|
||
|
نویدنو:21/12/1385 صفحه قابل چاپ است |
||
دلیل علاقه احمدی نژاد برای حضور در جلسه شورای امنیتاحمد زیدآبادی - کارشناس مسايل ايران
غلامحسین الهام، سخنگوی دولت ایران، از برنامه محمود احمدی نژاد رئیس جمهور این کشور برای شرکت در نشست شورای امنیت سازمان ملل به منظور "دفاع از حقوق هسته ای ایران" خبر داده است. اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل هم اکنون در حال رایزنی بر سر تدوین قطعنامه ای تازه برای تشدید تحریم های بین المللی علیه ایران هستند و اگر در این مورد به توافق کامل برسند، پیش نویس قطعنامه برای تصویب در جلسه شورای امنیت سازمان ملل مطرح خواهد شد. در جلسات شورای امنیت معمولا نماینده کشوری که در قرار است در باره آن تصمیم گرفته شود، حضور می یابد اما سطح این نماینده بستگی به سطح نمایندگان اعضای شورای امنیت در آن جلسه دارد. ظاهرا آقای احمدی نژاد تصمیم گرفته است که بدون توجه به سطح نمایندگی اعضای شورای امنیت در جلسه مربوط به ایران، در آن حضور یابد و به قول سخنگوی دولت از "حقوق هسته ای ایران" دفاع کند. به نظر می رسد اعلام آمادگی آقای احمدی نژاد برای حضور در نشست شورای امنیت، در آستانه سالروز تصویب قانون ملی شدن صنعت نفت ایران (29 اسفند ماه)، خالی از جنبه تبلیغاتی و بی ارتباط با اقدام محمد مصدق نخست وزیر فقید ایران نباشد. محمد مصدق در سفر ده روزه خود به آمریکا در ماه نوامبر ۱۹۵۱ شخصا دادخواست ایران را در مورد ملی شدن صنعت نفت این کشور در شورای امنیت سازمان ملل در نیویورک مطرح کرد و در این باره خاطره ای خوش در بین ایرانیان به یادگار گذاشت. از ملی شدن نفت تا انرژی هسته ای البته آقای احمدی نژاد و طرفدارانش به خلاف بسیاری از نیروهای سیاسی ایران، احترام چندانی برای محمد مصدق نشان نمی دهند و بعضا از موضع افراط گرایی مذهبی، او را به عنوان سمبل ملی گرایی سکولار در ایران، مورد حمله و حتی توهین قرار می دهند. با این همه، محبوبیت آقای مصدق همواره مورد رشک برخی گروه های تندرو مذهبی بوده است و از همین رو، برخی از رهبران ایران مایلند که با تکرار تاکتیک های او، در بین اقشار مختلف جامعه برای خود محبوبیت کسب کنند. این موضوع، بخصوص از زمانی که برنامه اتمی ایران با تهدید های بین المللی روبرو شده، ابعاد وسیعتری یافته است. در واقع پیش از طرح بحرانی شدن پرونده هسته ای ایران، مقام های جمهوری اسلامی مساله ملی شدن صنعت نفت ایران را یا چندان بها نمی دادند و یا آنکه آن را به تمامی، نتیجه فعالیت روحانیونی مانند آیت الله ابوالقاسم کاشانی و مجتبی میرلوحی (معروف به نواب صفوی) می دانستند. با بحرانی شدن برنامه اتمی ایران اما رهبران جمهوری اسلامی در صدد برآمدند تا از خاطره تاریخی ملی شدن نفت ایران که تاثیری ماندگار بر جامعه ایرانی گذاشته است، در جهت ضرورت پافشاری بر ادامه غنی سازی اورانیوم استفاده کنند و از همین رو، مقایسه بین برنامه اتمی و ملی شدن صنعت نفت مورد تاکید مسئولان ایرانی قرار گرفت. این در حالی است که دولت آقای احمدی نژاد نیز به رغم آنکه در نظام فکری خود اصالتی برای ملی گرایی ایرانی قائل نیست، اما می کوشد تا برنامه هسته ای ایران را به صورت هدفی ملی که حتی بیش از ملی شدن صنعت نفت ایران اهمیت دارد، نشان دهد. تفاوت احمدی نژاد با مصدق بر این اساس، اعلام آمادگی آقای احمدی نژاد برای شرکت در اجلاس شورای امنیت سازمان ملل، آن هم در آستانه ۲۹ اسفند ماه یعنی سالروز ملی کردن نفت ایران به رای مجلس شانزدهم شورای ملی، توجیهی جز الگوبرداری از محمد مصدق ندارد، اما مساله این است که آیا وی توانایی حقوقی دفاع از موضع ایران را به مانند آقای مصدق دارد؟ محمد مصدق افزون بر منش سیاسی ظریف، حقوقدان تراز نخستی نیز محسوب می شد. او در واقع، پیش ازتدوین لایحه ملی کردن صنعت نفت ایران، سال ها در مورد جنبه های حقوقی مساله تحقیق کرده و در این باره کارشناس و صاحب نظر بود. بر این مبنا، حضور او در شورای امنیت سازمان ملل نه فقط به علت موقعیت سیاسی او به عنوان نخست وزیر ایران، بلکه به عنوان شخصیتی آشنا به مبانی حقوق بین الملل، از اهمیت و تاثیرگذاری خاصی برخوردار بود. آقای احمدی نژاد اما نه فقط تخصصی در زمینه حقوق بین الملل ندارد، بلکه به گفته اغلب ناظران مسائل ایران، در بیان نظرات و دیدگاههای خود ظرافت های دیپلماتیک را نیز لحاظ نمی کند. از این رو، حضور احتمالی او در جلسه شورای امنیت سازمان ملل، به احتمال بسیار، تاثیر مثبتی بر رای اعضای شورا نخواهد گذاشت و این موضوع، موقعیت او را در مناسبات سیاسی ایران بیش از پیش تنزل خواهد داد. با توجه به مساله فوق، بعید است که نظام سیاسی ایران خطر حضور آقای احمدی نژاد را در شورای امنیت سازمان ملل بپذیرد، هر چند که حضور نیافتن او در نیویورک، رسانه های بین المللی را از پرداختن به سوژه ای جذاب محروم خواهد کرد. منبع : بی بی سی
|
||
|
