|
||
|
نویدنو:09/05/1387 صفحه قابل چاپ است |
||
|
نویدنو: نوشته ی: لوئیز کارا پین ها(1) - برگردان: مینا آگاه
رئیس جمهور جدید روسیه، مدودف، در اولین سفر خارجی خود به چین رفت. او در ملاقات با رهبران پکن، ضمن تاکید بر پیشرفت موفقیت آمیز روابط تجاری بین دو کشور، دور تازه ای از همکاری های فی ما بین را اعلام کرد. دو کشور در 23 ماه مه در پکن بیانه ی مشترکی در مورد مسائل اصلی بین المللی انتشار دادند. بر اساس آخرین خبر منتشره، هو جین تائو (2) ، رئیس جمهور چین و دبیرکل حزب کمونیست چین بر اهمیت "روابط استراتژیک مشارکت و همکاری" بین چین و روسیه تاکید و این روابط را "اولویت سیاست خارجی" دو کشور دانست.
با توجه به اوضاع بحرانی موجود، اهمیت این سند و ائتلاف روسی- جینی (3) از اهمیت خاصی برخوردار می شود. مشخصه ی این دوران تهدیدهای خشونت بار امپریالیسم و نظامی کردن چالش های روابط بین المللی توسط آمریکا، به عنوان راه حلی برای رفع بحران ساختاری و اقتصادی و مقابله با کاهش نفوذ آمریکا در عرصه ی جهانی ست.
بیانیه ی مشترک، برای مقابله با تلاش های غیرعقلانی در ایجاد یک نظم برتری طلبانه جدید، برنقش اساسی سازمان ملل در سطح بین المللی و احترام جدی برای پیشنهادات و اصول تشکیل دهنده ی آن یعنی محترم شمردن حق حاکمیت ملی کشورها، رد خشونت و دخالت در مسائل داخلی، عدالت، روابط متقابل، و همزیستی مسالمت آمیز تاکید دارد. این بیانیه پروژه ی جهانی سپر دفاع موشکی با مشارکت ناتو، اتحادیه ی اروپا و احتمالا ژاپن، و نیز استقرار اسلحه های فضائی کاملا محکوم می کند (آمریکا در فوریه ی گذشته، پیشنهاد چین و روسیه در کنفرانس خلع سلاح در ژنو را مبنی بر ممنوعیت نظامی کردن فضا رد کرد). این بیانیه هرشکل از تروریسم و سوء استفاده از حقوق بشر، به عنوان ابزاری برای دخالت را محکوم می کند. این بیانیه بر حل مسائل ایران از طریق گفتگو و دیپلماسی و نقش مهم پیمان شانگهای که چین و روسیه عضو هسته ای آن هستند، به عنوان تضمینی برای ثبات، صلح و امنیت منطقه ی اروپا- آسیا تاکید دارد.
این بیانیه تلاشی برای سوق دادن مسائل به سوی بند یازدهم بیانیه چین- روسیه ندارد، بلکه در پی اقدامات هماهنگ و پویایی ست که بتواند با حفظ تعادل نیروها در سطح جهان، در مقابل رفتارهای بسیار خشن و مانع تراشانه امپریالیسم ایستادگی ایجاد کند. چین و روسیه با داشتن مرز مشترک گسترده، بطور فزاینده ای به هدف مشترک آمریکا و قدرت های اصلی سرمایه داری برای اجرای یک استراتژی محاصره ی تظامی تبدیل می شوند. و این در حالی ست که مسیر و موقعیت داخلی آن ها کاملا از هم متمایزاست.
در روسیه، تلاش برای فائق آمدن بر شکست سوسیالیسم نتوانسته نقاط ضعف عظیم ساختاری و علائم عدم ثبات سیاسی را از بین ببرد. بازسازی سرمایه دارانه کشور، در دوران حکومت پوتین، به شیوه ای انجام شده که قدرتی مرکزی در راس امور بوده و از واگرایی اقتصادی در سطح کشور بازداری کرده است و به عبارت دیگر، پافشاری بر آزاد سازی اقتصادی با حفظ نقش دولت در امور استراتژیک همراه بوده که در نهایت خوشایند غرب نیست.
طی سی سال اخیر، چین فرایند رشد اقتصادی منحصربفردی را، درسطح جهانی، تجربه کرده است. اما چین امروزین برای ثبیت این دستاوردها و توسعه اهداف تعیین شده با نام "سوسیالیسم با مشخصه های چینی"، با چالش ها، مسائل و تضادهای پیچیده ای روبرو است.
اگر به این مسئله جابجائی نیروهای جهانی را اضافه کنیم، برای مثال بیانیه ی مشترک وزرای خارجه ی برزیل، روسیه، هند و چین در شانزدهم ماه در روسیه، یا پی ریزی اتحادیه ی کشورهای آمریکای لاتین در بیست و سومین روز ماه، (بدون اینکه تناقض های موجود در آن را نادیده بگیریم)، برای مبارزه ی توده های مردم و جنبش کارگری- جائی که قدرت غیرقابل جایگزینی مبارزه علیه ستم سرمایه داری، به سوی رهائی اجتماعی شکل می گیرد، بیانیه این دو کشور بزرگ و قدرتمند حاوی ارزشهای مهمی است که نمی توان نسبت به آن بی توجه ماند.
| می توانید نظرات خودرا اینجا ابراز نمایید .
|
||
|
|
