|
||
|
نویدنو:01/12/1387 صفحه قابل چاپ است |
||
|
نویدنو
آتش بس در غزه، انتخابات و برخی تحلیل ها نویدنو
با توطئه جنگ سالاران جهانی و یورش جنایتکارانه ارتش اسرائیل به غزه و جنگ 22 روزه اخیر، به لحاظ حساسیتی که به درستی بین نیروهای سیاسی و روشنفکران چپ چه در داخل و چه در خارج از کشور وجود داشته و دارد، تقریبا سایتی و نشریه ی جدی ای نبود که تحلیل و موضعگیری مشخصی در رابطه با این جنگ و تحلیل نقش اسرائیل، حماس، و دیگر نیروهای منطقه ای در گیر نداشته باشد. بخشی از این تحلیل ها بیشتر در قالب فرمول های کلی در محکومیت یکجانبه اسرائیل و آمریکا و پشتیبانی یکجانبه و بدون خدشه از حماس (به نام دفاع از فلسطینیان) بدون روشن کردن علت و اهداف جنگ خلاصه می شد و اهمیتی به پیامدهای افراط گری های حماس در منطقه ، جنگ نیابتی و بویژه رابطه ی آن با سرنوشت کشور ما نداشت. این که تحلیلگران نقطه نظرات مختلفی در مورد این جنگ داشته باشند و بین صف انقلاب و ضد انقلاب مرزهای خود را بکشند و مثلا از حمله به سفارت ها در کشور ما بدون آنکه رسما اعلام کنند – حتما چون صدای آمریکا با آن مخالفت است - خوشحال شوند، البته حق آن هاست. مشکل ما با این تحلیلگران آن است که آن ها رویدادهای مورد تحلیلشان را دنبال نکنند و در پس مشتی شعار که می تواند برخلاف اهداف ظاهری اش به ضرر مردم باشد، بر سر روش های گاه نادرست خود پای بفشارند. مذاکرات آتش بس بین حماس و اسرائیل، نتایج انتخابات اسرائیل، نقش مصر و سوریه و جمهوری اسلامی در این جنگ و این مذاکرات آتش بس ، خود بسیار آموزنده است و از آن درس هایی را می توان گرفت که شاید در روزهای جنگ نا مشخص تر بود. براستی امروز چه کسی پیروز این جنگ است؟ آتش بس امروزین پذیرفته شده توسط حماس چه تفاوتی با آتش بس قبلی دارد که به هیچوجه حاضر به پذیرش ادامه ی آن نشد؟ چرا جای توصیه ها وابتکار عمل های صلح دوستان فلسطینی و اسرائیلی در این تحلیل ها خالی ست؟ این ها سئوالاتی ست که باید همه را به تفکر وادارد. حمله به دیدگاه های نوید نو در این زمینه بدون توجه به چنین پیگیری هایی بیشتر در حکم یک خود نمایی غیر مسئولانه است که می توان از کنار آن گذشت. بحث انتخابات هم تازه در قدم های آغازین است. نوید نو برخلاف برخی سایت ها، با جدیت وارد این کارزار طبقاتی خواهد شد و از آن خواهد آموخت و در تلاش خواهد بود همچنان به سهم خود بر آن اثر بگذارد. ما فرایندی مهم تر از صحنه ی رودررویی های سیاسی اخیر برای رقابت های انتخاباتی در جامعه نمی بینیم که اولویت روشنگری های خود را به آن بدهیم. این که در برج عاج خود بنشینیم تا رویدادهای مورد انتظار ما از راه برسند و آنگاه در میدان سیاست قدم رنجه کنیم را به صلاح خود و نیروهای مترقی و میهن دوست نمی دانیم. برای ما، هم اصلاح طلبان با اقتدارگرایان متفاوت اند، هم اوباما با بوش، هم حماس با سازمان آزادیبخش فلسطین. ما نمی توانیم همه چیز را به آمریکا و مخالفت با آن خلاصه کنیم، چرا که نتیجه آن را در افکار و اعمال آقای احمدی نژاد بوضوح می بینیم. ما به آن ها که هیچگاه حاضر نشده اند تحلیل مشخصی از سیاست های دولت کریمه بویژه در سیاست های خارجی اش ارائه کنند و مواضع خود را نسبت به آن روشن نمایند و ترجیح داده اند باسخن گفتن درلفافه ورمز ورازوگاهی نق زدن موضع حقیقی خود را پنهان نگه دارند، قبلا برخورد خود را کرده ایم. سیاست دفاع از "تقویت نظامی برای بازداری از جنگ " در برخی تحلیل ها، که قبلا هم به آن پرداخته ایم، به نظر ما نعل وارونه برای دفاع از نظامیگرایان داخلی ست وربطی به اصل "تقویت بنیه دفاعی کشور" ندارد ، وماجرایش چه آگاهانه و چه ناآگاهانه به تاثیر گذاری جریان ها و سایت هایی بر می گردد که همچنان به افشاگری پیرامون آن ادامه خواهیم داد.
|
||
|
|
