|
||
|
نویدنو:30/07/1386 صفحه قابل چاپ است |
||
|
دارفور؛ آب، نفت، جنگ و ديگر هيچ سيامک طاهرياعتماد شنبه 28/7/1386دارفور منطقه يي است به وسعت نيم ميليون کيلومتر مربع (به اندازه ايالت کاليفرنيا) با سه منطقه شمال به مرکزيت الغاشي و جنوب به مرکزيت نيالا و غرب به مرکزيت الجنيد. درگيري در اين منطقه از گذشته هاي دور در ميان کشاورزان آفريقايي تبار و چوپانان عرب تبار وجود داشته است اما اين اختلافات به شکل سنتي و دوستانه بين شيوخ قبايل حل و فصل مي شده است. ريشه ناآرامي ها در اصل ناشي از کمبود آب است. دو حادثه خشکسالي طي دو سال گذشته در اين منطقه وجود داشته که هرکدام 70سال طول کشيده است. اين خشکسالي ها باعث افزايش تنش در ميان قبايل آفريقايي و عرب هاي کوچ نشين شده است. اما اخيراً پژوهشگران اعلام کرده اند که ذخاير آب در زير يک تشکيلات درياچه مانند کوهستاني که روي آن به وسيله ماسه پوشيده شده است کشف کرده اند و در صورت سرمايه گذاري مناسب امکان حل مشکل آب در منطقه وجود دارد. از آغاز سال 2003 کمي پيش از حمله امريکا و انگلستان به عراق دو گروه شورشي به نام هاي جنبش آزادي بخش سودان و جنبش برابري و عدالت با حمله به پاسگاه هاي پليس و يک فرودگاه، جنگ داخلي در اين کشور را پي ريختند. نيروهاي دولتي نيز با حملات هوايي به مواضع شورشيان پاسخ دادند. دارفور منطقه يي است سرشار از منابع نفت و اورانيوم. براساس آخرين تخمين بيش از 7 ميليارد بشکه نفت در اين منطقه وجود دارد. در سال 2005 قراردادي که ميان کنسرسيوم نفتي امريکايي آرامکو (که در 50 سال گذشته انحصار استخراج نفت در عربستان را به عهده داشته است)با دولت سودان پايان يافت، در عوض شرکت هاي چيني و مالزيايي قراردادهاي درازمدتي را با دولت سودان براي استخراج نفت به امضا رساندند. شرکت آرامکو طي دوران فعاليت هاي خود موفق به کشف هيچ نفتي نشد ولي برعکس شرکت هاي چيني و مالزيايي در اين مورد موفق بودند. با کشف نفت و عدم تمديد قرارداد با آرامکو امريکاييان و متحدان آنان به نفع گروه هاي شورشي و عليه دولت مرکزي موضع گرفتند و بر پيچيدگي موضوع افزودند. در پي دخالت هاي کشورهاي غربي، خارطوم نمايندگان کانادا و فرانسه را از دارفور اخراج و از آنان شکايت کرد. نفت منبع اصلي درآمد سودان است. 78 درصد درآمد سودان از نفت است و بيش از 70درصد صادرات اين کشور به چين است. جنگ دارفور از سويي جنگ نفت است و از سوي ديگر جنگ آب. امريکاييان مي کوشند به هر شيوه يي به منابع نفتي دارفور دسترسي داشته باشند و دست هاي چين را از اين منابع کوتاه کنند. چيني ها نيز که نياز روزافزوني به نفت دارند، هيچ دليلي نمي بينند که از قراردادهاي خود صرف نظر کنند. اينک اين طرح در دستور کار نيروهاي غربي قرار دارد که سودان را به سه منطقه تقسيم کنند و به اين ترتيب کمپاني هاي غربي به منابع نفتي دارفور دسترسي يابند. شوراي امنيت سازمان ملل متحد در 31 ژوئيه 2007 ارسال نيروهاي مشترک نظامي و پليس سازمان ملل متحد و اتحاديه آفريقايي به فرماندهي سازمان ملل را به تصويب رساند. اين نيروها بايد از اوايل سال آينده به اين کشور اعزام شوند و بيش از دو ميليارد دلار خرج آن مي شود ولي دولت سودان با تکيه به بند هفتم منشور سازمان ملل متحد از تحميل صلح با توسل به زور جلوگيري کرده است. سرانجام تصميم گرفته شد از شرکت سربازان امريکايي و کشورهاي عضو ناتو و اتحاديه اروپايي در اين نيروها خودداري شده و آنان فقط نقش تدارکاتي را برعهده بگيرند و اکثريت صلح بانان از کشورهاي آفريقايي تامين شدند. هم اکنون 10 هزار صلح بان اتحاديه آفريقا در دارفور مستقر هستند که از داشتن امکانات کافي محروم هستند و به تازگي پايگاه هاي آنان در دارفور مورد هجوم شورشيان قرار گرفته و 10 نفر از آنان کشته شده و 50 نفر ديگر مفقود شده اند و شورشيان کليه خودروها و انبار سلاح ها را غارت کرده اند. اين حمله از سوي بان کي مون دبيرکل سازمان ملل و حتي کوشنر وزير امور خارجه فرانسه به شدت محکوم شد.منابع غربي تعداد کشته شدگان حوادث دارفور را تاکنون 200 هزار کشته و بيش از دو ميليون آواره دانسته اند ولي منابع سودان اين اخبار را اغراق آميز دانسته و شمار کشته شدگان را فقط 9 هزار نفر برآورد کرده اند. |
||
|
