|
کنفرانس عراق و
روابط تهران و واشنگتن
*کنفرانس عراق از منظر بحران روابط تهران و واشنگتن چنانچه تحول بيشتری
صورت نگيرد و اجلاس مشترکی در حاشيه اين کنفرانس برگزار نشود, عملا از حد
نشستن نمايندگان دو طرف پشت ميز مذاکره بر سر بحران عراق فراتر نرفته است.
در طرح رسمی مواضع دو طرف در اين کنفرانس هم نقطه مشترکی جزمخالفت کلی با
تروريسم وخطر تجزيه عراق بيان نشده است.
روشنگری: اجلاس يک روزه
عراق که آمريکا, ايران و سوريه نيز در آن شرکت دارند, پيش و در آستانه
برگزاری با گمانه زنی های وسيعی در مورد احتمال مذاکرات مستقيم ميان تهران
و واشنگتن در حاشيه اجلاس همراه بوده است و حتی برخی تحليل گران و ناظران,
حصول توافق احتمالی ميان ايران و آمريکا در رابطه با بهبود وضع امنيتی عراق
را پيش زمينه کاهش تنش ها در زمينه پرونده هسته ای ايران در شورای امنيت
تلقی کرده بودند. با اين حال از مجموع گزارش های رسما منتشره مرتبط با
کنفرانس عراق به نظر می رسد که گمانه زنی های پيشين متحقق نشده اند. اين
البته به شرطی است که توافقات پنهانی و اجلاس غير علنی در ميان نباشد و
آنچه به صورت رسمی و علنی گزارش شده است مبنا قرار گيرد.
موضع رژيم در کنفرانس عراق تا جايی که در سخنرانی "سيد عباس عراقچی"
نماينده رژيم بيان شد, موضعی نيست که آمريکا بتواند آن را کمکی به خود تلقی
کند. نماينده رژيم "تعيين يک جدول زمانی برای خروج نيروهای خارجی" از عراق
را "پيش شرط"ی اجتناب ناپذير" برای "بازگشت صلح و ثبات به عراق "
خواند,"واگذاری ترتيبات امنيتی به دولت عراق" را "موثرترين راه برای خروج
از بحران کنونی" اين کشور دانست, مواضع و تبليغات آمريکا مبنی بر تسليح
شورشيان و دامن زدن به درگيری ها از سوی جمهوری اسلامی را " برخوردهای
غيرواقع بينانه" و "رويکردی مخرب" خواند؛ با پناه گرفتن پشت حقوق بين
المللی, "حمله به سرکنسولگری" خود در اربيل را "نقض فاحش کنوانسيون‌های
بين‌المللی" دانست و خواهان آزادی فوری دستگيرشدگان خود از سوی ربايندگان
(آمريکايی ها) گرديد و بالاخره اين که از دولت عراق و در واقع از آمريکا
خواست به "سياست خطرناک" خود در "حمايت از عناصر تروريست عليه کشورهای
همسايه عراق" که منظورشان هم سازمان مجاهدين است, پايان دهد و "دولت عراق
در اجرای مصوبه خود در اين رابطه (در رابطه با اخراج مجاهدين) تدابير لازم
را برای برخورد با اين موضوع اتخاذ کند."
سرجمع محورهای مورد تاکيد نماينده رژيم در کنفرانس بغداد تقريبا همان است
که پيش از اين آخوندها در نماز جمعه ها هم مورد تاکيد قرار داده اند و سران
و سخنگويان رژيم در مورد عراق گفته اند.
از سوی ديگر آسوشيتدپرس به نقل از "ديويد ساترفيلد"، رييس هيات آمريکايی در
کنفرانس بغداد در کنار اعلام آمادگی آمريکا برای برگزاری نشست با ايران و
سوريه در باره عراق در صورت طرح چنين پيشنهادی از سوی اين دو کشور بر طرح
مجدد مواضع آمريکا در مورد نقش رژيم اسلامی در عراق تاکيد کرد. ساترفيلد
گفت:"آمريکا تصميم دارد از اين نشست برای تقويت اتهاماتش عليه دو کشور
استفاده کند."
اگر مواضع آمريکا در کنفرانس عراق در قبال رژيم تهران آنچه خبرگزاری ها به
نقل از نماينده واشنگنن مخابره کرده اند باشد, جای چندانی برای مصالحه باقی
نخواهد ماند. يک طرف می گويد: از عراق برو بيرون, گروگان هايم را پس بده!
مجاهدين را اخراج کن! طرف ديگر می گويد در امور داخلی عراق دخالت نکن و به
شورشيان سلاح نرسان.
با اين مواضع حتی اگر مذاکره مستقيمی هم صورت بگيرد, جايی برای مصالحه به
چشم نمی خورد و در اين صورت صرف نشستن پشت ميز مذاکره رودرو, تنها نتيجه
اين کنفرانس از منظر روابط تهران و واشنگتن است. شايد به همين دليل است که
دست دادن اعضای هيات آمريکايی با هيات رژيم اسلامی مورد توجه رسانه ها قرار
گرفته است.
و البته خبرها در اين زمينه هم ضد و نقيض است. به گزارش راديو فردا, زلمای
خليل زاد سفير آمريکا در عراق به رويتر گفته است که در جريان کنفرانس بغداد
با هيئت نمايندگی ايران رو در رو گفت وگو کرده است. به گزارش رويتر خليل
زاد گفته است:"من با آنها رو در رو گفت وگو کردم." و اضافه کرده است که
"گفت وگو های دو سوی ميز مذاکره ميان او و هيئت ايرانی سازنده بوده است."
همزمان خبرگزاری فارس به نقل از "على الدباغ" سخنگوى دولت عراق خبر داد که
"گفت‌وگوهاى مستقيم و رودرويى بين هيات‌هاى ايرانى و آمريكايى در نشست
بغداد صورت نگرفته است."
فارس به نقل از خبرگزارى فرانسه، توضيح على الدباغ را آورده است که گفت:
"نمايندگان هيات‌هاى آمريكايي،ايرانى و سورى در كنفرانس بين المللى درباره
عراق با هم دست دادند اما مذاكره مستقيمى نداشته‌اند."
معلوم نيست که اگر دو طرف مذاکره مستقيمی نداشته اند, مذاکرات شان چطور می
توانسته است "سازنده" باشد؟ البته يک احتمال هم اين است که مذاکره مستقيم
بعد از اظهار نظر سخنگوی دولت عراق صورت گرفته باشد.
در مجموع به نظر می رسد که کنفرانس عراق از منظر بحران روابط تهران و
واشنگتن چنانچه تحول بيشتری صورت نگيرد و اجلاس مشترکی در حاشيه اين
کنفرانس برگزار نشود, عملا از حد نشستن نمايندگان دو طرف پشت ميز مذاکره بر
سر بحران عراق فراتر نرفته است. ضمن اين که در طرح رسمی مواضع دو طرف در
کنفرانس عراق نقطه مشترکی جز مخالفت کلی با تروريسم و خطر تجزيه عراق بيان
نشده است.
|
