نویدنو:21/10/1391  

 

نویدنو21/10/1391 

 

 

نویدنو: مقاله حاضر از زاوایه ای دیگر نگاهی دارد به جنبش اشغال .

 

پیام سان تزو* به جنبش اشغال

2013 اشغال نشده

جو گیامبرو - آرش وجدانی

" جنگ چیزی جزموضع انتقادی نیست "

سان تزو ، هنر جنگ

جنبش "اشغال" ظاهرا به قعر شب طولانی عقب نشته است . آن امر شاید چیز بدی نباشد ، چون ققنوس می تواند از راهبرد های متفاوت ، تاکیدهای متفاوت ، وهدف های متفاوتی سر برآورد. چالش های ساختاری همان باقی می مانند و مخالف هنوز هم مورد نیاز است . اگر چه ، آن چه بعنوان بی ثمر افشا شده بود ، ایده اشغال پارک ها در اشغالی هرج ومرج طلبانه است که بر هیچ چیز دلالت نمی کند.  

مزیت های اشغال پارک ها چه بود؟ تنها یک مزیت وجود داشت ، و آن هم تبلیغات بود . کاربست راهکاردر جذب کردن رسانه ها ودست یابی به نفوذ در داخل اتاق های پذیرایی در سراسر کشور نهفته است . این امر یک باره کامل شده بود . هیچ  مزیت  بیشتری وجود نداشت ، ولیست کاملی از مشکل های منفی موجود بود. در این جا درسی نهفته است .

" هیچ حاکمی نمی تواند  سرباز ها را صرفا برای تسکین خشم خود به میدان بفرستد ، هیچ ژنرالی نمی تواند در جنگی واقعا خشمگین بجنگد."

سان تزو

مخالف های شما راهبرد ها وراهکارهای خود را می شناسند. آن ها آن را خیلی طولانی تر از شما به کار بسته اند. قرن ها. وقتی که من اظهارات وهمی "اشغال کننده " ها را که چگونه داشتند "سرمایه داری" را سرنگون می کردند واز بستر آن جامعه نوی می ساختند شنیدم ، از قبل آشکاربود که آن هدف خیلی جلوتر از آغاز آن تمام شده بود. انقلاب نتوانست  تلویزیونی شود ، و این انقلاب حتی نتوانست گسترش یابد.   

اصلا با کدام زنجیره علت ومعلول در پارک شهر برای سرنگون کردن همه چیز چادر زدند؟ کار آن ها آشکارا ، یک شاهکار روابط عمومی بود ونه چیز دیگر و می بایست مثل هر اقدام کوچک دیگر می آمد ومی رفت .  

چرا نام "اشغال؟"

دیکشنری وبستر اشغال را " گرفتن یا برقرار کردن تسلط یا کنترل چیزی" معنی می کند ، بنا بر این اشغال کردن تلاشی رزم جویانه است . اشغال ارتش ها . ارتش امریکا وناتوافغانستان وسایر سرزمین های خارجی را اشغال می کنند.  

"جنبش اشغال" – از آغاز خود – برآن بود تا فضاهای عمومی را بگیرد و آن ها را نگه دارد . این در دی ان ای جنبش است . جنبش از تجاوز و از یک حالت متخاصم ، گرایش یک ارتش مهاجم متولد شد . آن که این اشغال کننده ها از تصرف کردن یک باره فضا ها چه هدفی داشتند- حتی امروز- خیلی روشن نیست .

سان تزو ترکیب های کلیدی را بیان می کند ، که موفقیت هر کارزاری را تعیین می کند. این ها عبارتند از :

قانون اخلاقی سبب می شود تا مردم در سازگاری کامل با حاکم خود باشند. بنا بر این آن ها صرف نظر از زندگیشان ، وهر خطری که آن را تهدید کند از او پیروی می کنند.

سان تزو

اکنون بخوانید ." یک ، دو، سه ، ما برای چی می جنگیم ؟"

جنبش اشغال تعدادی فرض های اولیه ساخت که هرگز به درستی کار نکرد ودایره مرکزی هدف را  شکست .اول آن که می خواست ، با دادن وقت مساوی به هر ولگرد دیوانه خیابانی که ظاهر می شد، جنبشی بدون رهبر باشد  . دوم آن که بقیه جمعیت ،همان 99درصد معروف ، به طور خود کار طرف آن ها هستند ، چون آن ها چنین می گفتند. اما چنین نبود . سوم آن که سیاست های انتخاباتی امری تاریخی است ودیگر اهمیتی ندارد .  که اهمیت داشت .

جمعیت عادی به راهبرد تصرف پارک های  جنبش ، به خود ایده " اشغال " چه واکنشی نشان داد ؟

می دانیم که در مورد پارک زاکوتی ، در شهر نیویورک ، شکایت اصلی قانونی که علیه چادر زدن آنها اقامه شد آن  بود که آن ها فضای پارک را بدون حضور همگان  ، و برای مدت نا معلومی در اختیار گرفته اند . برخی از شهروندها با تردید استفاده از فضای عمومی را بعنوان پی آمد این اشغال انکارمی کردند . شاید بازی های  بومرنگ لغو شد ند . این مانور قانونی منجر به حمله نوامبر 2011و اخراج اردو شد . 

آیا این نقض اولین متمم (قانون اساسی امریکا مبنی بر آزادی بیان ، آزادی تجمع ، آزادی مذهب وآزادی انتشارات –مترجم)   بود ؟ حق برای  " گرد هم آمدن مسالمت آمیز، و دادن عرض حال به دولت برای فریاد رسی؟" شاید کاملا چنین باشد . شاید این بخش از قانون مدنی اکنون پاک شده است ، اما آیا " آنارشیست "های خود پنداشته  در وحله اول  نسبت به  مفهوم هایی مانند  قانون اساسی  نگران هستند ؟ آیا مشروعیت دولت را در هر شکلی می پذیرند؟ این به سومین فرض گفته شده در بالا گره می خورد : موضوع سیاست های انتخاباتی . چه کسی پاسخگوی اموراست . قاضی هایی که برای شنیدن این مورد ها منصوب شده اند هم اهمیت دارند .

در اشغال ها هرگز آشکار نبود که اعتراض کننده ها از دولت برای فریاد رسی داد خواهی می کردند . پس آن ها چه می کردند؟ پرسشی آشکار.

وب سایت / مجله "ادبوسترز"  تا حدی با به راه انداختن جنبش اصلی آن ها ایجاد شده است . از این سازمان غیر شفاف برخی افراد ناشناس سقوط پارک زاکوتی را شرح دادند :

" ما خواهان یک جنبش تحریر هستیم ، یک بهار امریکایی ، چشم انداز جدیدی از آینده ، و آن ها در 15نوامبر 2011نیمه شب با دقت نظامی در پارک زاکوتی به ما حمله کردند ." 

نا دیده گرفتن کامل توده ای که امروز در مصر وجود دارد ، پارک زاکوتی  از چه نظر با میدان تحریر قابل مقایسه است ؟ میدان راه پیمایی کوتاهی به سوی قصر ریاست جمهوری در قلب قاهره بود . راه پیما ها درخواست استوار یگانه ای داشتند: سرنگونی مبارک . آن ها اورارسوا و سر نگون کردند وقتی که اتحاد ارتش  ودستگاه های امنیتی با تغییر جهت در یافتند که آن ها می توانند بدون حرامزاده پیر فاسد کنترل اوضاع را حفظ کنند.  

در اردوگاه پارک زاکوتی هیچ چیزی وجود ندارد که حتی به مقایسه با اوضاع مصری ها نزدیک باشد . آنها حتی در پایتخت نبودند، و صدایی هم حتی در مخالفت با اوباما بلند نکردند! پارامتر های اعتراض آن ها آن چنان از قیام مصری ها متفاوت ودور بود که به دشواری می توانند با هم مقایسه شوند .

به نظر می رسید که  جنبش اشغال به خاطر اشغال کردن اشغال می کند. برخی از اشغال کننده ها استدلال می کردند که آن ها در اردو ها در حال ساختن جامعه ای نو ، روش جدیدی از سازمان دادن انسان ، بدون سرمایه داری هستند. آن ها این را با صراحت گفتند ، طوری که ما باید باور می کردیم آن ها قصد آن را دارند . آن ها قطعا در حال ساختن حزب سیاسی قابل دوامی برای جایگزین کردن افراد متصدی جنبش نبودند. 

جنبش اشغال اولین بار زمانی توجه مرا جلب کرد که وعده میثاق جدید کنگره ای را در واشنگتن دی سی داد وبرای چهارم جولای 2012 برنامه زمانی تعیین کرد ، البته اگر تجاوزکارهای  زنجیره ای وال استریت تا آن زمان آن را به عهده نمی گرفتند . آن ها تصمیم داشتند  صداقت  دولت فدرال را با نماینده هایی از هر بخش کنگره ای وغیره به چالش بکشند. آن امر در آن زمان  برای جدی گرفتن آنها همانند  درخواستی روشن  و  به اندازه کافی معقول ، به نظر می رسید . خیلی زود ، این  پیشنهاد خیلی زود از هم پاشید و تقریبا به کلی فراموش شد . دادگاه ها  واختلال تاخت وتازهای  پلیس صحنه مرکزی را قبضه کرد . چادرها از سوی پیراهن سیاه های اوباما جمع آوری شدند ، اما تا آن زمان این شهرهای چادری صرفا به خاطر برافراشته شدن بر افراشته شده بودند. از لحاظ سیاسی ، به غیر از آن شرمساری های مورد نیاز برای دیده نشدن  لوله ها در زمان انتخابات، هیچ اتفاقی نیفتاد . زمانی که سرانجام گردهمایی چهارم جولای انجام شد ، آن گردهمایی  آشکارا به طور قابل ملاحظه ای  زوال  بود . چند صد نفری ظاهر شدند ، شاید چند هزار نفر . جنبش رسما تمام شد . "جنبش اشغال" شکست خورد .      

مشروعیت هر گز کسب نشده

ادعای نمایندگی 99درصد از مردم عین نمایندگی کردن واقعی مردم نیست . این یک گسست بنیادی ، زاده خیال پردازی اتوپیایی ( تصوری) بود. مشکوک باقی ماندن به چنین ادعا های جسورانه ای که فاقد مدرک و جدیت بود آسان بود .   

شخص چگونه می تواند در یک دموکراسی مشروعیت کسب کند؟ شخص میلیون ها نفر را به رای دادن  به خود جلب می کند و در انتخابات پیروز می شود . همین طور ، در سامانه های  پارلمانی ، فرد برای حزب یک نفر برای گماردن چند نماینده مناسب در دولت رای کسب می کند. تمام جمعیت اجازه مشارکت  دارند، و اخذ رای تقلبی ممنوع و تحت کنترل است .  

درحالی که جنبش اشغال ادعا می کرد که دموکراسی واقعی را به عنوان اصل راهنمای خود دارد ، اما مفهومی که تفسیرخود آن ها از دموکراسی  داشت به حضور افراد درگردهمایی ، به دفع بقیه ملت ، که به نظر نمی رسید ثبت نام کرده اند محدود بود . با دوری از سیاست های انتخاباتی ، آن ها در واقع یک اصول مهم دموکراتیک را رعایت نکردند و اکثریت شکننده ملت را نادیده گرفتند.کمتر از نیم درصد مردم امریکا ، با تعبیر خود ازدموکراسی " واقعی" صرفا برای تمرین توخالی یک درصد اندک خودشان  در این اشغال ها شرکت کردند .  

چه اورا دوست بداریم یااز او متنفر باشیم ، اوباما نزدیک به 60میلیون رای در رقابت انتخاباتی 2012 به دست آورد. نامزد های اشغال صفر گرفتند. هیچ نامزد اشغالی وجود نداشت . نه در آن رقابت ونه در هیچ رقابت دیگری . جنبش اشغال خیابان اصلی را برای دست یابی به قدرت در قانون امریکا رد کرد ، وآن متقاعد کردن اکثریت برای رای دادن به آن ها برای ریاست بود . هنوز شکارچی سگ منتخبی از حزب اشغال وجود ندارد. پس چرا باید کسی به آن ها به پیوندد یا سیاست های ان ها را جدی بگیرد؟

" خود مان را در برابر مغلوب ساختن دروغ ها در دستان خود مان ایمن می کنیم  ، اما فرصت شکست دادن دشمن از سوی خود دشمن فراهم می شود ."

سان تزو 

اشغال ، برای من ، همیشه خالی از جذابیت بود . با رد کردن سیاست های انتخاباتی ، نتیجه نهایی از قبل معین شده بود . آن ها نمی توانستند چیزی را تغییر دهند. آن ها مجبور بودند سرانجام چکمه سیاه بزرگ را، به این یا آن شیوه تسلیم کنند. بعد از ماه ها درنگ ، آن ها استقبال خود را از دست دادند . شاید این جنبش بیشتر آسیب رسان بود تا خوب . اعتراض اکنون غیر قانونی است ، و سازمان های پلیس در سراسر کشور نظامی و دربه دور انداختن دل بخواهی متمم های قانون اساسی جسور شده اند. ناسازگاری اشغال کننده ها به لکه دار شدن وحتی غیر قانونی شدن مخالفان  انتقادی واقعی با تبه کاری های دولت و ارباب های شرکتی آن خدمت کرد. به این خاطر که اشغال هرگز چیزی برای عرضه برای جمعیت عادی به غیر از  چادر زدن در پارک ها با علامت ها نداشت ،  که شیرین کاری تبلیغاتی ای بود که خیلی دوام نیاورد.

درس هایی برای آینده از جمله تغییر دادن راهبردها . برای آغاز کننده ها : اصلاح بالای انقلاب . من با آنارشیست هایی با دیدگاه های مشهور آن ها برای درهم شکستن دولت ، که گویا می تواند چیزی مثبت و بی گفتگو باشد روبرو شده ام. کافی است گفته شود ، آن ها کتاب مقدسی ندارند و هرگز هم نمی خواهند داشته باشند . بسیاری از اشغال کننده ها از تنوع  تمام  دولت را نابود کن نبودند و خواهان حفظ  یک سامانه بی طرف بازرسی وتعادل هستند. این گونه اصلاح ها است که نیازمند اجرا کردن و پیش بردن آن در عرصه انتخابات است .  

حزب های چپ امریکا تکه تکه ، بی سرمایه، وحتی در رقابت بی معنی با یک دیگر هستند. برخی از مبارزان آن ها اصلاح را در برابر مسئله انقلاب ارزیابی می کنند. لازم است اصلاح گرها پا پیش بگذارند ونیروها را برای به هم پیوستن  تشکیلات حزب سوم موجود در زیر  چتریک حزب متحد کنند. یک حزب . چپ اگر همیشه به آن که می تواند نیمی از مردم را  به آن که جدی است وجایگزین قابل دوامی را عرضه می کند متقاعد کند امیدوار است ، حداقل می تواند در همبستگی با خود عمل کند.   

"بنا بر این مبارزه وپیروزی در تمام جنگ هایتان برتری عالی نیست ، برتری عالی عبارت است از در هم شکستن مقاومت دشمن بدون جنگ ."

سان تزو

چپ می تواند تفاوت ایجاد کند ، و حتی می تواند به صورت محلی ، جایی که فرصت های واقعی حوابیده است به قدرت رسد . نمونه های کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری بسیاری وجود داشته اند که امتیاز آن ها زیر یک درصد از کل ثبت شد . بر قرار کردن مشروعیت شهر به شهر ، ایالت به ایالت . تا زمانی که توده ها موجودیت شما را بپذیرند ، شما هیچ امیدی به کسب رای آن ها ندارید . این امر بیش از ایده ها طول می کشد . بیش از کلمات وقت می گیرد . بازی کردن این بازی مقدار بیشتری ازبه روز کردن صفحه فیس بوک زمان می برد . حزب چپ جدید ، اسم آن هرچه که باشد ، می تواند برخی از درس های شکست جنبش اشغال را به کار گیرد ، وبرای بزرگداشت سالگرد توده ای حاضر شود . آن ها حتی ممکن است با گلوله های گاز اشک آور مواجه شوند . وبعد به خانه ها باز گردند . هدف "اشغال " نیست ، بلکه ایجاد شتکی در میان چرخش اخبار جهان است . 

سپس آن را دوباره  ، در روزی دیگر، در موقعیتی دیگر ، در تحریک ثبت نام رای دهندگان دیگر وغافلگیر کردن جلسه سازمان دهی دیگر تکرار کنید. سیاست های واقعی ، در زمین ، در جامعه ها، وپشت به پارک های آن ها برای اصلاح حق اولین متمم برای گردهم آیی مسالمت آمیز . سپس به خانه برو . و آن را موقع نیاز تکرار کن .

" بنا بر این رهبر کارکشته سربازهای دشمن را بدون جنگ مطیع می سازد ، شهر های آن ها را بدون تحمیل محاصره بر آن ها تسخیر می کند ، پادشاهی آن ها را بدون عملیات طولانی در میدان سرنگون می سازد ... با این نیروها ی سالم او سلطه امپراطوری را درخواست خواهد کرد، و به این ترتیب ، بدون از دست دادن یک نفر ، پیروزی او کامل خواهد شد . این شیوه حمله کردن با تدبیر جنگی است ."

سان تزو ، هنر جنگ

·     سان تزو یا سانزی فیلسوف وژنرال جنگی چین باستان ونویسنده کتاب هنر جنگ است .

            

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin مطلب را به آزادگی بفرستید:Azadegi

بازگشت به صفحه نخست         

         

free hit counter