خانه - سیاست - اقتصاد-  کتاب -  زنان -صلح  - رحمان هاتفی فرهنگ وادب - درباره ما - پیوندها - تماس وهمکاری - ویژه نامه               

مورالس در مصاحبه هفته نامه اشپیگل: فیدل به ما کمک بسیاری می کند

نویدنو:21/6/1385

مورالس در مصاحبه هفته نامه اشپیگل: فیدل به ما کمک بسیاری می کند



آذین داد
مورالس:اگر سوسیالیسم به این معنی است که ما خوب زندگی کنیم و در اینجا عدالت و برابری حاکم باشد و مشکلات اجتماعی و اقتصادی نیز وجود نداشته باشد، ما به آن خوشامد می گوییم.
اشپیگل: شما فیدل کاسترو را به عنوان "پدر بزرگوار همه انقلابیون امریکای لاتین" تحسین می کنید. شما از او چه آموخته اید؟
مورالس: قبل از هر چیز همبستگی، فیدل به ما کمک بسیاری می کند. او هفت کلینیک چشم و بیست بیمارستان ساده به ما هدیه کرده است. پزشکان کوبایی تا امروز 30000 عمل آب مروارید را بطور رایگان برای مردم بولیوی انجام داده اند و اکنون 5000 نفر از مردم فقیر بولیوی در کوبا بصورت رایگان تحصیل پزشکی می کنند.
 



مصاحبه هفته نامه اشپیگل با مورالس رئیس جمهور بولیوی
اشپیگل: آقای رئیس جمهور، به چه دلیل بخش بزرگی از آمریکای لاتین به چپ می رود ؟
مورالس: بی عدالتی، نابرابری و فقر، توده ها را در جستجوی شرایط بهتر برای زندگی خود به آن سمت می کشاند. اکثریت جمعیت سرخپوست بولیوی همیشه محروم، تحت فشار سیاسی و از نظر فرهنگی از خود بیگانه بوده است. ثروتهای ملی آنان، یعنی مواد خام، غارت شده اند. پیش از این با سرخپوستان مانند حیوان رفتار شده است. دردهه های سی و چهل وقتی آنان وارد شهر می شدند برای ازبین بردن حشراتی که روی پوست و در موهای آنان بوده اند د.د.ت برآنها می پاشیدند مادر من حتی حق نداشت وارد پایتخت منطقه محل زندگی خود بشود. اکنون ما در کاخ ریاست جمهوری و در مجلس نشسته ایم. برای من چپ بودن یعنی مبارزه کردن علیه بی عدالتی و نابرابری. اما پیش از هر چیز ما می خواهیم خوب زندگی کنیم.
اشپیگل: شما برای تاسیس جمهوری نوین بولیوی مجلس موسسان قانون اساسی را فراخوانده اید.بولیوی نوین چه ویژگی هایی دارد؟
مورالس: ما نمی خواهیم کسی را به اطاعت وادار یا از چیزی محروم کنیم. جمهوری نوین باید بر پایه تنوع، احترام متقابل و حق برابر برای همه بنا گردد. کار زیادی در پیش روی ما قرار دارد. نرخ مرگ و میر کودکان بصورتی وحشت آور بالا است. من خود شش خواهر و برادر داشتم که چهارتای آنان درگذشتند. در روستاها نیمی از کودکان پیش از روز اول تولدشان می میرند.
اشپیگل: حزب سوسیالیستی شما (
MAS ) در انتخابات مجلس موسسان قانون اساسی اکثریت لازم ِ دوسوم آراء را بدست نیاورد. آیا شما اکنون با سایر فراکسیونها مذاکره خواهید کرد ؟
مورالس: ما همیشه برای مذاکره آماده هستیم. گفتگو اساس فرهنگ سرخپوستی است. ما نمی خواهیم برای خود دشمن بوجود بیاوریم. رقیب سیاسی و ایدئو لوژیکی آری، اما دشمن نه.
اشپیگل: چرا ملی کردن مواد خام را که یکی از طرحهای مهم دولت شما است موقتا کنار گذاشته اید.؟ آیا بولیوی یرای استخراج مواد خام ِخود اطلاعات و تکنولوژی لازم را در اختیار ندارد؟
مورالس: مذاکرات البته با شرکتهای مربوطه ادامه دارد. اگر اکنون در اینکار سرمایه گذاری نمی شود ارتباطی به طرح ملی کردن ندارد. این مسئله تقصیر دولت دست راستی
Tuto Quiroga است که از سال 2001 کلیه سرمایه گذاری ها را برای استخراج گاز متوقف نموده است زیرا که گویا در خود بولیوی بازاری برای گاز وجود ندارد. اما ما حفاری را ادامه خواهیم داد و با آرژانتین هم قراردادی برای تحویل گاز منعقد کرده ایم. با ونزوئلا هم همکاری می کنیم و با یک شرکت هندی نیز قراردادی برای استخراج یک معدن سنگ آهن منعقد کرده ایم. این کار بطور مستقیم 7000 و بطور غیرمستقیم 10000 محل کار ایجاد می کند. ما درمقایسه با مسئولان قبلی شرایط و قیمتهای بسیار مناسبتری ارائه کرده ایم.
اشپیگل: اما با برزیل مشکلات بزرگی وجود دارد. بولیوی برای تحویل گاز به آنجا قیمت بیشتری درخواست می کند. آیا این کار به رابطه شما با رئیس جمهور برزیل لولا صدمه نمی زند؟
مورالس: لولا همبستگی زیادی نشان میدهد. رفتار او مانند یک برادر بزرگتر است.. ما تنها با کنسرن برزیلی انرژی یعنی پتروبراس مشکل داریم. مذاکره با آنها البته به سختی پیش می رود ولی ما همچنان امیدوار هستیم.
اشپیگل: شرکت پتروبراس تهدید کرده است که کلیه سرمایه گذاری هایش را در بولیوی متوقف می سازد.
مورالس: این مسئله ربطی به دوبت برزیل ندارد بلکه خواست برخی از مدیران شرکت پتروبراس است. آنان این تهدیدها را در مطبوعات منتشر می سازند تا ما را زیر فشار قرار دهند. برزیل یک قدرت بزرگ است ولی باید به ما احترام بگذارد. همکار من لولا به من گفته است که قرارداد دیگری هم وجود خواهد داشت. او حتی می خواهد گاز بیشتری وارد کند.
اشپیگل: بولیوی به شیلی گاز نمی فروشد زیرا شیلی در طی جنگی در 120 سال پیش راه دسترسی بولیوی را به دریا قطع نموده است. حالا که یک زن سوسیالیست در شیلی در قدرت قرار گرفته است آیا به آنها گاز می فروشید ؟
مورالس: ما خواهان کنارگذاشتن مشکلات تاریخی خود هستیم. دریا ما را از یکدیگر جدا کرده است و حالا باید مارا به یکدیگر نزدیک کند. شیلی برای اولین بار آمادگی خود را برای گفتگو با بولیوی درباره طریقه دستیابی به دریا اعلام نموده است که این یک پیشرفت بزرگ است. رئیس جمهور شیلی برای مراسم بعهده گیری ریاست جمهوری من به اینجا آمده بود و من هم برای شروع کار میشل باشلت در سانتیاگو بودم. ما یکدیگر را تکمیل می کنیم، شیلی به مواد خام ما و ما به راه دریا نیاز داریم. مصالح خلقهای ما ایجاب می کند که برای این مسئله راه حلی پیدا کنیم.
اشپیگل: هوگو چاوز رئیس جمهور ونزوئلا در طرح شما برای ملی کردن مواد خام چه تاثیری داشته است ؟
مورالس: هیچگونه تاثیری نداشته است. نه کوبا و نه ونزوئلا هیچکدام در این کار دخالتی نکرده اند. من خودم کار ملی کردن را بعهده داشتم و فقط هفت تن از افراد قابل اعتماد من از این حکم و تاریخ ابلاغ آن باخبر بودند. چند روز پیش از اعلام این فرمان اگر چه من در کوبا با چاوز و فیدل کاسترو دیدار داشتم، اما مسئله در آنجا بر سر طرح ملی کردن ما نبود. من پیش از سفر به آنجا حکم آن را امضاء کرده بودم و معاون من آن را به کابینه ارائه کرد. وقتی فیدل در کوبا از من پرسید که این طرح تا کجا پیش رفته است پاسخ دادم که تا چند روز آینده ملی شدن مواد خام را اعلام خواهیم کرد، بدون آنکه برای آن تاریخی ذکر کنم. فیدل به من هشدار داد که بهتر است تا تشکیل مجلس موسسان قانون اساسی صبر کنم، چاوز هم اصلا چیزی نمی دانست.
اشپیگل: چاوِز می خواهد سوسیالیسم قرن بیست و یکم را در ونزوئلا برقرار نماید. دیتریش مشاور آلمانی او در مسائل ایدئولوژیکی این اواخر در بولیوی بوده است. آیا شما می خواهید در بولیوی سوسیالیسم برقرار کنید ؟
مورالس: اگر سوسیالیسم به این معنی است که ما خوب زندگی کنیم و در اینجا عدالت و برابری حاکم باشد و مشکلات اجتماعی و اقتصادی نیز وجود نداشته باشد، ما به آن خوشامد می گوییم.
اشپیگل: شما فیدل کاسترو را به عنوان " پدر بزرگوار همه انقلابیون امریکای لاتین " تحسین می کنید. شما از او چه آموخته اید ؟
مورالس: قبل از هر چیز همبستگی، فیدل به ما کمک بسیاری می کند. او هفت کلینیک چشم و بیست بیمارستان ساده به ما هدیه کرده است. پزشکان کوبایی تا امروز 30000 عمل آب مروارید را بطور رایگان برای مردم بولیوی انجام داده اند و اکنون 5000 نفر از مردم فقیر بولیوی در کوبا بصورت رایگان تحصیل پزشکی می کنند.
اشپیگل: اما پزشکان بولیوی به حضور کوبایی ها اعتراض می کنند و می گویند که کوبایی ها کارشان را از آنان گرفته اند.
مورالس: دولت بولیوی به هیچیک از پزشکان کوبایی حقوقی پرداخت نمی کند، یعنی آنان کسی را در بولیوی از چیزی محروم نمی کنند.
اشپیگل: از حال کاسترو خبری دارید ؟
مورالس: بله، همین امروز با او تلفنی صحبت کردم. از دو روز پیش حالش بهتر شده است و به من گفت که برای شرکت در نشست کشورهای غیر متعهد که در ماه سپتامبر در هاوانا برگزار می شود آمادگی دارد.
اشپیگل: آیا او در آنجا سخنرانی هم خواهد کرد ؟
مورالس: حتما، او این شانس را از دست نخواهد داد.
اشپیگل: امریکایی ها نگران زیاد شدن نفوذ چاوِز هستند. آیا شما خود را به ونزوئلا وابسته نمی سازید ؟
مورالس: چیزی که ما را با چاوِز متحد می سازد ایده یکپارچگی امریکای لاتین است و این همان رویای سرزمین بزرگ پدری ما است که پیش از تسخیر آن توسط اسپانیایی ها نیز وجود داشته است. پس از آن سیمون بولیوار نیز برای آن مبارزه کرده است. ما خواهان یک امریکای لاتین مطابق ِ الگوی اتحادیه اروپا هستیم، با پولی مانند یورو که با ارزش تر از دلار باشد. نفت ِ چاوز برای بولیوی نقشی بازی نمی کند، ما فقط دیزل را با شرایط مناسبی از آنجا دریافت می کنیم اما به ونزوئلا وابسته نیستیم. ما یکدیگر را تکمیل می کنیم. ونزوئلا رفاه خودش را با سایر کشورها تقسیم می کند و این وابستگی نیست.
اشپیگل: اما چپ در امریکای لاتین در حال تجزیه به دو جریان معتدل سوسیال دمکرات به رهبری لولا و بشلت و رادیکال ِ مردم پسند به نمایندگی کاسترو ، چاوز و شما است. آیا چاوز قاره امریکای لاتین را چند پارچه نمی کند. ؟
مورالس: در اینجا سوسیال دمکراتها و کسانی وجود دارند که بیشتر در جهت برابری مردم گام بر می دارند. حالا آنها را سوسیالیست بنامند یا کمونیست، فرقی نمی کند. اما حداقل در آمریکای لاتین دیگر مثل سابق رئیس جمهور نژادپرست یا فاشیست وجود ندارد. سرمایه داری در آمریکای لاتین فقط خسارت وارد کرده است.
اشپیگل: شما نخستین رئیس جمهور سرخپوست در تاریخ بولیوی هستید. فرهنگ سرخپوستی در دولت شما چه نقشی بازی خواهد کرد؟
مورالس: ما باید آگاهی اجتماعی خود را با صلاحیت حرفه ای درهم بیامیزیم. در دولت من هم روشنفکران اقشار بالایی جامعه و هم وابستگان به گروههای ملی سرخپوست می توانند وزیر یا سفیر شوند.
اشپیگل: آیا به گمان شما خلقهای سرخپوست مدل اجتماعی بهتری بوجود آورده اند تا دموکراسی سفیدپوستان غربی ؟
مورالس: پیش از این در اینجا مالکیت خصوصی وجود نداشته است بلکه همه چیز در مالکیت اجتماعی بوده است. در قبیله سرخپوستی که من در آن متولد شده ام همه چیز به قبیله تعلق داشت. این شیوه زندگی عادلانه تر است. ما سرخپوستان ذخیره اخلاقی امریکای لاتین هستیم و مطابق یک قانون دنیوی رفتار می کنیم که دارای سه اصل است: دزدی نکن !، دروغ نگو !، تن پرور نباش!. این اصول سه گانه باید اساس قانون اساسی جدید ما نیز باشند.
اشپیگل: آیا این درست است که همه کارکنان دولتی در آینده باید زبانهای سرخپوستی ِ
Quechua, Aymara و Guarani را فرابگیرند ؟
مورالس: در شهرها کارکنان دولت باید زبان منطقه خود را بیاموزند. حالا که ما در بولیوی اسپانیایی صحبت می کنیم باید به زبان خودمان نیز مسلط باشیم.
اشپیگل : آیا از زمانی که شما به قدرت رسیده اید سفیدپوستان رفتار بهتری با سرخپوستان دارند ؟
مورالس: این وضع بسیار بهتر شده است. اقشار میانی، روشنفکران و دارندگان شغلهای آزاد به تبار سرخپوستی خود افتخار می کنند اما متاسفانه هنوز برخی از گروههای اولیگارش به ما به عنوان افراد کم ارزش می نگرند.
اشپیگل: برخی از منتقدان ادعا می کنند که اکنون در بولیوی نژادپرستی سرخپوستان علیه سفیدپوستان وجود دارد.
مورالس: این بخشی از آن جنگ کثیفی است که رسانه های گروهی که اغلب متعلق به روسای ثروتمند و نژادپرست شرکتهای بزرگ هستند، علیه ما براه انداخته اند.
اشپیگل: کلیسای کاتولیک به شما انتقاد می کند که می خواهید در تدریس درس دینی در مدارس اصلاحاتی انجام بدهید. آیا در بولیوی آزادی عقیده دیگر وجود نخواهد داشت ؟
مورالس: من خودم کاتولیک هستم. آزادی مذهب مورد بحث نیست. من تنها مخالف انحصار در عقیده هستم.
اشپیگل: برخی از مالکان بزرگ زمین مقاومت شدیدی را در برابر اصلاحات ارضی ِ طرح شده اعلام کرده اند. شما از چه کسانی می خواهید سلب مالکیت کنید ؟
مورالس: ما از صاحبان آن اراضی بزرگی سلب مالکیت خواهیم کرد که زمین هایشان مورد کشت و بهره برداری قرار نمی گیرند. . اما در عرصه کشاورزی اصلاحاتی دمکراتیک و مسالمت آمیز را از پیش خواهیم برد. تقسیم اراضی در سال 1952 منجر به آن گردیده است که اکنون در ارتفاعات آند مجموعه ای از زمینهای بسیار کوچک و لم یزرع بوجود آمده اند.
اشپیگل: بولیوی به ایالات ثروتمند در شرق کشور و مناطق فقیرنشین در ارتفاعات آند تقسیم شده است و در شرق جنبش نیرومندی نیزبرای خودمختاری وجود دارد. آیا کشور در معرض خطر تجزیه نیست ؟
مورالس: برخی از گروههای اولیگارش فاشیست البته خواهان آن هستند. اما آنان در رای گیری برای مجلس موسسان قانون اساسی بازنده شدند.
اشپیگل: بولیوی یکی از کشورهای مهم تولیدکننده مواد مخدر است. رئیس جمهورهای پیشین دستور نابود کردن کاشتهای غیرقانونی کوکا را داده اند. آیا شما هم این کار را می کنید ؟
مورالس: از نظر ما کوکا نباید نابود یا کاملا آزاد اعلام شود بلکه لازم است که کشت آن توسط دولت و اتحادیه های کشت کنندگان کوکا کنترل گردد. ما تبلیغاتی بین المللی برای قانونی شدن برگهای کوکا به جریان انداخته ایم تا سازمان ملل برگهای کوکا را از لیست مواد سمی خط بزند. از نظر علمی مدتها است که غیرسمی بودن برگهای کوکا به اثبات رسیده است. ما خود داوطلبانه تصمیم به کاهش دادن سطح زیر کشت آن گرفته ایم.
اشپیگل: اما در ایالات متحده ادعا می شود که بخش بزرگی از محصول برداشت شده از کوکا صرف معاملات کوکائین می گردد.
مورالس: آنها همه چیز می گویند. از جمله به ما ایراد می کیرند که ما شرایط لازم را برای دریافت کمکهای آنان فراهم نمی آوریم. دولتهای قبلی من که طرفدار سرمایه داری بودند از کشتار دهقانانی که به کشت کوکا مشغول بوده اند حمایت کردند. مجموعا بیش از 800 نفر از آنان در جریان مبارزه با مواد مخدر به قتل رسیده اند. ایالات متحده امریکا قصد دارد به بهانه مبارزه با مواد مخدر کنترل خود را بر آمریکای لاتین گسترش دهد.
اشپیگل: مسئولان امریکایی ِ مبارزه با مواد مخدر (
DEA ) مامورانی در بولیوی بکار گماشته اند تا ارتش و پلیس را در مبارزه با مواد مخدر راهنمایی کنند. آیا شما اکنون آنان را روانه کشورشان می کنید ؟
مورالس: آنان هنوز اینجا هستند ولی دیگر مثل سابق دارای اونیفورم و اسلحه نیستند.
اشپیگل: رابطه شما با ایالات متحده امریکا چگونه است ؟ آیا به واشنگتن سفر خواهید کرد ؟
مورالس: دیداری با جورج بوش در نظر گرفته نشده است. من برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک می روم. هنگامی که هنوز نماینده مجلس بودم به من اجازه سفر به امریکا را ندادند اما روسای دولتها برای رفتن به سازمان ملل در نیویورک احتیاجی به ویزا ندارند.
اشپیگل: چند هفته پیش هنگام بازی فوتبال بینی شما شکست. آیا حالا دیگر کمتر فوتبال بازی می کنید ؟
مورالس: آیا حالا بینی من خیلی کج بنظر می آید ؟ راستش فوتبال همیشه بزرگترین سرگرمی من بوده است. من سیگار نمی کشم، بندرت الکل می نوشم یا می رقصم، اگرچه قبلا ترومپت می نواختم. ورزش مرا تا کاخ ریاست جمهوری آورده است. نخستین سمت من در اتحادیه مان مسئول امور ورزشی بود. در سیزده سالگی رئیس یکی از باشگاههای فوتبال در استان مان بودم.
اشپیگل: اصولا چرا شما کراوات نمی زنید ؟
مورالس: من تا کنون هیچگاه داوطلبانه کراوات نزده ام و در جوانی فقط در برخی مواقع هنگام عکس گرفتن و در مراسم رسمی مدرسه مرا وادار به آن کرده اند. من همیشه کراواتم را در یک روزنامه می پیچیدم و وقتی معلم مان می خواست همه را کنترل کند فورا آن را به گردنم می بستم و هیچوقت به کراوات عادت نکردم. بیشتر مردم بولیوی هم کراوات نمی زنند.
اشپیگل: آقای رئیس جمهور از شما برای این گفتگو تشکر می کنیم.


هفته نامه اشپیگل شماره 35، بیست و هشتم آگوست 2006
ترجمه آذین داد

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بازگشت به صفحه نخست  


Free Web Counters & Statistics