فلسطین برای برطرف کردن بحران شدید غذایی به توجه فوری نیاز دارد
دکتر رمزی بارود- هاتف رحمانی
21/04/2022
محمد رافیک مهاوش، دوستِ روزنامه نگارجوان من در غزه، به من گفت که
قیمتهای موادغذایی درهفتههای اخیردرنوار تحت محاصره سیرنجومی داشته و
خانوادههای بسیاری که درحال حاضر فقیرنگه داشته میشوند برای تامین
غذای سفرۀ خود مبارزه میکنند.
اوگفت،" قیمتهای موادغذایی ، به ویژه از زمان آغاز جنگ روسیه –
اوکراین، به صورت دردآوری بالا میرود. قیمت موادغذایی اساسی مانند
گندم و گوشت، تقریبا دو برابر شده است. بهعنوان مثال، قیمت مرغ که
تنها بخش کوچکی ازمردم غزه ازعهده خرید آن بر می آمدند، از20 شکل(
تقریبا 6 دلار) به 45 شکل(تقریبا14 دلار) افزایش یافته است.
افزایش قیمتها ممکن است در برخی بخشهای جهان قابل مدیریت باشد اما
درمحلی که فقیر نگه داشته میشود، در جایی که 15 سال تحت محاصره نظامی
کامل اسرائیل بوده است، قطعا بحران انسانی بزرگ مقیاسی درشرف وقوع است.
درحقیقت، این هشدار گروه خیریه بین المللی آکسفام نیز بود، که در 11
آوریل گزارش داد که قیمتهای مواد غذایی در سراسر فلسطین تا 25 درصد
بالا رفته است، اما هشداردهندهتر میزان ذخایرآردگندم در سرزمینهای
اشغالی است که میتواند در" طی سه هفته به اتمام برسد".
تاثیر جنگ روسیه –اوکراین در تمام بخشهای جهان احساس میشود ، این
احساس دربرخی محلها بیشتر ازجاهای دیگراست. کشورهای افریقایی و
خاورمیانه، که درحال مبارزه با مشکلات از پیش موجود، فقر، گرسنگی و
بیکاری بودهاند تحت بیشترین تاثیرقرارگرفتهاند. اما فلسطین حکایتی
کاملا متفاوت است. فلسظین کشوری اشغال شده است که تقریبا به تمامی
برعمل قدرتی اشغالگر، اسرائیل متکی است، که از گردن گذاشن به قوانین
بینالمللی و انسانی خودداری میکند.
موضوع برای فلسطینیها
پیچیده است، چون تقریبا تمام جنبههای زندگی آن به نوعی به اسرائیل ربط
دارد.
غزه سالها زیرمحاصره اقتصادی اسرائیل بوده است، و موادغذایی که
اسرائیل اجازه ورود آن را به نوارغزه میدهد از سوی اسرائیل به مثابه
اقدام تنبیه جمعی جیره بندی و دستکاری میشود. عفو بینالملل در گزارش
خود در بارۀ آپارتاید اسرائیل که در فوریه گذشته منتشر کرد محدودیتهای
اسرائیل علیه تامین موادغذایی و گاز فلسطینیها را با جزئیات شرح
میدهد. بنا به اعلام گروه حقوق بشر، اسرائیل " برای تعیین میزان اجازه
ورود غذا به داخل غزه از فورمولهای ریاضی استفاده میکند"، و تامین
موادغذایی را به آن چه تل اویو آنرا " برای بقای جمعیت غیرنظامی
ضروری" فرض میکند محدود میسازد.
صرفنظر از موضوعهای
زیرساختی بسیارناشی از محاصره مانند فقدان آب اشامیدنی، برق، ابزار
کشاورزی و غیره- غزه بخش زیادی از زمین قابل کشت خود را نیز به خاطر
ایجاد منطقه نظامی از سوی اسرائیل در ناحیه مرزی سراسر نواراز دست داده
است.
ساحلغربی هم وضعیت بهتری ندارد. اکثر فلسطینیها در سرزمینهای اشغالی
بارهای رشدیابنده ای ازاشغال اسرائیل، در ترکیب با تاثیر
ویرانگرهمهگیری کووید-19 و ضعفهای ساختاری درمیان قدرت فلسطینی، شایع
بودن فساد وناکارآمدی را احساس میکنند.
آکسفام میگوید، فلسطین 95 درصد گندم خود را وارد میکند و به هیچ وجه
امکانات انبار کردن آنرا ندارد. تمام این واردات از طریق اسرائیل به
فلسطین حمل میشود، که تمام دسترسی فلسطینیها به جهان خارج را کنترل
میکند. چون خود اسرائیل تقریبا نیمی ازحبوبات وغلات خود را ازاوکراین
وارد میکند، از این رو فلسطینیها گروگان این سازوکارهستند.
اسرائیل، اما موادغذایی را انباشته و تا حدودی از لحاط انرژی مستقل
است، در حالیکه فلسطینیها در تمام سطوح برای تامین آن مبارزه
میکنند. اگرچه مقامات فلسطینی باید بخشی از تقصیرسرمایهگذاری دستگاه
"امنیتی" خود به هزینه امنیت غذایی را به دوش بگیرند، اما اسرائیل
بسیاری ازکلیدهای بقای فلسطنیها را در دست دارد.
با وجود صدها نقطه ایست بازرسی نظامی در ساحلغربی، جداکردن جامعهها
از یک دیگر و جداکردن کشاورزان از زمینهای کشاورزی، کشاورزی پایدار در
فلسطین تقریبا غیرممکن است.
دو موضوع عمده تصویری از قبل دشوار را پیچیده میکند: اول، "دیوار
جدایی" صدها کیلومتری، که عملا نه اسرائیلیها و فلسطینیها ، بلکه،
درحقیقت فلسطینیها را از قطعات بزرگی از سرزمین خود، اساسا ازمناطق
کشاورزی خود محروم میکند، و دوم، سرقت یک جای آب فلسطینیها از منابع
زیر زمینی ساحل غربی. درحالی که بسیاری از جوامع فلسطینی برای یافتن آب
آشامیدنی در تابستان مبارزه میکنند، اسرائیل در تمام طول سال هرگز
کمبود آب را تجربه نمیکند.
منطقه به اصطلاح
C،
که تقریبا 60 درصد از مساحت کل ساحل غربی را تشکیل میدهد، تحت کنترل
کامل ارتش اسرائیل است. اگرچه در مقایسه منطقهای کم جمعیت است، اما
بیشترین زمین کشاورزی منطقه، به ویژه مناطق واقع در دره بسیار حاصلخیز
اردن را دربر میگیرد. اگرچه اسرائیل دراثر فشار بینالمللی الحاق رسمی
منطقه
C
را به تعویق انداخته است، اما منطقه عملا به اسرائیل ملحق شده و
فلسطینیها به آرامی به خارج ازآن منطقه رانده میشوند و جمعیت فزاینده
شهرکهای غیرقانونی یهودی اسرائیلی جایگزین آنها میشوند.
افزایش سریع قیمت موادغذایی به تمام کشاورزان وگاودارانی که مسئول
پرکردن شکاف عظیم ناشی از ناامنی غذایی جهانی در نتیجه جنگ هستند آسیب
میرساند. طبق اعلام آکسفام، هزینه تغذیه حیوانات در ساحل غربی تا 60
درصد بالا رفته است، که به "بار موجود" رو در روی گاوداران، ازجمله "
بدترکردن حملات خشونت بار از سوی شهرکهای اسرائیلی" و" جابهجایی
اجباری" ، دراثرپاکسازی قومی ناشی از سیاستهای الحاقی اسرائیل اضافه
میشود.
اگرچه توقفی درجنگ روسیه – اوکراین ممکن است تا حدودی سبب آرامش شود،
اما حتی توقف آن هم به ناامنی غذایی فلسطینیها پایان نخواهد داد، چون
این موضوع با سیاستهای خاص اسرائیلی ایجاد و قدیمی شده است. در مورد
غزه، در حقیقت، بحران، با طرحهای سیاسی ذهنی خاص، کاملا از سوی
اسرائیل ساخته شده است. نوشته رسوای دو ویسگلاس، مشاور سابق دولت
اسرائیل در سال 2006، که انگیزههای پشت پرده اسرائیل برای محاصره غزه
را توضیح میدهد، اصول راهنمای رویکرد اسرائیل نسبت به نوار باقی مانده
است. او گفت،" هدف قراردادن فلسطینیها دریک وضعیت غذایی، اما کشتن
آنها دراثرگرسنگی نیست."
فلسطینیها برای رفع بحران بزرگ غذایی به توجه فوری نیاز دارند. فقر
شدید از پیش موجود و سطح بالای بیکاری غزه، به هیچ وجه جایی برای
همسازی با بلایای دیگر باقی نمیگذارد. اما، اکنون انجام هرکاری تنها
میتواند راه حل کوتاه مدتی باشد. گفتگوی جدی با شرکت فلسطینیها،
کشورهای عرب، سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل و دیگر شرکاباید برای
مورد بحث قراردادن و حل ناامنی غذایی فلسطینیها برگزارشود. برای
فلسطینیها، این بحران تهدید وجودی واقعی است.
برگرفته از:
کانترکیورنت
|