|
||
|
نویدنو:02/10/1386 صفحه قابل چاپ است |
||
|
به نام مجلس هفتم، به کام زنان، و به ياد جلوه و مريم سارا لقمانی کانون فرهنگی زنان خبر را دوباره مرور مي کنم: «طرح نحوه ارث بري زن از اموال غيرمنقول همسر با قيد يک فوريت تصويب شد». الهام امين زاده نماينده مجلس: «نظر مقامات بالاي نظام بر اين است که زنان هم از عرصه و هم از اعياني از اموال شوهرشان ارث ببرند». فاطمه رهبر ديگر نماينده مجلس: «با پيگيري هاي مجلس شوراي اسلامي متوجه شديم که برخي از مسائلي که در دادگاه هاي خانواده وجود دارد به دليل قوانين مدني است که بايد با توجه به شرايط اجتماعي اصلاح شوند. به همين دليل اين موارد را با کميته فرهنگي – اجتماعي زنان مطرح کرديم و اکنون پس از آماده سازي اين موارد قصد داريم به زودي آن را به بالا ترين مراجع نظام و مراجع عظام ارائه کنيم و اميدواريم بتوانيم با نظر ايشان، برخي موارد قانون مدني را که برگرفته از احکام ثانويه هستند، تغيير دهيم». این عمل مجلس موضع گیری های مختلفی را به دنبال داشته است. گروهی آن را عمل به تعهدات سپرده شده نزد مردم دانسته اند. برخی تصویب نهایی این طرح را خلاف شرع می دانند و عده ای دیگر که اتفاقا جمعیت زیادی را هم در بر می گیرد این امر را به "مانور تبلیغاتی" در آستانه انتخابات تعبیر کرده اند. شاید به دلیل جنب و جوشی که در بین اهالی سیاست برای کسب رای در اسفند ماه به وجود آمده است طبیعی بدانیم که نمایندگان فعلی نیز از این قافله دور نمانند و از تمام توان خود برای حفظ موقیعت استفاده کنند. اما گيريم مطرح شدن چنين طرحي از سوي نمايندگان و رسانه اي کردن بلافاصله و تصويب قيد يک فوريت آن نوعي مانور تبليغاتي نمايندگان در آستانه انتخابات باشد. گيريم زنان مجلس هفتم عزم خود را جزم کرده باشند تا پند و اندرز رييس تشخيص مصلحت نظام را به جان خريده و افتخار تغيير اين قوانين را از آن خود کنند. گيريم نمايندگان مجلس بقاي خود را در الويت قرار دادن خواسته هاي برابر خواهانه فعالان اجتماعي بدانند. مگر جز اين اين است که براي نگه داشت کرسي قدرت بايد حداقل به خواسته هاي حداقلي مردم اهميت داد؟ حتي اگر اين حرکت مجلسيان را نه از سر شناخت و دلسوزي که به خاطر تداوم حفظ صندلي هاي سبز بدانيم اين را هم مي دانيم که براي حفظ قدرت بايد خواسته هاي راي دهندگان را شناخت و به آن اهميت داد. چه شده که حتي مجلس هفتمي که لايحه جنجال برانگيز و پر نقص و ايراد حمايت از به ظاهر خانواده را در دستور کار خود داشت به دنبال تغيير قانون ارث، ديه و تابعيت زنان رفته است؟ چطور به اين نتيجه رسيده است که با رسيدگي به اين قوانين مي تواند براي کسب راي بيشتر سرمايه گذاري کند؟ کدام صدا و حرکت مردم به آنان گوشزد کرده است که براي بقا، تغيير قوانين نابرابر را در دستور کار خود قرار دهيد؟ سياهي کدام قلم آنقدر از ارث نبردن زن از شوهر صحبت کرد تا به قيد يک فوريت رسيد؟ این در حالی است که تلاش یرای بررسی وضعیت زن در قانون به نمایندگان فعلی محدود نمی شود در چند ماه اخیر گروه ها و احزاب مختلفی که براي تبليغات اقدام کرده اند نیز با الويت قرار دادن خواسته هاي حقوقي زنان عرض اندام کرده و سعي دارند تا اطمينان بدهند که اگر بر مسند قدرت بنشینند فکري به حال قوانين تبعيض آميز خواهد کرد. در چند ماه اخیر زنان نماینده مجلس جلسات و ملاقات های متعددی با مسولان کشور داشته اند تا بتوانند با پشتوانه بیشتری به تغییر برخی از قوانین همت گمارند. که اگر چنين شود و نتيجه براي عده اي از نمايندگان تمديد حضور در ساختمان پر ابهت بهارستان باشد. زنان زلزله زده بم هستند که از سرزمين آوارشده شان قطعه اي نصيب خواهند برد و زنان شاليکار گيلاني اند که از این پس مي توانند با صلابت پا بکوبند بر زميني که با دست خود سبزش مي کنند و زنان زحمت کش مازندران اند که نهال نارنج و پرتقال را بر زميني مي کارند که مي دانند ديگر نصيبي از آن خواهند برد براي روز درماندگي و پيري. نامش و افتخارش براي هر دوره ای از مجلس که آن را تصويب مي کند؛ شيرين به کام همه زنان و مادران ايراني، و يادش بماند براي خاطره جلوه ها و مريم ها که اگر از پشت ميله هاي زندان نمي توانند امضاها را به يک ميليون برسانند و به دست مجلس بسپارند، فريادشان را باد از قلمي که در دست داشتند تا زماني که به زندان رسيدند به گوش مجلسيان رساند و فهماندند که براي بقا بايد همت به تغيير قوانين نابرابر گذاشت. جلوه و مريم انقدر از قوانين نابرابر گفتند و نوشتند تا دعوت شدند به جايي که حالا از نزديک مي توانند شاهد نتايج قوانين نابرابر باشند. مي توانند با همه وجود حس زني را که به خاطر نداشتن حق طلاق آنقدر مجبور به همبستري با خشونت شد تا خود عامل خشونت گرديد و شوهر را کشت، چون زورش به قانون نمي رسيد، درک کنند. که حالا زن تا چند ساعت ديگر فشار طناب دار را بر گردن خود لمس خواهد کرد و جلوه و مريم اشک مي ريزند براي قانون نابرابري که قرباني مي گيرد و پرواز مي کنند براي رساندن خبر خوش به زنان بم و گيلان و مازندران.
|
||
|
