نویدنو - سیاست - اقتصاد-  کتاب -  زنان -صلح  - رحمان هاتفی فرهنگ وادب - درباره ما - پیوندها -  -دیدگاه نظری - ویژه نامه

سران رژیم از تاریخ درس بگیرند! «رهیافت های نظامی» می تواند ایران را به سرنوشت عراق دچار کند!

نویدنو25/10/1385

سران رژیم از تاریخ درس بگیرند! «رهیافت های نظامی» می تواند ایران را به سرنوشت عراق دچار کند!



آذین داد-
خبرگزاری رسمی کوبا- گرانما- اخیراٌ نامه های رفیق فیدل کاسترو، رهبر کوبای انقلابی، را خطاب به صدام حسین در جریان اختلافات و درگیری های عراق با ایالات متحده در سال های پس از 1990منتشر کرده است. در این نامه ها فیدل کاسترو با هوشمندی و ظرافت ضرورت تغییر سیاست را به رژیم صدام پیشنهاد می کند و در باره عواقب اتخاذ سیاست هایی که می تواند منجر به رودر رویی نظامی با آمریکا و غرب بشود، نه فقط برای عراق بلکه برای منطقه خاورمیانه و جهان، به او هشدار می دهد.

تعمقی در باره هسته های کلیدی این پیام ها و عواقب نداشتن گوش شنوائی برای شنیدن و پند گرفتن از آن ها، مخصوصاٌ در برهه ای که رهبران رژیم «ولایت فقیه» عملاٌ تاکتیک هایی مشابه صدام حسین و رژیم بعثی اتخاذ کرده اند، بسیار سودمند می باشد.
*****************

آیا به نظر شما جنگ در عراق اجتناب¬ناپذیر بود؟
من چند هفته پیش از آغاز جنگ در ماه فوریه
۲۰۰۳ برای شرکت در کنفرانس کشورهای غیرمتعهد به مالزیا مسافرت کرده بودم و در زمان اقامتم در کوالالومپور، پایتخت این کشور گفتگوی جامعی با هیئت عراقی و طاها یاسین رمضان، نخست وزیر عراق داشتم. به آنها گفتم " اگر واقعیت دارد که دارای سلاح¬های شیمیایی هستید برای تسهیل کار بازرسان سازمان ملل آنها را از بین ببرید." این تنها فرصتی بود که می¬توانست آنها را از یک حمله نجات دهد. و به گمان من اگر داشتن سلاح¬ها واقعیت داشت آنها به بین بردن آنها اقدام می¬کردند. لیکن تصمیم برای حمله، صرف¬نظر از وجود سلاح¬ها از پیش گرفته شده بود.

نظر شما نسبت به صدام حسین چیست؟
پس از هجوم نظامی عراق به کویت در سال
۱۹۹۱، صدام حسین اسیر یک سری خیال¬پرداز¬یی¬هایی شد که عراق را دچار بحران نمود. کوبا با رای خود از قطعنامه سازمان ملل در محکومیت حمله عراق پشتیبانی کرد. من در دو نامه جداگانه که همراه پیک شخصی برایش ارسال کردم پیشنهاد کرده بودم تا دیر نشده وارد مذاکره شود و نیروهای خود را از کویت خارج سازد. در نامه اول به تاریخ ۲ آگوست ۱۹۹۰ چنین نوشتم:
" امروز با تأسف فراوان خبر یافتم که نیروهای نظامی کشورتان وارد کویت شده¬اند. صرف¬نظر از انگیزه¬ای که به گرفتن چنین تصمیمی انجامیده است وظیفه خود می¬دانم نگرانی¬ام را در باره¬ی این اقدام که نه تنها برای عراق و کویت بلکه برای همه کشورهای جهان سوم می¬تواند پیآمدهای خطیری داشته باشد گوشتزد کنم. کوبا با وجود پیوندهای دوستانه خود با عراق که در راستای اتحاد بین دو کشور می¬باشد ناگزیر است با رهیافت نظامی برای مسائل مورد اختلاف بین دو کشور عراق و کویت مخالفت نماید. واکنش سریع جامعه جهانی به این رویداد که خبر آن از سوی بنگاه¬های خبررسانی شنیده شد عراق را در شرایطی بسیار حساس و انتقادپذیری قرار داده است.
به باور من، بهره¬گیری ایالات متحده آمریکا و متحدینش از این فرصت برای مداخله نظامی بسیار محتمل است که در این صورت می¬توانند ضربه مهلکی به عراق وارد آورند. افزون براین، باعث می¬شود موقعیت ایالات متحده آمریکا در جهت اجرای نقش ژاندارمی در دنیا و خلیج فارس که خود ابداع کرده است تثبیت گردد.
در چنین شرایطی، عامل زمانی تعیین کننده است و من از شما تقاضا می¬کنم که با نشان دادن تمایل برای خارج نمودن نیروهایتان از کویت، بیدرنگ بسوی گفتگو و یافتن رهیافت سیاسی، با استفاده از سازمان¬هایی چون اتحادیه کشورهای عرب و جنبش کشورهای غیرمتعهد، که در چنین پیش¬آمدهایی باید به آنها روی آوریم در رفع اختلافات گام بردارید. این اقدامات موضع کشورهای جهان سوم را در برابر نقش ایالات متحده همچو ژاندارم منطقه و دنیا تقویت و همچنین از دید جامعه جهانی، عراق را در موضعی قوی¬تر قرار خواهد داد.
در حال حاضر آنچه که باید انجام بگیرد پیش¬گیری از دخالت نظامی امپریالیسم به بهانه دفاع از صلح و حاکمیت کشوری کوچک در منطقه است. چنین پیش¬آمدی هم برای عراق و هم برای بقیه کشورهای جهان سوم فاجعه¬آمیز خواهد بود.
عراق باگرفتن موضعی شفاف وسپس برداشتن گام¬هایی قاطع و فوری بسوی راه¬حلی سیاسی می¬تواند از توطئه¬های مداخله¬جویانه و تعرضی ایالات متحده جلوگیری و آنها را نقش برآب کند.
کوبا برای یاری رساندن به هر گونه اقدامی در جهت تحقق چنین سیاستی آمادگی خود را اعلام می¬دارد. من خاطرجمع هستم نظراتی که مطرح شد بازتات اندیشه و نیت ده¬ها کشور دیگر دنیا که همواره با احترام و ارجمندی به کشور شما نگریسته¬اند در این لحظه است."
و نامه با آرزوی دست¬یابی به رهیافتی عادلانه و منطقی خاتمه می¬یابد.
مدتی نه چندان طولانی پس از این نامه در
۴ سپتامبر ۱۹۹۰ در پاسخ به پیغامی که از عراق دریافت کرده بودم روی موضع اصولی پیشین مطرح شده تأکید کردم و از این که چنین وضع دشواری می¬تواند پیچیده¬تر و تیره¬تر گردد و نتایج مصیبت¬بار بیشتری برای دنیا به ارمغان آورد خواهان رهیافت سیاسی شدم.
ما روی خواست  های خود بازهم پافشاری کردیم. در یکی از پاراگراف¬های نامه دوم چنین آمده است:
" تصمیم گرفته¬ام که این پیغام را برایت بنویسم. از شما می¬خواهم که محتویات آن را بخوانید و روی آنها بیاندیشید و دیگر این که خود را موظف می¬دانم نظرات راسخ خود را در باره شرایط ناگوار لحظه با شما در میان بگذارم. باشد در این دم که انتظار داریم در حال بررسی اقداماتی در جهت بهبودسازی وضع موجود هستید نظراتم مورد استفاده قرار گیرند.
در ادامه این طور مطرح کردم که:
" به نظر من اگر عراق به گفتگوهایی برای یافتن رهیافت سیاسی به شرط خارج نمودن نیروهایش از کویت تن در ندهد جنگی بی¬امان براه خواهد افتاد. این جنگ می¬تواند برای منطقه به ویژه برای عراق، صرف¬نظر از شهامت مردم عراق برای دفاع از میهنشان بسیار زیان¬آور باشد.
ایالات متحده آمریکا توانسته است نیروی نظامی نیرومند متحدی را نه تنها با سازمان آتلانتیک شمالی ( ناتو) بلکه با نیروهای عرب و مسلمان تشکیل دهد و از نظر سیاسی، این دویداد از عراق تصویری منفی در ذهن بیشتر کشورهای جهان بجای گذاشته است و سبب شکل¬گیری واکنش¬ها و احساسات خصمانه¬ای در سازمان ملل شده است. به سخنی دیگر، شرایط مساعدی برای اهداف سلطه¬گری و تجاوزگرانه ایالات متحده آمریکا پدید گشته است و در عین حال عراق را در بدترین وضع ممکن از نظر آمادگی برای درگیر شدن در جنگ قرار داده است. چنین وضعی می¬تواند برای سال¬ها بین کشورهای عرب تفرقه ایجاد نماید، ایالات متحده آمریکا و غرب حضور نظامی خود را برای مدت نامعلومی ادامه خواهند داد که پیآمدهای آن نه تنها برای مردم عرب بلکه برای کشورهای جهان سوم در سراسر دنیا فاجعه¬آمیز خواهد بود. عراق خود را در معرض یک نبرد نابرابر، بدون یک انگیزه¬نمایی سیاسی منطقی و حمایت جامعه جهانی به استثنای همدلی چند کشور عربی گذاشته است.
اساسا این نظراتی بود که در این رابطه مطرح کردیم و درخواست خود را از صدام برای تغییر موضع¬اش ادامه دادیم.
" نباید اجازه داد که همه¬ی آن چیزهایی را که مردم عراق در طول سالیان بنا کرده¬اند و همچنین امکانات عظیم آینده¬شان با سلاح¬های پیشرفته امپریالیسم برباد رود. اگر دلیل موجه و انکارناپذیری برای این حرکت وجود داشت من آخرین نفری بودم که از شما تقاضا می¬کردم در این راه به هیچگونه از خودگذشتگی مبادرت نکنید.
تن دادن به رای اکثریت بالای نمایندگان کشورهای جهان در سازمان ملل متحد که خواهان خروج نیروهای عراق از کویت هستند به هیچ وجه نیاید سرافکندگی یا تحقیر برای عراق درک شود.
واقعیت این است که جامعه جهانی بطور یکپارچه، صرف¬نظر از دلیل¬های تاریخی که حقانیت عراق را در تجاوز نظامی به کویت تأیید می¬کنند عملا مخالفت حرکت انجام گرفته است. و امپریالیسم زیر پوشش اجماع جهانی، برای نابودی عراق و اداره همه منابع سوخت منطقه برنامه خود را به پیش خواهد برد."
با این وجود، هیچکدام از این تلاش¬ها توفیق یافت.

 

 

 

 

 

 

بازگشت به صفحه نخست  


Free Web Counters & Statistics