ما نه تنها به تجربه کار او در رهبری این رخ داد پیشگامانه در تاریخ بشریت، که انقلاب اکتبر با دست آوردهای تاریخی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و تمدنی آغازکننده دوران تاریخی جدید- دوران گذار از سرمایه داری به سوسیالیسم - بود بدهکاریم .

 بلکه ما به آن چه این اقدام اصیل از نظر الهام، انگیزه ها و تشویق به مبارزه کارگران سراسر جهان معنا می دهد ، که سرمایه داری را ناگزیر از به رسمیت شناختن آن ها و تصریح حقوق اجتماعی و سیاسی بنیادی کارگران در قانون ساخت بدهکاریم. 

ما به نفوذ قاطع افکار و فعالیت او برای سرمایه انقلابی رویداد های زمان ما، زمان مبارزات بزرگ رهایی بخش خلق های تحت سلطه امپراطوری های استعماری مدیونیم.

ما به قطب نمای مطمئن لنین برای هدایت فعالیت خود به عنوان حزبی میهن دوست و انترناسیونالیست مدیونیم.  

ما ایجاد حزب تراز نوین پرولتری و بنیان گذاری انترناسیونال کمونیستی را به او مدیونیم. این حزب لنینیست، که حزب کمونیست پرتغال به لنینیست بودن خود افتخارمی کند و از اوایل عمر خود از ویژگی های آن فرض می شود، حزب را به عبور از دشوار ترین شرایط، به رو در رو شدن با دشواری های بزرگ، در لحظه های بسیاری از موجودیت تقریبا صد ساله آن توانا کرد.

با الهام از لنینیسم بود که حزب کمونیست پرتقال به دقت با طبقه کارگر و توده های مردمی ارتباط برقرار کرد، به ترجمان با وفای احساسات و آرزو های آن ها ، به نیروی محرک درمبارزه های بنیادی آن ها تبدیل شد.

با الهام از لنینیسم بود که حزب کمونیست پرتغال خود را به عنوان حزب کبیر ملی، حزب طبقه کارگر و تمام  زحمتکشان، حزب آزادی، دموکراسی و سوسیالیسم اعلام کرد .

سهم لنین در پیشرفت مارکسیسم درعصرامپریالیسم و تحلیل های او از گذار از سرمایه داری به مرحله جدید، مرحله انحصاری، مرحله امپریالیسم، در مسئله دولت، صورت ها ومراحل روند های انقلابی در جوهر خود به  صورت برجسته ای  به روز بودن خود را حفظ می کند.

توسعه بحران سرمایه داری تزهای بنیادی لنین را در باره قوانینی که در مرحله امپریالیستی بر سرمایه داری حکومت می کند تایید می کند. آن تز ها گرایش به سوی مالی سازی اقتصاد ، که سرمایه را به زیان سرمایه گذاری مولد به سوی سفته بازی می راند، قانون توسعه نا متوازن، گرایش به سوی رکود، که با کاهش در رشد تولید ناخالص ملی در کشورهای اصلی سرمایه داری بازتاب می یابد بر جسته می کند.

سرمایه داری ناتوان از غلبه بر تضاد های غیر قابل حل خود، از ابتدای تضاد بین سرمایه و کارو مبارزه دائمی حول نرخ ارزش افزوده، آز سیری ناپذیر تملک و انباشت نامحدود سرمایه، ماهیت سرکوبگر خود را با انواع جدید و بسیار پیچیده ای از بهره کشی از کار ودرندگی جهانی که با روند های جهانی سازی سرمایه داری و مالی سازی اقتصاد افزایش یافته است ترکیب می کند. 

روندهایی که رشد می کنند و خود را در سطح سیاسی در سایه همکاری راهبردی بین ارتجاعی ترین و محافظه کارترین نیروها وسوسیال دموکراسی و با فرض نقش مروج سرمایه خصوصی برای دولت، کالایی سازی تمام حوزه ها و بخش های اقتصادی و زندگی اجتماعی نشان می دهند.

پی آمد های آن روند ها تشدید بهره کشی، بیکاری، ناپایداری، افزایش بی عدالتی های اجتماعی و نابرابری، حمله به حقوق اجتماعی و کاری، نادیده گرفتن حقوق دموکراتیک، و نیز جنگ است.

امروز، 1500 شرکت بزرگ چند ملیتی بیش از 60 درصد اقتصاد جهان را کنترل می کنند  و 26 مولتی میلیاردر ثروتی برابر با نیمی از فقیر ترین جمعیت جهان - حدود 3.8 میلیارد نفر- دارند.

مشخصه غیر انسانی امپریالیسم نیز در عمل آن در چهارچوب ظهور شیوع جهانی بیماری همه گیر، حفظ و تشدید محاصره ها و تحمیل تحریم های غیر قانونی علیه خلق ها و کشور ها  به خوبی آشکار است.

جهان در یک و نیم قرن گذشته تا حد زیادی تغییر کرده است، اما ماهیت بهره کش سرمایه داری نه تنها تغییر نکرده بلکه به صورت فزاینده ای رانت خوار، انگلی و منحط شده است.  

سرمایه داری "پایان تاریخ" نیست. غلبه انقلابی بر تضادهای غیر قابل حل آن شرط توسعه اجتماعی است.

چیرگی سرمایه داری، در تضاد دائمی با نیاز ها، منافع و خواسته های کارگران و خلق ها، از طریق مسیر ها و مراحل مختلف، به عنوان هدف مبارزه کارگران و خلق ها، به عنوان یک چشم انداز و وضعیت آینده ای جدایی ناپذیر از رهایی کامل و تحقق انسان تیز هوشی فزاینده دارد.

سوسیالیسم با تمام بالقوگی های  تحقق خود در افق مبارزه کارگران و خلق ها باقی می ماند.  

سوسیالیسم باقی می ماند چون سرمایه داری هیچ راه حلی برای مشکلات جهان معاصر ندارد.

موضوع روز بودن سوسیالیسم و ضرورت آن به عنوان راه حلی برای مشکلات خلق ها مستلزم در نظر گرفتن تنوع وسیعی از راه حل ها، مرحله ها و فازهای مبارزه انقلابی است.

 همان گونه که حزب کمونیست پرتغال همیشه از آن دفاع و لنین بر آن تاکید کرده است، نه "مدل های" انقلاب ها وجود دارد ، نه "مدل های" سوسیالیسم.

در شرایط پرتغال، جامعه سوسیالیستی که حزب کمونیست پرتغال به مردم ما عرضه می کند، از مرحله ای که ما آن را دموکراسی پیشرفته توصیف می کنیم می گذرد ، که خود این مرحله جزء جدایی ناپذیرِ مبارزه برای سوسیالیسم است.

حزب عقیده راسخ دارد که سوسیالیسم یک امکان واقعی و بدیلی برای سرمایه داری و مورد اطمینان ترین چشم اندازتکامل بشریت باقی می ماند که ما زندگی و آثار لنین را دراین روز گرامی می داریم و به مبارزه خود ادامه می دهیم .