نویدنو:10/12/1385                                                                     صفحه قابل چاپ است

از کدام "عموم مردم" حرف می زنید آقای احمدی نژاد؟!

م.ساعی

 

 منبع : سلام سوسیالیسم

آقای احمدی نژاد در دیدار با جمعی از مهندسان متعهد شد که خصوصی سازی اقتصادی را در ایران به پیش ببرد. آقای رییس جمهور در «دفاع» از دولت خود و در رد این «اتهام» که دولت ایشان از خصوصی سازی فاصله گرفته است گفت:« کل واگذاری در ۱۴سال گذشته حدود سه هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان بود، در حالی که این دولت در یکسال گذشته بیش از دو هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان از سرمایه‌های خود را در یک چارچوب روشن و عادلانه به عموم مردم واگذار کرده است.»

 

خوب برای «مردم» ایران که سالهاست بر اثر استبداد، عدم شفافیت، فساد اقتصادی و رانت خواری و در یک کلام دزدی در دولت و نهاد های حاکمیت جمهوری اسلامی از بهره برداری از حقوق خود محروم بوده اند، جالب است که بدانند این «سرمایه ها»(که در واقع به مردم تعلق  داشته اند و دولتیان منفعتش را می برده اند) را دولت آقای احمدی نژاد با این شتاب و تعجیل به کدام «عموم مردم» واگذار کرده است؟!

شاید این سرمایه ها به صورت سهام به کارگران عرضه شده است و دولت عدالت گستر مهرپرور آنان را نیز شامل لطف و مرحمت خود قرار داده اند. «مديركل امور اجتماعي و سهام وزارت كار و امور اجتماعي» مهر تاییدی بر این ادعا می زند و اعلام میکند که در 9 ماهه امسال « شش ميليون و 147 هزار سهم به پنج هزار و 350 نفر» در 15 واحد کاری فروخته شده است. تنها 20 درصد قیمت این سهم ها را پیشاپیش گرفته اند و « 80 درصد مابقي در اقساط پنج ساله و با سود دو درصد كه آن هم از سود سهامشان كم مي‌شوند» پرداخت می شود.

عجب دولت عدالت گستری! اما ایشان بند را وقتی آب می دهند که مبلغ کل این «شش ميليون و 147 هزار سهم» را نیز اعلام می کنند: « شش ميليون و 147 هزار سهم به پنج هزار و 350 نفر در 15 واحد به ارزش ريالي 52 ميليارد ريال واگذار شده است.» کارگران آگاه می دانند که هر 10 ریال برابر یک تومان است!! در نتیجه مبلغ کل این سهامی که به «کارگران» واگذار شده است می شود به عبارتی: 5.2 میلیارد تومان! به فرض اینکه سه ماه قبل از این نه ماه را هم به حساب بیاوریم احتمالا حداکثر حدود  7 میلیارد تومان سهام به کارگران واگذار شده است(در یک سال گذشته). احتمالا به حدود 7 هزار نفر کارگر.

اما افتخارات عظیم آقای احمدی نژاد کجا و این رقم ناچیز (7 میلیارد تومان) کجا؟! آقای احمدی نژاد در یک سال گذشته بیش از 2500 میلیارد تومان از سرمایه های مردم را در «چارچوب روشن» و «عادلانه» به «عموم مردم» واگذار کرده است! 7 میلیارد از این 2500 میلیارد( 28 صدم درصد) به کارگران واگذار شده است. 2493 میلیارد باقی مانده ( 99 ممیز 72 درصد کل) به کدام «عموم مردم» واگذار شده اند؟! 2500 میلیارد باقی مانده (تقریب زدیم!) به کدام «عموم مردم» واگذار شده اند؟

 

کدام «عموم مردم»؟

 

فرض می کنیم «سرمایه ها»یی که آقای احمدی نژاد در طول یک سال گذشته واگذار کرده اند به قیمت واقعی واگذار شده باشد، یعنی دولت عدالت گستر محترم چوب حراج به این «سرمایه ها» نزده باشند.

فرض می کنیم که این 2500 میلیارد تومان سرمایه ی واگذار شده به 10 شرکت عظیم سپاهی- امنیتی(هر کدام 250 میلیارد تومان) واگذار نشده باشد.

فرض می کنیم که این 2500 میلیارد تومان سرمایه ی واگذار شده به 100 نفر سرمایه دار بزرگ عضو باندهای حاکمیت(هر کدام 25 میلیارد تومان) واگذار نشده باشد.

فرض می کنیم که این 2500 میلیارد تومان سرمایه ی واگذار شده به 1000 نفر سرمایه دار متوسط رانت خوار( هر کدام 2 و نیم میلیارد تومان) واگذار نشده باشد.

فرض می کنیم که این 2500 میلیارد تومان سرمایه ی واگذار شده به 10000 نفر تازه به دوران رسیده که در دولت خوش خدمتی و چاپلوسی را آغاز کرده اند( هر کدام 250 میلیون تومان) واگذار نشده باشد.

 

فرض می کنیم که این 2500 میلیارد تومان سرمایه ی واگذار شده به دو و نیم میلیون نفر از «عموم مردم» (هر کدام یک میلیون تومان ناقابل) واگذار شده باشد.

این دو و نیم میلیون انسان خوشبخت چه کسانی هستند؟

 

تابستان امسال معاون هدفمندى يارانه ها و رفاه اجتماعى وزارت رفاه اعلام كرده بود 4 ميليون و 935 هزار نفر جمعيت شهرى و 2 ميليون و 530 هزار نفر جمعيت روستايى و در جمع 7 ميليون و 465 هزار نفر از جمعيت كشور زیر خط فقر مطلق هستند.  البته که این عده (کمتر از 11 درصد جمعیت) فقط شامل آن ده و خورده ای درصد خانواده‌های ایرانی زیر پوشش نهادهای دولتی (کمیته امداد و بهزیستی) است و آن دو درصد تخمینی که با حمایت نهادهای خیریه و غیردولتی روزگار می گذرانند.  آیا این دو و نیم میلیون نفر خوشبخت از این دسته هستند؟

يك عضو كميسيون بهداشت و درمان مجلس گفته بود:«هزينه هاى سلامت هرسال يك و نيم ميليون نفر را در كشور به زير خط فقر مى برد». آیا این دو و نیم میلیون نفر خوشبخت از این دسته هستند؟

وزیر کار تعداد بیکاران کشور را سه میلیون نفر اعلام کردند. آیا این دو و نیم میلیون نفر خوشبخت از این دسته اند؟

ایشان تعداد کارگرانی که در بخش خصوصی تحت پوشش تامین اجتماعی نیستند را 15 میلیون نفر اعلام کرده است. این کارگران که حتی تحت پوشش تامین اجتماعی نیستند به احتمال زیاد حقوق میلیونی نیز نمی گیرند. در خوشبینانه ترین حالت بیشتر اینان حداکثر در حد حداقل دستمزدهای اعلام شده درآمد دارند که خوب می دانیم این حداقل دستمزد ها به شدت زیر خط فقری است که از طرف مقامات رسمی اعلام شده است. خانواده های این کارگران را نیز به این 15 میلیون نفر جمع بزنیم. حال آیا این دو و نیم میلیون نفر خوشبخت از این دسته اند؟

متوسط حقوق کارکنان رسمی دولت 170 هزار تومان اعلام شده است(ایسنا- 26 شهریور) در حالی که مشاور وزير رفاه در امور تأمين اجتماعي خط فقر برای یک خانواده 5 نفری را از 171 هزار تومان(در استان سیستان و بلوچستان) تا 400 هزار تومان (در استان تهران) اعلام کرده است آیا این دو و نیم میلیون نفر خوشبخت از میان این دسته هستند؟

 

نه!

واقعیت این است که در ایران اختلاف فقیر و غنی به حد باور نکردنی ای رسیده است. اختلاف 17 برابرى دهك بالاى درآمدى با دهك پايين در ايران در حالى است كه اين شاخص در كشورهاى همسايه كمتر از 10 برابر است(ایسنا- 26 شهریور).

واقعیت این است که «عموم مردمی» در کار نیست! درصد قابل توجهی از ایرانیان نمی توانند هزینه های اولیه زندگی، هزینه های مسکن، خوراک، پوشاک، آموزش و درمان خود و خانواده شان را تامین کنند. این عده توان خرید این «سرمایه ها» را ندارند!

واقعیت این است که همین انسانهای گرسنه، انسانهای برهنه، انسانهای بی سواد، انسانهای بیمار صاحبان این سرمایه ها بوده اند! این سرمایه ها پیش از آنکه آقای احمدی نژاد آنها را به «عموم مردم» واگذار کند، به «عموم مردم» تعلق داشته است!

واقعیت این است که سالهای سال در ایران دولت- الیگارشی های رانتخوار - در امانت(دارایی های مردم ایران) خیانت کرده است. حقوق کارگران را پایمال کرده است. به سرمایه های ملی چوب حراج زده است. مشکل اقتصاد ایران مالکیت دولتی این صنایع نیست! مشکل این است که دولت، دولت مطلوب بخش عمده ای از جامعه ی ایران نیست. پاسخگو نیست. دموکرات نیست. کارگری نیست.

واقعیت این است که فعالیتهای این دولت(از جمله خصوصی سازی ها) «چارچوب روشن» ندارد.

واقعیت این است که این دو هزار و پانصد میلیارد تومان اموال ملی مانند گوشت قربانی بین ده ها شرکت عظیم سپاهی- امنیتی، صد ها نفر سرمایه دار بزرگ عضو باندهای حاکمیت، هزاران نفر سرمایه دار متوسط رانت خوار، ده ها هزار نفر تازه به دوران رسیده خوش خدمت و چاپلوس قسمت شده است.

زحمتکشان ایران، کارگران آگاه و سوسیالیستهای واقعی باید در برابر این ویرانگری ها و تبهکاری های اقتصادی بایستند. اگرنه این دولت یکی دو سال نگذشته به اندازه همه پدران معنوی ارتجاعی خود منافع زحمتکشان را لگدمال می کند.

 

 

 

 

 

بازگشت به صفحه نخست                                   

Free Web Counters & Statistics