|
نویدنو:11/2/1385
بیانیه هیت موسسین سندیکاهای
کارگری ایران به مناسبت اول ماه مه
گرامی باد اول ماه مه روزهمبستگی جهانی کارگران
کارگران ،زحمتکشان ،مردم شریف ایران :
اول ماه مه روز جهانی کارگران ،همچنان تکرار می شود و کارگران سراسر دنیا
در این روز بزرگ، با برپایی جشن ها، راهپیمایی ها و گردهمایی های آزاد در
خیابان ها و میدان های شهرهای مختلف جهان، خواست ها و مطالبات خود را با
صدای رسا بیان می کنند، به نفع صلح و علیه جنگ و بی عدالتی جهان سرمایه
شعار می دهند و در زیر پرچم اتحادیه ها و سازمان های صنفی – طبقاتی خود به
دفاع از منافع خود علیه جهانی سازی سرمایه داری نئولیبرال مبارزه می کنند.
مهمترین حلقهِ این مبارزات را در خیابان های بیشتر شهرهای فرانسه در هفته
های اخیر شاهد بودیم که تا حصولِ نتیجهِ دلخواهِ اتحادیهِ کارگران
ودانشجویان ادامه یافت، ما این پیروزی پرشکوه را به طبقهِ کارگر فرانسه و
فرزندانش و به همه کارگران جهان صمیمانه تبریک می گوییم .
اما متاسفانه در کشور ما ایران، هنوز جشن های اول ماه مه در محیط های بسته،
بدون حضور سندیکاها و اتحادیه های مستقل وآزاد و نیرومند کارگری برگزار می
شود. با کمال تاسف در میهن ما هنوز بخش های وسیعی از کارگران نسبت به دست
اندازی های عوامل سرمایه، به حقوقِ شان بی تفاوت و خاموشند، هر روز
مدافعینِ کارِ بی قانون،علیه کارگران میدان داری می کنند .
کارگران، زحمتکشان، مردم شریف ایران !
پس ازروی کار آمدن دولت آقای احمدی نژاد نه تنها تغییراتی به نفع کارگران
نسبت به دولت قبلی داده نشد، بلکه با اعلام مواضع وزیر کار کابینه ایشان
علیه قانون کار، تمدید ماده ۱۹۱ قانون کار در خصوص خروج کارگاه های زیر ۱۰
نفر از شمول قانون کار، اقدام یکجانبه ایشان در تعیین حداقل دستمزد، تدوین
وانتشار کلیات قانون ارتقای بهره وری کارگاه های کوچک، وضعیت کارگران را
نسبت به گذشته بحرانی تر کرده است. بطور مثال قانون ارتقای بهره وری در
واحد های کوچک،این امکانات را برای کارفرمایان فراهم کرد که قراردادها را
یکطرفه فسخ کنند، عقد قراردادِ شفاهی و کوتاه مدت رسمیت یابد، در کارگاه
های کوچک طبقه بندی مشاغل اجرا نشود و اساسا همان حداقل دستمزد مصوب نیز با
استناد به این قانون اجرا نشود .
وزیر کار کابینه، نسبت به تهعدات بین المللی دولت های پیشین و جمهوری
اسلامی در برابر کارگران در رابطه با اصلاح فصل ششم قانون کار منطبق با
مقاوله نامه های جهانی سازمان بین المللی کار، عامداً بی توجهی نشان می دهد
و با اقدام یک جانبه در انتصاب نمایندگان کارگری در کانون عالی شوراهای
کار، عملا
ً به تفاهم نامه مورخ ۱٣/۷/۱٣٨۴ که الویت را به اصلاح
فصل ششم قانون کار جهت انتخاب آزادانه و مستقلانه نمایندگان کارگری در
سندیکاها و اتحادیه ها وفدراسیون ها و کنفدراسیون ها را می دهد سر باز
میزند .
کارگران شریف وزحمتکش !
امروز بیش از هر زمان، بخش های آگاه طبقه کارگر ایران به ضرورت همبستگی و
ایجاد سندیکا ها و اتحادیه های آزاد ومستقل و واقعی رسیده اند ودر تلاش
برای گسترش و توسعه این آگاهی ها، اراده آهنین خود را به کار بسته اند،این
وظیفه سترگ باید به وسعت تمامی میهن عزیزمان ایران، اهمیت واقعی خود را
پیدا کند، کارگران سراسر ایران در کارخانه ها، گارگاه ها، کشتزار ها، مراکز
علمی – فرهنگی، مراکزدرمانی و بیمارستان ها، چاپ خانه ها، مطبوعات، بانک ها
و همه مراکز تولید و خدمات اجتماعی باید به اهمیت ضرورت برپایی تشکل های
سندیکایی – اتحادیه ای آگاهی یابند. اگر ناآگاهی، بی تفاوتی وبی توجهی به
حقوق قانونی در میان کارگران رفع نشود، قطعاً تسلیم طلبی، سرخوردگی ومماشات
با اقدامات یکسویه صاحبان سرمایه دوام می یابد. در حالیکه انبوه کارگران
نسبت به روابط و مقررات کار بی اطلاع هستند نمی توان انتظار داشت مسوولین،
روابطِ کارِ کشور را به طور عادلانه برقرار کنند و به آن پای بند باشند.
امروز بیش از همیشه، کار ِآگا هگرانه در بین توده وسیع کارگران در محل
های کار و تولید و خدمات اجتماعی ضرورت جدی و کتمان ناپذیر است. هرگاه
کارگران نسبت به مواد قانون اساسی و قانون کار و تامین اجتماعی،آگاهی
یابند، هرگاه کارگران نسبت به چگونگی دست یابی به حقوق خود که در قوانین
کشور آمده است شناخت داشته باشند، آنگاه می توان اطمینان داشت که طبقه
کارگر ایران در راه دست یابی به این حقوق، همبسته و متحد و متشکل در نهاد
های صنفی– طبقاتی خود گرد می آیند. نمایندگان خود را بر می گزینند و در راه
رسیدن به خواست ها و مطالبات خود، آنان را بی وقفه حمایت می کنند .
کارگران وزحمتکشان شریف ایران !
دیر گاهی است که طبقه ِکارگر ایران بعنوان وسیع ترین جمعیت کشور، وبزرگترین
نیروی اجتماعی از حقوقی که در قانون اساسی به او وعده داده شده است محروم
است برهمین اساس ما وظیفه خود می دانیم با توجه به این محرومیت و نسبت به
آنچه درایرا ن می گذرد دقت نظرداشته باشیم، به این وسیله اعلام می داریم :
۱. ما خواستار اجرای بی کم وکاست اصل ۲۶ قانون اساسی، به ویژه در تحقق
آزادی تشکل یابی کارگران هستیم .
۲. ما خواهان اصلاح فصل ششم قانون کار منطبق با مقاوله نامه بنیادین ٨۷
سازمان جهانی کار هستیم .
٣. ماخواهان احترام و رعایت حقوق کارگران در برپایی سندیکاها و اتحادیه های
کارگری واز جمله به رسمیت شناختن سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی
تهران وحومه هستیم .
۴. ما خواستار آزادی همه کارگران سندیکایی شرکت واحد اتوبوسرانی وبازگشت به
کار آنها با پرداخت کلیه حقوق و مزایای دوران بازداشت و بلا تکلیفی شان
هستیم .
۵. ما از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و مسوولین وزارت کار جداً می خواهیم
که از تدوین و تصویب لوایحی که مخل امنیت شغلی وآرامش خاطر جامعه کارگری
ایران است بپرهیزند. ما خواهان لغو تمدید اعتبار ماده ۱۹۱ قانون کار و
حذف این ماده قانونی از روابط کار هستیم .
۶. تنها از راه ایجاد اشتغال بر مدار تولید است که جوانان از بحران بیکاری
و سردر گمی و بیهودگی نجات می یابند. ما خواهان ایجاد مراکز کار و تولید
مفید اجتماعی به نفع ایجاد اشتغال جوانان و همه بیکاران هستیم .
۷. واردات بی رویه کالا و وجوداجناس قاچاق، تولیدات داخلی را در آستانه
نابودی کامل قرار داده است، واحدهای کار وتولید در شرف ورشکستگی قرار
دارند، هر روز تعداد بیشتری از کارگران و زحمتکشان به دلیل تعطیلی کارخانه
ها و واحد های صنفی به خیابان ها سرازیر می شوند. ما خواهان محدود سازی
واردات کالا و تقویت بنیه تولیدات داخلی هستیم .
٨. تبعیض ناروا علیه زنان کارگر نسبت به مردان، هر روز افزایش می یابد و
این تبعیض در نهایت منجر به از دست رفتن فرصت های مساوی بین کارگران اعم از
زن ومرد خواهد شد در عین حال حد مزد کارگران زن در بخش های اقتصاد پنهان به
میزان نصف مزد کارگری معمول کاهش یافته است و هیچ گونه نظارتی بر آن نیست.
ما خواهان برابر حقوقی مردان و زنان کارگر در سطوح دستمزدی و ساعات کار
برابر آنان مطابق قانون هستیم .
۹. شرکت ها و موسسات کاریابی عامل استثمار افسارگسیخته کارگران و زحمتکشان
شده اند، این موسسات با عقد قراردادهای اسارت بار و محضری، علاوه بر اخذ
تعهدات سنگین وغیر قانونی از جویندگان کار،از کسانی که این کارجویان را
ضمانت می کنند نیز تضمین های سنگین می گیرند. ماخواهان برچیدن این بنگاه
های معاملاتی ضدبشری هستیم .
۱۰. کودکان، بی پناه ترین بخش جمعیت کشورند، در شرایطی که نیاز به کسب
تحصیل و رشد وشکوفایی دارند به کارهای سنگین گمارده می شوند، ما خواستار
رعایت مقاوله نامه های بین المللی حقوق کودک در تمامی سرزمین مان هستیم .
۱۱. سندیکا خانه امن کارگران است، قریب ۵ ماه است که خانه کارگران نانوا و
پناه تاریخی همه کارگران صنوف تهران بنا به حکم دادستانی مهر وموم شده است،
ما خواهان رفع محدودیت از سندیکای کارگران نانوا هسیتم .
۱۲. سال هاست منطقه جغرافیایی که در آن رندگی می کنیم، در محاصره قدرت های
سلطه گر و در راس آنان امپریالیسم آمریکا است و گرداگرد میهن عزیزمان ایران
با حلقه ای از تجاوز و جنگ افروزی محاصره گردیده است، مردم ایران به ویژه
کارگران و زحمتکشان برای نجات از بحران های موجود نیاز به صلح وآرامش
دارند، ما هرگونه جنگ طلبی وتجاوز را محکوم ومی کنیم .
۱٣. متاسفانه علیرغم پذیرش روز جهانی کارگر و تعطیل آن در قانون کار،
بسیاری از کارخانجات بزرگ کشور،از جمله واحد های خودرو سازی، این حق قانونی
کارگران رعایت نمی شود. ما خواهان اعلام تعطیل رسمی و عمومی روز کارگر برای
کلیه مزد و حقوق بگیران هستیم .
۱۴. ما بار دیگر از همه کارگران آگاه وپیشرو می خواهیم با توسل به دانش
اتحادیه ای، در واحدهای کار وتولید، آستین همت بالا زده و با اتخاذ شیوه
های مناسب و تشکیل هیات های موسس سندیکایی، همکاران خود را نسبت به حقوق و
آزادی های سندیکایی ـ اتحادیه ای آگاه سازند و از این طریق به برپایی
سندیکاها واتحادیه های کارگری جهت کسب منافع و حقوق شان اقدام کنند. چرا که
کارگران پراکنده هیچ و کارگران متحد همه چیزند .
پرتوان باد صفوف متحد و آگاه ِکارگران
پیش به سوی تشکیل سندیکاها و اتحادیه های کارگری
۱۱ اردیبهشت ۱٣٨۵
منبع : ای میل رسیده
بازگشت به صفحه نخست |