ما چاوشان ...

 
ما، چاوشان نوزائی کبیر
امیدواران چاره ناپذیر
نه به" شک"، نه به طاعت تسلیم نمی شویم؛
دور باد از ما خموشی خواب آلود
و نرمش بی شکل سایه ها!
شاید پوست های ما سیاه باشد یا سپید
و مو های ما سپید باشد یا سیاه
ولی در همه حال
شعله ی روان ما ارغوانی است.
 
آری شعله روان ما ارغوانی است
با اخگر های جهنده و گستاخ
هماهنگ کوبش نبض زمانه،
بگذار چیزهای نو پدید آیند
انسان ها، تلاش ها، پیوند های نو
سرود ها، شور ها، سوگند های نو
و بر این نوزائی بزرگ
ما باده ی جان خود را می افشانیم.
آیا " سامورای" ما را در دیگ نجوشانید؟
آیا "اس. اس " ما را در کوره نسوزانید؟
آیا شاهان ما را از دارها نیاویختند؟
آیا سنا ها ما را محکوم نکردند؟
همه ی جادو های تاریکی برای ما آرزومند یک گور بزرگند
و نان های تلخ زندان و ناقوس شوم اردوگاه
ولی شهسوار ما غرقه نشد، نه در برکه ی خون، نه در گرداب مرکب
و نه در خاکستر های گرم سوختگاه،
و او گرم تافتن است
با مردمکی سوزنده از انتظار
به سوی سپیده، به سوی بهار
ای همه محرومان از نان و سایبان!
ای بردگان زیر تازیانه ی طلایی!
ای کسانی که در چهره ی خموشتان طوفان شعله ور است!
و ای کسانی که دیده تان نیست جز برای سرشک
و گلویتان نیست جز برای فریاد
و  ثروت های شما مصیبت شماست!
ای کسانی که پروانه های آرزو را در دود ستم رها کردید!
ای شیدایان لبخند کودک!
و پچپچه صلح آمیز بارانها
شما را به سرزمین موعود می خوانند
پیمبران امید و رزم برای میلادی نوین
 
با آن همه طوفان های سیاه که بر سر ما غرید
نهال ما نپژمرید، و گیاه ما نپوسید
ابعاد زمان را بیش از پیش در بر می کشیم
و پرچم ها را از ستاره ها می آویزیم
زیرا ما سپاه عنود رستاخیزیم
و سر انجام نسترن های پر پر را خواهیم رویاند
با خوشه های نورانی شبنم آرزو
و کوچه ها را آذین خواهیم بست
با امید های بی تزویر
ما گردان بی شکست،
ما چاوشان نوزائی کبیر.
 

احسان طبری
مرداد 1346