شادباش نوروزی کمیته مرکزی حزب توده ایران
رزم
تان بر ضد استبداد و ارتجاع پیروز و نوروزتان مبارک باد!
هم
میهنان گرامی!
کمیته مرکزی حزب توده ایران، فرا رسیدن نوروز و سال 1390 را به همه شما
تبریک می گوید و امیدوار است که سال نو سال ادامه و گسترش پیکار مردمی بر
ضد
استبداد و زمینه ساز رهایی میهن از چنگال رژیم ستم کار ولایت فقیه باشد.
نوروز، جشن باستانی ایرانیان، و نماد تاریخی فرا رسیدن دورانی نو و پیروزی
نیکی بر پلیدی و کهنگی است. حفظ این سنت خجسته در دوران حاکمیت رژیم واپس
گرا
و ضد مردمی ولایت فقیه، خود از عرصه های مبارزه مردم بر ضد
وارثان
ضحاک و ستم کاران حاکم بر کشور ما بوده و خواهد بود.
امسال سال نو در شرایطی فرا می رسد که کشورهای منطقه خاورمیانه دستخوش
تحولاتی تاریخی بوده اند و زمین لرزه خیزش های انقلابی مردم جان به لب
رسیده و محروم طومار شماری از رژیم های دیکتاتوری در منطقه را درهم نوردیده
است. پیام این خیزش های انقلابی که ریشه های عمیق آن را می توان در مبارزه
کارگران، زحمتکشان و محرومان جامعه در کنار روشنفکران مبارز، زنان و
جوانان آزادی خواه یافت، روشن است: مردم خواهان عدالت اجتماعی و تحقق حقوق
و
آزادی های دموکراتیک شان هستند.
رژیم دیکتاتوری حاکم بر ایران، ضمن دادن شعارهای عوام فریبانه در زمینه
دفاع از مبارزات مردم منطقه، هراسناک از تکرار حوادث منطقه در ایران و با
درک
توان و امکانات بالقوه جنبش مردمی میهن ما با به خیابان آوردن چاقو
کشان و مزدوران مسلح سپاه و بسیج مترصد است تا فرا رسیدن سقوط ناگریز
استبداد در کشورما را هر چند می تواند به تأخیر بیاندازد.
با
وجود همه تلاش های کارگزاران استبداد، با وجود همه ترفند ها، دستگیری
ها،
آزار و شکنجه مبارزان دگراندیش و به رغم همه تهاجمات تبلیغاتی رژیم و
متهم کردن جنبش مردمی به وابستگی به نقشه های ”استکبار جهانی“، سال 1389،
سال
ادامه مبارزه مردمی و پایداری نیروها و رهبران جنبش بر ضد یورش های
رژیم ولایت فقیه بود.
گسترش و تعمیق شکاف در صفوف نیروهای حامی رژیم و حرکت خامنه ای و انصارش به
سمت
انحصار بیش از پیش قدرت سیاسی-اقتصادی در دست گروه اندکی از خانواده و
نزدیکان ولی فقیه و
ارتجاع و همچنین فرماندهان سپاه، بسیج و نیروهای
انتظامی به حاکمیت کنونی شکلی بیش از پیش نظامی داده است. سیاست های
اقتصادی-اجتماعی اعمال شده و سمت گیری دولت کنونی که عمدتاً بیانگر منافع
بورژوازی بوروکراتیک نوین رشد یافته در دستگاه های دولتی و بخش هایی از
کلان سرمایه داری تجاری کشور است وضعیت بسیار دشواری را برای میلیون ها
خانواده ایرانی پدید آورده است. بیکاری مزمن و رشد یابنده که بر اساس آمار
رسمی به 13 درصد رسیده است و بیش از 3 میلیون ایرانی را به صفوف بیکاران
رانده است، در کنار فقر و محرومیت روز افزون ده ها میلیون شهروند و همچنین
نابودی بنیه تولیدی کشور در مجموع شرایط بسیار دشواری را برای مردم ما پدید
آورده است. سال 1389، سال ادامه سیاست های نولیبرالی اقتصادی دولت کودتا و
حرکت بیش از پیش به سمت خصوصی سازی و همچنین تعدیل نیروی انسانی در باقی
مانده بخش های تولیدی کشور بود. آزاد سازی یکباره قیمت ها در مقیاس باور
نکردنی، که نتیجه مستقیم به اجرا گذاشتن طرح ”هدفمند کردن یارانه ها“ از
سوی
دولت کودتا در واپسین روزهای آذرماه بود، مردم زحمتکش و کارگران یدی و
فکری درگیر در فلاکتی که سرمایه داری آزمند و نوکیسه سپاه پاسداران و
غارتگران فاسد بنیاد های انگلیِ لانه کرده در بیت ولایت فقیه بر سرشان
آورده است، با دشواری های روز افزونی برای تأمین یک زندگی حداقل رو به رو
کرده است. شرایط بسیار دشوار اقتصادی و رشد بی سابقه فقر و محرومیت همچنین
زمنیه ساز رشد بی سابقه ناهنجاری های اجتماعی، از جمله اعتیاد، فحشاء و
بزهکاری بوده است.
سال
1389 همچنین سال تشدید فشار و خفقان دستگاه های سرکوب رژیم برای خاموش
کردن و درهم کوبیدن جنبش اعتراضی بر ضد کودتای انتخاباتی 1388 و برگماری
دولت منفور احمدی نژاد بوده است. دستگیری صدها تن از فعالان اجتماعی، از
کادرها و فعالان کارگری تا مبارزان جنبش زنان و همچنین صدها تن از جوانان و
دانشجویان که در جنبش های اعتراضی سال گذشته شرکت کرده بودند ایران را به
زندانی بزرگ برای همه دگراندیشان و مبارزان راه آزادی و عدالت اجتماعی
تبدیل کرده است. تشدید خفقان و سرکوب و گستره آن آنچنان بوده است که حتی
بخش
عمده مراجع تقلید در قم، مشهد و اصفهان و شیراز نیز عملاً در حبس خانگی
به
سر می برند و با تهدیدات روز افزون چماق داران و قمه کشان ولی فقیه رو
به
رو هستند. درگذشت آیت الله منتظری، در سال گذشته و بزرگداشت خاطره او
توسط میلیون ها ایرانی و تقدیر آنها از یاد و پایداری او در مقابل رژیم
استبدادی حاکم پیام روشن توده ها به سران رژیمی بود که ادامه حیاتش تنها با
تکیه بیش از پیش بر سرنیزه و سرکوب امکان پذیر است.
انحصار قدرت سیاسی و شیوه جدید حکومت مداری سران ارتجاع که می توان آن را
به
نوعی حکومت خلیفه گری شبه نظامی تشبیه کرد آنچنان است که حتی بخش های
عمده ای از سران و رهبران نیروهای اسلامی شرکت کننده در انقلاب، کسانی
همچون هاشمی رفسنجانی که زمانی به او لقب ”ستون نظام“ و ”سردار سازندگی“ را
می
دادند از نهادهای حاکمیت پاکسازی شده اند و با فشار روز افزون دستگاه
های
امنیتی برای تمکین کردن کامل به خواست های ولی فقیه رو به رویند. یورش
دستگاه های امنیتی رژیم و گروگان گیری رهبران جنبش اعتراضی، آقایان موسوی و
کروبی، در هفته های آخر سال 1389، که با اعتراض گسترده نیروهای آزادی خواه
در
ایران و جهان رو به رو شد نشانگر برنامه های رژیم برای خنثی کردن
هرگونه حرکت مردمی بر ضد رژیم استبدادی حاکم است. ولی همان طور که حوادث دو
سال
گذشته نشان داده است جنبش ضد استبدادی همچنان نیرومند به حیات خود
ادامه می دهد و منتظر فرصت و روزنه های مناسب برای شکوفایی دوباره است.
نیروهای مردمی و آزادی خواه کشور تجربیات گرانبهایی را در طول مبارزه سال
های
اخیر آموخته اند که می تواند راه گشای مبارزات آتی مردم ما باشد.
هماهنگی و اتحاد بیش از پیش نیروهای اجتماعی و پیوند زدن مبارزات پراکنده
کارگری به اعتراضات جنبش زنان و جوانان و دانشجویان کشور، حرکت به سمت
ایجاد ستاد مبارزاتی واحد و برنامه مشترک بر ضد رژیم و تدارک با حوصله و
دقیق حرکت های گوناگون اعتراضی مدنی -اجتماعی از تظاهرات تا اعتصاب از جمله
ابزاری است که در صورت به کار گیری درست و دقیق می تواند نتایج مورد نظر
جنبش را به همراه داشته باشد.
خیزش های انقلابی کشورهای دیکتاتور زده منطقه خاورمیانه در ماه های گذشته
نشان داد که می توان با اتحاد عمل و پایداری و پیگیری در مقابل سرکوبگران
تا
بن دندان مسلح ایستاد و جنبش را به پیش برد. حزب توده ایران به عنوان
بخشی از جنبش عظیم ضد استبدای میهن ما همه توان و امکانات خود را در تحقق
آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی به کار خواهد گرفت و اطمینان دارد که آینده
یی
روشن و فردایی نو و رها از استبداد در انتظار میهن ماست. این فردا را
باید از هم اکنون و دست در دست هم بنا کرد.
کمیته مرکزی حزب توده ایران
22
اسفندماه 1389
به
نقل از نامه مردم شماره 864، 23 اسفتدماه 1389
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
