 |
روسپیگری به مثابه خشونت علیه زنان: راه حل سوئدی برای روسپیگری
نویدنو:13/6/1385
روسپیگری به
مثابه خشونت علیه زنان: راه حل سوئدی برای روسپیگری
ماری دی سانتیز، دسامبر 2004
در
دنیایی که همه به روسپیگری به عنوان مشکلی غیرقابل حل و همیشگی نگاه می
کنند، اقدامات یک کشور در مبارزه با روسپیگری مانند تک چراغی در ظلمات به
چشم می آید. در عرض 5 سال تعداد زنان روسپی در سوئد به طرز چشم گیری کاهش
یافته است. در استکهلم، پایتخت سوئد، تعداد زنان روسپی به میزان 60 درصد و
تعداد مردان جاکش به میزان 80 درصد کاهش یافته است. در دیگر شهرهای بزرگ
سوئد نیز اثری از زنان روسپی در خیابان دیده نمی شود. بیش از آن اکثر فاحشه
خانه ها و مراکز ماساژ مشهور سوئدی، که در طی 3 دهه قانونی بودن روسپیگری
در این کشور به طرز فزاینده ای افزایش یافته بودند، به تدریج برچیده شده
اند.
به علاوه تعداد زنانی که برای سکس به داخل کشور سوئد قاچاق می شوند به
نزدیک صفر رسیده است. دولت سوئد تخمین زده است که در طی چندین سال اخیر،
سالانه تنها حدود 200 تا 400 زن برای استفاده در صنعت سکس به داخل سوئد
قاچاق شده اند که در مقایسه با رقم 15 تا 17 هزار زن که سالانه به همین
منظور وارد کشور همسایه فنلاند می شوند، بسیار ناچیز است. تا کنون هیچ
کشوری با هیچ تجربه ی اجتماعی نتوانسته است به نتایج بدست آمده توسط سوئد
نزدیک شود.
اما سوئد از چه راه حل پیچیده ای برای رسیدن به این نتایج فوق العاده
استفاده کرده است؟ در کمال تعجب، سوئد راه حل پیچیده ای را انتخاب نکرده
است. راه حل به قدری ساده و در عین حال محکم است که سریعا از خود می پرسیم"
چرا قبلا کسی از آن استفاده نکرده است؟"
در 1999، سوئد پس سالها تحقیق و بررسی، قانونی را مورد تصویب قرار داد که
به موجب آن 1) خرید سکس جرم است 2) فروش سکس جرم نیست. فکر نوی پشت این
قانون به صورت واضح در ادبیات دولت قابل مشاهده است:
" در سوئد فحشا جنبه ای از خشونت مردان علیه زنان و کودکان به حساب می آید.
روسپیگری رسما به عنوان شکلی از استثمار زنان و کودکان شناخته می شود و
باعث بوجود آمدن مشکلاتی مهم در اجتماع است... تا زمانی که مردان زنان و
کودکان را در قالب سیستم روسپیگری می خرند، می فروشند و استثمار می کنندف
برابری جنسیتی غیرقابل دسترسی خواهد بود."
علاوه براین عنصر مهم دیگری از برنامه ی قانون گزاری سوئد برای مبارزه با
روسپیگری، تخصیص خدمات اجتماعی و مالی با هدف کمک به روسپیان برای ترک
روسپیگری و حمایتهای مالی تکمیلی برای آموزش عموم مردم بود.استراتژی منحصر
به فرد سوئد با روسپیگری به عنوان نوعی از خشونت علیه زنان برخورد می کرد
که در آن مردانی که سکس را می خرند مجرم شناخته می شوند و زنانی که سکس را
می فروشند قربانیانی هستند که به کمک نیاز دارند.
در کمال تعجب با وجود همه ی این اقدامات در چند سال اول اجرای برنامه هیچ
اتفاق تازه ای نیفتاد. پلیس تعداد کمی روسپی و جاکش را دستگیر کرد و با
همان رویه ی سابق با آنها رفتار شد. مخالفان برنامه طعنه زنان گفتند"
دیدید؟ روسپیگری همیشه وجود داشته و خواهد داشت"
اما سوئدی ها که به برنامه ی خود مطمئن بودند به این گوشه کنایه ها توجهی
نشان ندادند. آنها به سرعت مشکل را تشخیص داده و حل کردند. مشکل این بود که
مسئولان انجام اقدامات قانونی به وظیفه ی خود عمل نمی کردند. پلیس هم
نیازمند همان آموزش عمیقی بود که مقامات قانون گزار و عامه مردم از آن بهره
مند شده بودند : "روسپیگری نوعی از خشونت مردان علیه زنان است. بای مردان
خیدار را مجازات کرده و به زنان فروشنده کمک کرد" پلیس، از بالاترین تا
پایین ترین سطح تحت آموزش قرار گرفت و مشکل سریعا حل شد.
امروزه نه تنها سوئدی ها ار رویکرد دولت خود نسبت به روسپیگری حمایت می
کنند( بر طبق آمارهای ملی 80 درصد سوئدی ها با این برنامه موافق اند)، بلکه
پلیس و مقامات اجرایی نیز از وفادارترین افراد نسبت به برنامه به حساب می
آیند.آنها متوج شده اند که این طرز نگرش به روسپیگری، به جای قانونی دانستن
آن ، باعث کاهش چشم گیر جرایم مربوط و وابسته به آن خواهد شد.
در سال 2003، دانشگاه لندن مطالعه ای مقایسه ای درباره ی وضعیت روسپیگری در
سوئد، استرالیا، ایرلند و هلند انجام داد. تحقیقی نشان داد که قانونی کردن
روسپیگری نجات تاسف برانگیزی به دنبال دارد. بر طبق تحقیق، قانونی کردن
روسپیگری باعث خواهد شد تا:
صنعت سکس در همه ی اشکال آن گسترش یابد
جنایات سازمان یافته در صنعت سکس افزایش یابند
روسپیگری کودکان افزایش یابد
تعداد زنان و دخترانی که برای سکس به داخل کشور یا منطقه قاچاق می شوند،
افزایش یابد
خشونت علیه زنان افزایش یابد
در
ایالت ویکتوریای استرالیا که فاحشه خانه ها قانونی اند، تعداد فاحشه خانه
ها به طرز وحشتناکی افزایش یافته و باعث می شود که دولت قادر به کنترل و
نظارت بر تمامی آنان نباشد. به همین ترتیب فاحشه خانه ها به سرعت تبدیل به
مراکز جنایات سازمان یافته و فساد می شوند. این تحقیق همچنین نشان می دهد
روسپیانی که در این سیستم کار می کنند، همچنان تحت فشار بوده و احساس
ناامنی می کنند.
تحقیق درباره ی هلند نشان داد که 79 درصد از روسپیان مایل به خروج از شرایط
فعلی خود هستند. همچنینی ادعاهای دولت در زمینه ی کمک به روسپیانی که مایل
به ترک شغل خود هستند، پوچ بوده و در حد بسیار کمی به آنها عمل می شود.
برعکس در سوئد 60 درصد از روسپیان از کمکهای دولت برای تغییر شرایط زندگی
خود سود برده اند.
اما سوال نهایی این است که چرا کسی پیش از این ، از این روش استفاده نکرده
بود؟ برای اینکه به روسپیگری به عنوان خشونت علیه زنان نگاه کنیم باید به
جای زاویه ی دیدی مردانه، زاویه ی دیدی زنانه را انتخاب کنیم. اگر نه همه،
اغلب کشورهای جهان هنوز به روسپیگری از زاویه ی دیدی مردانه نگاه می کنند.
شاید زمان آن باشد که دیگر کشورها نیز رویه ی سوئد را در پیش بگیرند و نقطه
ی پایانی بر حیات روسپیگری در جمعه ی خود بگذارند.
منبع: http://sisyphe.org/article.php3?id_article=1424
نقل از زنستان