 |
فقر وغنا در سریال های رمضان 85
نویدنو:07/8/1385
فقر وغنا در سریال های رمضان 85
خبرگزاري دانشجويان
ايران - تهران
سرويس: تلويزيون و
راديو
لوكيشن و خانه‌هاي سريال‌هاي ماه رمضان امسال، حتي نمادي براي انسان‌هاي خوب و بد جامعه نيز محسوب مي‌شدند. در قصه‌هاي ماه رمضان 85 ، خوب‌ها اغلب در خانه‌هاي فقيرانه كه هر لحظه انتظار فروريختن آن‌ها مي‌رود، زندگي مي‌كردند و اغلب بد‌ها در خانه‌هاي مجلل زشتي‌ها را رقم مي‌زدند.
حتي بد‌ها نيز وقتي به خانه‌هايي كه تنها متشكل از يك اتاق با ساده‌ترين وسايل زندگي است وارد مي‌شدند، به تدريج اصلاح‌پذير و به اصطلاح به راه راست هدايت شدند.
به گزارش خبرنگار سرويس تلويزيون ايسنا، در سريال «زيرزمين» خانواده فرج كه به زندگي در خانه‌اي ويلايي و چند هزار متري و خوردن پول مردم عادت كرده‌اند به ناگاه در خانه‌اي كوچك و فقيرانه گرفتار مي‌آيند كه ساكنان آن اعم از صابر و محمد، معصومه و غيره، اغلب خداپرست و خداترس هستند. فرج، پريا و شوكت هر چه بيشتر به اين خانه و ساكنان آن عادت مي‌كنند بيشتر با خدا آشنا شده و از حال و هواي هم زدن حليم نذري، قرآن به سر گرفتن شبهاي قدر و افطاري خوردن‌هاي دست جمعي با خبر مي‌شوند. در اين سريال حتي اسدي كه فلج‌شده و ريالي از آن 6 ميليارد نصيبش نشده است هم به مدد برادرزنش درخانه‌اي بزرگ و اعياني زندگي مي‌كند. گويي اين شخصيت منفي حتما بايد در خانه‌اي مجلل به تصوير كشيده مي‌شد؟!
سريال «آخرين گناه» اگر چه در اين راه كمي اعتدال به خرج داده و شخصيت مثبت استاد اكرمي را در ميان قشر ثروتمند جامعه به تصوير كشده است، اما با خلق شخصيت‌هاي منفي فخار، رويا اكرمي، بهرام وغيره باز هم بر اين نظريه مهر تائيد مي‌زند كه خانه‌هاي بزرگ و كاخ مانند، اغلب متعلق به شخصيت‌هايي است كه سراسر سياهي هستند و آوا و پدرش كه شخصيت‌هاي سفيد را تشكيل مي‌دهند حتي خانه‌اي مستقل براي زندگي ندارند.
در «صاحبدلان» نيز همين قضيه تكرار مي‌شود. اغلب خوب‌ها فقيرند و اغلب ثرتمندان مال مردم‌خور. جليل و حشمتيان در خانه‌هايي زندگي مي‌كنند كه حتي تخت و اريكه پادشاهي نيز در آن‌ها ديده مي‌شود و خليل با شخصيتي زاهد در خانه‌اي به سر مي‌برد كه حتي همسرش هر لحظه احتمال فروريختن ديوار‌ها را مي‌دهد.
به گزارش ايسنا، لوكيشن‌ها و خانه‌هاي سريال‌هاي رمضان 85 اغلب نمادي از دو قشر فقير و غني جامعه ايراني بودند و آن چه به ندرت در اين سريال‌هاي ديده مي‌شد توجه به قشر متوسطي است كه هر داستاني را در خانه‌هاي آنان مي‌توان انتظار كشيد.
خلق اغلب شخصيت‌هاي مثبت در خانه‌هاي كلنگي و قديمي و نشاندن بيشتر شخصيت‌هاي منفي در ويلا‌هاي مجلل، برخي منتقدان را نيز به واكنش وا داشت. به نحوي كه محمود ناظري، نمايشنامه‌نويس در اين باره به ايسنا مي‌گويد:« در سريال‌هاي ماه رمضان امسال آدم‌هاي پولدار هميشه گرفتار و بدبخت و در حسرت آرامش آدم‌هاي فقير هستند.» وي مدعي است كه عده‌اي در صدد هستند كه به مردم بقبولانند فقر چيز خوبي است و نداري همواره با آرامش و دارا بودن توام با گرفتاري و غم و غصه است.
بر اساس اين گزارش، به نظر مي‌رسد دست‌اندركاران ساخت اين گونه سريال‌ها كه بر باورهاي ديني و مذهبي تاكيد دارند بهتر است در خلق شخصيت‌ها، راه ديگري غير از شمردن موجودي حساب افراد نيز در نظر بگيرند و بر اين ادعاي اين نمايشنامه‌نويس كه مي‌گويد: «به خاطر ناكارآمدي در توزيع عادلانه ثروت و عظيم شدن شكاف طبقاتي به مردم بقبولانيم كه فقر چيز خوبي است و نداري همراه با آرامش و دارا بودن توام با گرفتاري و غم و غصه است.» مهر تاييد نزنند. چنان چه بزرگان دين ما كه همواره بر قناعت در عين حال آسايش امت مسلمان خود تاكيد داشتند نيز معتقدند كه «اگر فقر از دري بيايد ايمان از در ديگر مي‌رود.»