش فعال اجتماعي بودند و اين موضوع نشان مي دهد كه دادگاه نسبت به ما پيش زمينه ذهني داشته است. البته تنها اين عكس يا فعاليت دانشگاهي را نمي توان عامل صد در صدي اين حكم دانست. به نظر من اكنون بازداشت گسترده دانشجويان، سنديكاليست ها و اعضاي كمپين تغيير قوانين تبعيض آميز عليه زنان نشان دهنده آن است كه سطح برخوردها به يك باره چندين پله بالا آمده و اين موضوع زنگ خطري براي فعالين سياسي اجتماعي محسوب مي شود چرا كه شكل برخوردها تغيير پيدا كرده و بايد ديد كه از اين پس چه احكامي صادر خواهد شد. - تو يكي از اعضاي كمپين تغيير قوانين تبعيض آميز عليه زنان هستي. به نظر تو رابطه جنبش زنان با انديشه هاي اصلاح طلبي چيست و جنبش زنان تا چه حد از روشنفكران و نخبگان تاثير مي پذيرد؟ - به نظرم نمي توان در يك سوال و در يك مصاحبه به آن پاسخ داد اما توضيح كوتاهي كه مي توانم بدهم اين است كه، جنبش زنان در يك فضاي خلاء فعاليت نمي كند و مطمئنا از ساير جنبش ها و تشكل ها تاثير مي گيرد اما از طرف ديگر رويه اي مستقل در پيش دارد و از هيچ جا تغذيه نمي شود. يعني براي مطالباتش هزينه پرداخت كرده و به تنهايي خواسته هاي خود را پيگيري مي كند. - دو سال و ده ماه حبس و ده ضربه شلاق براي يك دختر 23 ساله فعال اجتماعي بايد سنگين باشد. از اين كه براي اين اتهام به زندان مي روي چه احساسي داري؟ آيا از زندان نمي ترسي يا پشيمان نيستي؟ - من يك قهرمان نيستم كه بگويم نمي ترسم يا برايم مهم نيست. من هم مثل همه دوست دارم راحت و آزاد زندگي كنم. دوست دارم آزادانه فعاليت كنم اما راهي كه انتخاب كرده ام راه پر هزينه اي است. افتخارمي كنم كه قرار است هزينه راهي كه انتخاب كرده ام را بپردازم. هنگامي كه من اين حكم را خواندم، احساس كردم كه در همه جاي آن سعي شده بود كه با استفاده از كلماتي مثل بزهكار و دادن حكم 10 ضربه شلاق تحقيرم كنند. حكم شلاق براي من بسيار سنگين تر از دو سال و ده ماه حبس است و حس مي كنم كه آنان تنها براي تحقير من اين 10 ضربه شلاق را داده اند و اين حكم به نظرم بي احترامي بزرگي به همه فعالين اجتماعي است. - شايد تو بتواني با اين حكم اندك اندك كنار بيايي.اما پدر و مادر و خانواده ات چگونه با اين شرايط برخورد كرده اند؟ هنگامي كه از اين حكم با خبر شدند عكس العمل آنان چه بود؟ - قاضي دادگاه در روز محاكمه به من گفت كه به پدر و مادرت بگو پيش من بيايند تا با آنان صحبت كنم و من پاسخ دادم كه مگر من دانش آموز هستم و شما مدير مدرسه كه والدينم را بياورم! اما قاضي اصرار داشت كه با پدرم صحبت كند و معتقد بود كه آنان بايد بدانند كه چه بر سر دخترشان مي خواهد بيايد. به هر حال پدر من نرفت و من نيز اين چكم سنگين را دريافت كردم. اكنون نيز آنان طبيعتا بيش از هر كس ديگري نگرانند و دغدغه دارند. آنان با ديدن حكم من شوكه شدند چرا كه انتظار حكمي مانند احكام سايرين را داشتند. در روزهاي نخستين، پدر و مادرم اعتقاد داشتند كه بايد راهي كه كمترين هزينه را دارد انتخاب كرد، اما پس از گذشت چند روز و آرام شدن فضاي ملتهب، آنان به اين نتيجه رسيده اند كه من جرمي مرتكب نشده ام و قطعا من از حمايت بي دريغ پدر و مادرم برخوردار هستم. - برخي از رسانه هاي خارج از كشور خبري را مبني بر حضور تو در برخي كشورهاي اروپايي و آسيايي و همچنين اشتياقت به پناهندگي منتشر كردند آيا اين اخبار صحت دارد؟ - متاسفانه برخي از رسانه هاي خارج از كشور روي اين موضوع مانور دادند و گفتند كه من در دبي يا كشورهاي ديگر ديده شده ام كه تقاضاي پناهندگي كنم. من هنگامي كه اين اخبار را از جانب اين افراد كه با انديشه شان آشنا نيستم و آنان نيز با انديشه من آشنا نيستند، مي شنوم بسيار ناراحت مي شوم و البته براي رسانه اي كه بدون تحقيق و شناخت از من مطالب دروغ منتشر مي كند و با اين كار باعث نگراني دو چندان خانواده ام مي شود و من از اين جا اعلام مي كنم كه اين اخبار حاصل خيال پردازي برخي رسانه هاي خارج از كشور ست و من هرگز قصد پناهندگي به كشورهاي ديگر را نداشته و ندارم. - اين موضوع روشن است كه تو قصد پناهندگي نداشته اي اما برخي اخبار حكايت از حضور تو در هند براي ادامه تحصيل بود. با مجود آن كه وكلايت از احتمال صدور حكم سنگين سخن گفته بودند، و علي رغم اين كه وثيقه تو براي آزادي تنها يك تعهد نامه و قول شرف بود، چرا به ايران برگشتي؟ - درآن زمان عليرغم وجود پرونده و احتمال صدور حكم براي ادامه تحصيل به هند رفتم، اما بدون اين كه به افراد ساكن در خارج كشور توهين كنم، بايد بگويم كه از لحاظ شخصي نمي توانم به كشور ديگري سفر كنم و در آن جا ساكن شوم. شايد به نوعي دچار بحران هويت مي شوم و اين احساس به من دست مي داد كه خارج از گود هستم. البته خارج از كشور مي توان فعاليت داشت، اما من نمي توانم در كشور ديگري فعال باشم. http://www.advarnews.us/humanright/5401.aspx
|
||
|
