|
نویدنو 25/03/1398
برنی
سندرز: کارگران باید ابزار تولید را کنترل کنند
نوشته: مارک گرونبرگ - برگردان: مینا آگاه
واشنگتن- برنی ساندرز در کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری‌اش، واقعا
همچون یک سوسیالیست صحبت می کند و همه سراپا گوشند. کاندیدای مستقل
ورمونت، حتی مدت ها پیش از این که شهردار بارلینگتون در ورمونت شود و
مدت ها پیش از این که وارد کنگره بشود، خود را یک سوسیال دمکرات می
دانست. او در ادامه‌ی کارزار انتخاباتی، و برای جلب حمایت گسترده
اتحادیه‌ها برای نامزد شدن از طرف حزب دمکرات، به کارگران پیشنهاد می
دهد که مالکیت تک تک کارخانه‌ها و کسب‌و‌کارها را به دست بگیرند، و
آن‌ها را از دست رئیس‌ها و سرمایه‌داران، خارج کنند.
برخی از گزارش‌های رسانه ای جزئیات برنامه‌ی ساندرز را، همراه با
پیشنهاد دوم وی، یعنی جای دادن به کارگران در هیئت مدیره‌ی شرکت‌ها،
درست مانند آلمان که کارگرانش برطبق قانون در هیئت مدیره شرکت ها حضور
دارند، پخش کرده اند.
ساندرز به واشنگتن پست گفته است: “ما اکنون می توانیم به سوی اقتصادی
برویم که کارگران فکر نکنند فقط یکی از دنده‌های ماشین اند، آن ها در
شغل خود قدرت دارند و می توانند تصمیم‌گیری کنند… دموکراسی فقط فرصت
داشتن برای رای دادن نیست. معنی واقعی دموکراسی، داشتن کنترل بر زندگی
خود است.”
وی پیشنهاد این دو برنامه را به دنبال بیانیه ی پیشین خود در مراحل
آغازین انتخابات مقدماتی در ایالت نوادا داده است. او در آنجا مخالفت
خود را با مدارس خصوصی شده[۲]انتفاعی،
و اختصاص هرگونه بودجه برای مدارس خصوصی شده اعلام کرده بود.
چیزی که “اصلاحات” آموزشی نامیده می‌شود مدارس خصوصی شده را گسترش
می‌دهد. این “اصلاحات” از اتحادیه‌ی معلمان نفرت دارد؛ مخالف پرداخت
بیشتر به معلمان است؛ و تمایل دارد فرایندهایی را که از معلمان حمایت
می کند از بین ببرد.
این مدارس خصوصی شده همچنین موی دماغ دو اتحادیه ی مهم معلمان، یعنی
فدراسیون معلمان آمریکایی[۳] و
انجمن ملی آموزش[۴] است.
اما با علم به این واقعیت، آ اف تی دارد تلاش می کند تا این مدارس را
سازماندهی کند.
دو برنامه‌ی اخیر ساندرز توسل به کارگران صنعتی یعنی مخاطبین سنتی وی و
موضوع مارکس در کتاب سرمایه هستند.
یکی از برنامه های ساندرز ایجاد “صندوق دارایی کارگران”[۵] است
که شرکت ها را ملزم به مشارکت در آن‌ها می کند. این صندوق‌ها هم سود
سهام به کارگران می پردازد و هم سهام شرکت را می خرند تا نهایتا منجر
به کنترل رای توسط کارگران شود. رقیب دیگر او سناتور کریستین گیلی
براند، از نیویورک نیز برنامه‌ی مشابهی را مد نظر دارد.
پیشنهاد ساندرز برای مالکیت کارگران بازگویی جدید از برنامه ای است که
ده ها سال قبل توسط اقتصاددان اتحادیه‌ی کارگری سوئد رودلف میدنر[۶] ارائه
شد. وی سوسیالیستی شدن تدریجی صنایع با ملزم کردن صاحبان صنایع به
اختصاص درصدی از سود سالانه ی خود به ” صندوق مزدبگیرانِ” اتحادیه و
استفاده از این صندوق برای خرید سهام شرکت را پیش بینی کرده بود. در
طول زمان، صندوق کارکنان سهام بیشتر و بیشتری خواهد خرید تا زمانی که
عملا کارکنان اکثریت کنترل و یا همه ی کنترل شرکت را بدست گیرند. در
حالی که این برنامه مورد تایید حزب سوسیال دموکراسی سوئد قرار داشت،
اما هیچگاه بطور کامل اجرا نشد.
مت برونیگ از موسسه‌ی «پروژه ی سیاست مردم»[۷] مفهوم
پشت سر برنامه ی میدنر و ساندرز را به عنوان نوعی از “صندوق سوسیالیسم”[۸] اینطور
خلاصه کرده است:
“کسب
و کارهای صاحبان سرمایه دیگر به شکل ریاست یک فرد در یک امپراتوری
نیست، اما به جایش به شکل خانواده های ثروتمندی است که دارائی های
متنوعی از مستغلات و دارائی های مالی مانند سهام و اوراق قرضه دارند.
سوسیالیستی کردن آن دارائی ها به صورت صندوقی که مالک و کنترل کننده ی
آن ها کارگران یا جامعه باشند راه نسبتا ساده و ملایمی را به نوعی از
سوسیالیسم بازار نشان می دهد.”
ساده انگاشتن چنین حرکت آرامی در این شکل از سوسیال دموکراسی ممکن است
قابل بحث باشد، اما این ایده بطور حتم نشان از چرخشی رادیکال تر در
کارزار ساندرز دارد.
پیشنهاد دیگر وی، حضور کارگران در هیئت مدیره ی شرکت ها در هر شرایطی-
بدون در نظر گرفتن میزان سهام آنان- را ممکن می سازد. کاندیدای دیگر
سناتور الیزابت وارنر، از ماساچوست سال گذشته ایده ای تقریبا مشابه این
را ارائه کرده بود.
طبق قانون اساسی آلمان غربی که به کمک آمریکایی ها تهیه شده، آلمانی ها
از سال ۱۹۵۲ با شرکت کارگران در هیئت مدیره، هرچند نه به صورت اکثریت،
زندگی کرده اند. بخش طرفدار کارگران در این قانون قرار بوده مانع از
بازفعال شدن روسای خودسر شرکت ها برای حمایت از یک هیتلر دیگر برای
تولید ابزار جنگی باشد.
دو برنامه‌ی ساندرز، که او سوسیالیسم دمکراتیک می خواند، به سایر
خواسته های وی در کارزارهای چهار سال گذشته اضافه شده است. وی نابرابری
در درآمد را مورد انتقاد قرارداده است و پیش بردن بهداشت برای همه در
یک برنامه ی ملی از نقاط برجسته‌ی وی است.
در آن زمان فقط پنج اتحادیه در مبارزه برای ورودش به کاخ سفید از وی
حمایت کردند، اما بیست اتحادیه از برنامه‌ی بهداشت برای همه حمایت می
کردند. سال بعد، اتحادیه‌ی سراسری کارگران آمریکا (ا اف ال- سی آی او)
هم در کنوانسیون خود آن را البته به‌عنوان یکی از راه‌های چندگانه برای
رسیدن به بیمه‌ی بهداشتی سراسری تایید کرد.
این بار، بیش از دوازده اتحادیه، بعلاوه طرفداران سناتور کامالا هاریس
دمکرات از کالیفرنیا، از مدیکر برای همه که یک بیمه‌ی بهداشتی دولتی
ست، حمایت می کنند. سندرز به صنعت بیمه و میزان بالای فرانشیز بیمه
حمله می کند. هاریس معتقد به غیرقانونی و منسوخ کردن صنعت بیمه است.
برنی سندرز به شکلی متفاوت از چهار سال پیش به مبارزه می پردازد. او به
طور شخصی با چندین نفر از رهبران اتحادیه ملاقات یا تلفنی با آن‌ها
صحبت کرده که رئیس ا اف تی راندی وینگارتن، رئیس اتحادیه فولادگران لئو
جرارد، و رئیس خدمات کارکنان ماری کی هنری از آن جمله اند.
روسای اتحادیه های ا اف تی و اس ای آی یو[۹] در
دوره‌ی مقدماتی انتخابات چهار سال قبل از همان ابتدا، از روی سر اعضا،
کاندیدائی هیلاری کلینتون را تائید کردند و برنی سندرز در مقام دوم
قرار گرفت و این به کلینتون فرصت داد تمام چیزهایی را که در انتخابات
مقدماتی می توانست بکار بگیرد تا حمایت مسئولین حزب را جلب کند.
این بار، وینگارتن، حداقل آن چیزهایی را که شنیده دوست دارد. اتحادیه ی
وی هم فرایند حمایت را به روش از پائین به بالا، نه از بالا به پائین
مانند دوره‌ی قبل تغییر داده اند. در سال ،۲۰۱۶ اعضای کوچک و بزرگ
اتحادیه ا اف تی را با ایمیل بمباران کردند و حداقل در یک جا علیه یکی
از روسا تظاهرات ا اف تی محلی به راه انداختند.
وینگارتن به رسانه ی دیگری گفته: ” به نظر می رسد برنی واقعا می خواهد
رئیس جمهور شود. فکر می کنم کاری که وی می کند ایجاد ارتباط است… برنی
نه تنها بت شکنی می کند، بلکه فردی مستقل است، و با متحدان خود برای
ایجاد جامعه ای بهتر همکاری می کند.”
ساندرز تنها دمکراتی نبود که روزهای پایانی ماه می امید به توجه اعضای
اتحادیه ها را داشت. معاون رئیس جمهور سابق جوزف بایدن از یکی از
شهرداری های حامی ا اف تی در هوستون برای بیان برنامه ی آموزشی خود
استفاده کرد. وی گفت: “هزینه‌ی آموزشی در مدارسی که به بچه های طبقه ی
کم درآمد آموزش می دهند را زیاد خواهد کرد. و از ممنوعیت استفاده از
اسلحه در مدارس، افزایش روانکاوان و سایر مراقبت های بهداشتی در مدارس،
و کمک به معلمانی که بار سنگین وام دانشجویی را بر دوش دارند، حمایت
خواهد کرد.”
این برنامه ها در خط اهداف کارگران و در مخالفت با توطئه چینی ترامپ و
وزیر آموزش وی بتسی دووس است. آن ها می خواهند که کمک به مدارس را کاهش
دهند، بدهی ها را نبخشند، و معلمان و سایر کارمندان مدارس را مجبور
کنند تا اسلحه حمل کنند.
[۱] Charter
school
[۲] Charter
school
[۳] American
Federation of Teachers AFT
[۴] National
Education Association
[۵] Worker
wealth funds
[۶] Rudolf
Meidner
[۷] People’s
Policy Project
[۸] Funds
socialism
[۹] SEIU
|
