آمار فحشا و نقل
قولهایی پیرامون آن؛برگرفته از آمارهای نقض حقوق بشر
توسط دکتر ملیسا
فارلی
مترجم:زهرا صادقي
منبع : زنستان
عرف فحشا،
همان عرف شیء انگاری جنسی زن است. هر گونه عمل شیءانگاری جنسی زن در سلسله
ای از فرایند زوال صفتهای انسانی مرد رخ میدهد که سرانجام به خشونت جنسی
از سوی وی منتهی میشود. {1{
در پدیده فحشا، " مردان نه یک "شخصیت" بلکه یک "بدن" را خریداری می کنند که
به عنوان یک "شخصیت" عمل میکند و این شخصیتی است که مضرترین، ویرانگرترین،
نژادپرستانهترین و جنسگراترین تصورات از زن را تایید میکند" {2} تسلط
جنس مذکر به این معنی است که جامعه با استفاده از تمامی ابزارهای لازم،
مجموعه ای از فاحشهها را ترتیب میدهد تا مردان بتوانند آنچه را برای در
صدر ایستادن و برتر بودن ( به تمامی معانی لفظی و استعاری آن) نیاز دارند،
داشته باشند. {3}
در سال 1993، 42% زنان و 8% مردانی که در سیاتل به جرائم مربوط به فحشا
دستگیر شده بودند، مجرم شناخته شدند. {4} بازار فحشا توسط مردانی که
خواستار خدمات جنسی هستند اداره میشود. در طول جنگ جهانی دوم، ارتش ژاپن
100 تا 200 هزار زن کره ای را به اجبار به فحشا کشاند تا به ارتشیان ژاپنی
خدمات جنسی ارائه دهند. {5{
80 درصد از روسپیان نجات یافته ای که در مرکز پروژه ی "تاریخ شفاهی" (
WHISPER)
مورد مصاحبه قرار گرفتند، گفتند که مشتریان آنها از عکسها و فیلمهای
پورنو برای مشخص کردن عمل جنسی و فانتزیهای مورد نظر خود برای آنها
(روسپیان) استفاده میکردند.52% زنان اذعان داشتند که پورنوگرافی نقش مشخصی
در آموختن آنچه به عنوان یک روسپی از آنان انتظار میرفت -به آنها- داشته
است. 30% گفتند که دلالها و واسطههای جنسی ، آنها را عموما در معرض
استفاده برای پورنوگرافی قرار میدادند تا نوعی حس پذیرش وضعیت موجود را در
آنان ایجاد کنند. {6{
سن متوسط
ورود به بازار فحشا برای کارگران جنسی 14 سال است.{7} بیشتر روسپیان پیش از
ورود به بازار فحشا قربانی آزار جنسی در کودکی، تجاوز از سوی محارم و در کل
تجاوز جنسی، و خشونت بوده اند. {8} در یک مطالعه، 90% از روسپیان مورد
مطالعه قرارگرفته در خانواده های خود خشونت دیده و 74% آنها در سنین 3 تا
14 سالگی مورد آزار جنسی قرار گرفته بودند. {9{
بیش از 90% روسپیان و کارگران جنسی تحت کنترل یک دلال یا واسطه قرار دارند.
{10} دختران و زنان در پدیده فحشا قربانی خشونت دلالها و مشتریان خود
میشوند. در یک بررسی، 79% زنان توسط دلال خود مورد ضرب و شتم قرار گرفته
بودند، 79% از مشتری آزار فیزیکی و جسمی دیده و به 50% توسط مشتریان تجاوز
شده بود. {11} 70% روسپیان نيز قربانی تجاوزهای مضاعف از سوی مشتریان، دلال
های خود و غریبه ها بودهاند. {12} بر اساس مطالعهای که روی 475 کارگر
جنسی ( زن، مرد و دو جنسی) از 5 کشور ( آفریقای جنوبی، تایلند، ترکیه،
آمریکا و زامبیا) انجام شد نيز، 62% آنان در دوران روسپیگری مورد تجاوز
قرار گرفته بودند. 73% در این دوران آزار جسمی را تجربه کرده بودند. 72% در
زمان انجام مصاحبه یا پیش از آن بیخانمان بودند، و 92% گفتند که مایلند
هرچه زودتر فحشا را ترک کنند. {13{
آماری از
فحشا در کشورهای آسیایی {14{
*شمار جهانی
مهاجرین بینالمللی بین سال های 1965 تا 1995 از 75 میلیون به 130 میلیون
نفر افزایش یافته است.
30* درصد از زنان روسپی کامبوج زیر 17 سال سن دارند، اما بین آنها حتی
کودکان 12 ساله نیز وجود دارند.
* در سال 1995 درآمد دولت تایلند از صنعت فحشا، 59 تا 60 درصد بودجه سالانه
دولت تخمین زده شده است.
* شمار کلی روسپیان هند 7,936,509 نفر است.
* بنا به تخمین یونیسف، فقط در آسیا 1 میلیون کارگرجنسی خردسال وجود دارند
که بیشترین تعداد آنها در هند، تایلند، تایوان و فیلیپین هستند.
* تحقیقی که توسط کریس دی استاپ انجام شده است بیان میکند که عمده فعالیت
قاچاق انسان در اروپا درگیر قاچاق زنان آسیایی است.
استرالیا
بنا به تخمین پلیس فدرال صنعت فحشا در استرالیا سالیانه حدود 30 میلیون
دلار درآمد دارد. مافیاهای بینالمللی به قاچاق زنان و مواد مخدر
میپردازند و 10 گروه کوچکتر شناخته شده وجود دارند که سالیانه حدود 30 زن
تایلندی را قاچاق میکنند.
به ویژه در کانبرا، ویکتوریا و کویینزلند، زنان آسیایی در صنعت فحشا مشغول
به کار هستند. همچنین زنان روسی نیز در اين كشور به "رقص روی میز" در کلوب
هایی میپردازند که اکثرا با فاحشهخانه ها مرتبطند. در سال 1995، کنسول
استرالیایی اتحادیه های بازرگانی فحشا را به عنوان یک قشر شاغل شناسایی
کرد.
بنگلادش
طبق آمارهای تخمینی، 200 هزار زن و دختر بنگلادشی در 10 سال گذشته به
پاکستان قاچاق شده اند و این روند با شمار 200 الی 400 زن در ماه ادامه
دارد. تنها در سال 1994، دوهزار زن بنگلادشی در 6 شهر عمده هند به فحشا
اشتغال داشتند، اين در حالي است كه در داکا، حدود 2 هزار نفر از 5 هزار
روسپی، کودکان بودند.
در بنگلادش قاچاق زنان در قالب ازدواج ظاهری، فروش توسط والدین به
"عمو"هایی که برای آنان کار پیدا کرده اند، حراج به روسای فاحشهخانه ها و
ربوده شدن آنان انجام ميشود.
برمه
حدود 20 تا 30 هزار زن برمهای در تایلند روسپیگری میکنند. روشهای قاچاق
زنان شامل کاریابی دروغین و بردن زنان به فاحشهخانه، ربوده شدن و فروش
دختران قبیله هستند. روسپیان برمهای در تایلند به عنوان مهاجران غیرقانونی
دستگیر و توقیف شده و به برمه بازگردانده میشوند، در حالی که 50 تا 70
درصد آنان
HIV+
هستند.
کامبوج
10 تا 15 هزار فاحشه که 35% آنان خردسال هستند در کامبوج وجود دارند. تعداد
این عده در سال 1991 ، 6 هزار نفر بود اما پس از ورود کشتی های
UN UNTAC
، در سال 1992 به 20 هزار نفر افزایش یافت. 48 درصد از زنان و دختران ساکن
فاحشهخانهها ربوده شده و به انجا فروخته شده اند، اين زنها اغلب به سایر
فاحشهخانهها یا سوداگرانی که آنان را به خارج از کشور ( اغلب تایلند و
ویتنام) قاچاق میکنند فروخته میشوند.
چین
صنعت فحشا و قاچاق زنان و دختران در سراسر چین فعالیت وسیع خود را از سر
گرفته است و درصد بالایی از این فعالیتها کودکان را نیز دربر میگیرند. در
سال 1994 پلیس 15 هزار پرونده فروش زنان به عنوان همسر یا به منظور فاحشگی
را بررسی کرد. در برخی مناطق زنان ویتنامی، تبتی و برمهای نیز قاچاق
میشوند. جزیره
Shangchuando
یک محل توریستی در جنوب
Guandong
است در آن کازینوها مواد مخدر و خدمات جنسی را با حدود 300 زن از سراسر چین
ارائه میکنند.
در نتیجه ترجیح داده شدن فرزندان پسر به دختران در خانواده های چینی، اکنون
در چین حدود 70 میلیون مرد اجبارا مجرد به سر میبرند و بسیاری از آنان با
وجود دشواری قراردادهای ازدواج در صدد یافتن همسری از بین زنان ویتنامی
هستند.
هنگ کنگ
در هنگكنگ زنان با قراردادهای جعلی کار به فاحشهخانهها کشانده میشوند،
جایی که محافظان چینی مراقب آنها هستند تا فرار نکنند. در سال 1994 یکی از
این زنان در حال فرار از فاحشهخانه کشته شد.
هند
یک چهارم روسپیان هندی را کودکان تشکیل میدهند و
Cage
prostitutes
معمولا کودکان هستند. قاچاق در هند در قالبهای ارائه انگیزههای اقتصادی
به والدین برای وارد کردن فرزندانشان به ازدواج ها یا قراردادهای کار
دروغین و ربوده شدن صورت میگیرد.
ترقی توریسم در
Goa
و
Madurai_دو
مرکز عمده توریستی هند_ ظاهرا نتیجه افزایش روسپیان خردسال در این دو شهر
است. تنها در هند تقریبا 2.3 میلیون نفر به فحشا اشتغال دارند که یک چهارم
آنها کودکان و افراد زیر 18 سال هستند.
اندونزی
در این کشور 71,281 فاحشه رسمی و ثبت شده وجود دارند که 60 هزار نفر آنان
بین 15 تا 20 سال سن دارند. فاحشهخانههای محلی تحت نظارت و مقررات
فرمانداری منطقه اداره میشوند و حجم معاملات صنعت سکس در این کشور بین 1.3
تا 3.6 بیلیون دلار برآمد شده است. علیرغم آنکه رقم رسمی و ثبت شده فواحش
در اندونزی در سال 1994، 65582 نفر بوده است، تعداد آنان حدود 500 هزار نفر
تخمین زده شده است.
ژاپن
این کشور دارای عظیم ترین تشکیلات برای تجارت سکس زنان آسیایی است. در ژاپن
بیش از 150 هزار زن غیرژاپنی که عمدتا تایلندی و فیلیپینی هستند به فحشا
مشغولند و زنان اروپای شرقی نیز در بین این فواحش دیده میشوند. مردان
ژاپنی بیشترین تعداد سکس توریست های آسیایی را تشکیل می دهند.
درآمد صنعت سکس در ژاپن 1 درصد تولید ناخالص داخلی این کشور است و با
بودجهی دفاع کشور برابری میکند.
کره
در کره 18 هزار روسپی رسمی و 9 هزار روسپی غیررسمی وجود دارد. فحشا در این
کشور در قالب های : دختران تلفنی و
escort girls،
استریپ تیز، کلوب ها، کافه ها و کاباره ها و مغازه های زیبایی دیده میشود.
زنانی که مشکوک به فاحشگی باشند در صورت تمایل می توانند بدون پرداخت هزینه
از خدمات مراکز نوتوانی و بازیابی استفاده كنند.
مالزی
طبق آمار تخمینی 142 هزار زن در این کشور به فحشا اشتغال دارند که 8 تا 10
هزار نفر آنها در کوالالامپور به سر می برند. کانالهای عمدهی فحشا مراکز
تفریحی، کلوبهای زیبایی اندام و نظایر آنها هستند.
نپال
سالانه حدود 5 هزار زن و دختر نپالی به هند قاچاق میشوند. پس از هند با
100 هزار زن، هنگ کنگ دومین بازار جنسی بزرگ آسیاست. دختران و زنان، به
ویژه در مناطق روستایی، توسط دلالها و حتی اعضای خانواده به فروش میرسند
و گاه حتی مردها، همسران شان را به فاحشهخانهها می فروشند.
طبق آمار
book Rape for
Profit
تا کنون 50 هزار زن و دختر نپالی به هند قاچاق شدهاند و سالانه حدود 10
هزار زن و دختر نپالی که عمدتا بین 9 تا 16 سال سن دارند، به فاحشهخانه
های شهرهای گوناگون هند فروخته میشوند. بر اساس آمارهای آژانسهای اجتماعی
بین المللی، این روند قاچاق زنان نپالی به فاحشهخانههای هندی بزرگترین
جریان تجارت و قاچاق بردههای جنسی در نوع خود محسوب میشود. کارشناسان
میگویند بیش از 200 هزار زن نپالی در صنعت سکس هند به فحشا مشغولند.
زلاندنو
عمده ی جمعیت 6 تا 8 هزار نفری روسپیان این کشور را زنان آسیایی تشکیل
میدهند. در اوکلند، از 4 هزار روسپی 800 نفر آنان زنان تایلندی و 400 نفر
زنان آسیایی هستند. کانال های کشیده شدن زنان به فحشا عبارتند از: فرصتهای
شغلی دروغین و پشتیبانی از طرف نامزدها یا پارتنرهای دختران برای اقامت.
همچنین برای نگهداشتن زنان در فحشا، از حربه ی ایجاد بدهیهای سنگین
استفاده میشود. قاچاقچیان انسان ( به ویژه زنان) از زلاندنو به عنوان نقطه
عزیمت به ژاپن، قبرس و استرالیا استفاده میکنند.
فیلیپین
آمارهای تخمینی از وجود 300 هزارزن و 75 هزار روسپی خردسال در این کشور خبر
میدهند. در فيليپين "تفریح و سرگرمی" کانال عمدهی فحشاست و مقامات حکومتی
از صادرکنندگان زنان و استثمارگران جنسی داخل کشور حمایت میکنند. علاوه بر
این، تایید و حمایت دولت از برنامه ی " آر و آر" برای نیروی دریایی آمریکا،
سبب ایجاد نوعی سیستم فحشای ویژه نظامیان شده است. از حدود 200 هزار کودک
خیابانی فیلیپین، 60 هزار نفر آنها به تن فروشی نیز میپردازند.
سریلانکا
15 هزار فاحشه در خیابان ها و مراکز ماساژ رسمی و مجاز و غیرمجاز و
فاحشهخانه های سریلانکا به سر می برند، و 30 هزار کارگر جنسی خردسال نیز
در این کشور وجود دارد. 80 درصد مهاجرین کارگر در سال 1994 ، کارگران زن
بوده اند، در حالی که کارآموزان کره ای و ژاپنی آنها ناپدید شده و جای خود
را به بازارهای زیرزمینی کار و فحشا داده اند.
تایوان
40 تا 60 هزار فاحشه خردسال در این کشور وجود دارد و 40 درصد فاحشه هاي
جوان در مناطق نور قرمز دختران بومی تایوانی هستند. دختران زیر 13 سال در
فاحشهخانه ها متحمل تزریق اجباری هورمون از سوی مالکین این اماکن میشوند،
تا رشد و بلوغشان تسریع شود.
تقریبا 70 درصد از 1771 زن تایلندی که بین سالهای 1992-95 به اتهام اقامت
غیرقانونی در تایوان دستگیر شدند، در بخش " سرگرمی" به سر می بردند.
تایلند
برآوردها از زنان روسپی این کشور بین 300 هزار تا 2.8 میلیون متغیر است، که
یک سوم آنها را کودکان تشکیل می دهند. زنان تایلندی همچنین در بسیاری
کشورهای آسیایی، استرالیا، اروپا و امریکا به روسپیگری مشغولند.
سالانه 4.6 میلیون مرد تایلندی و 500 هزار توریست خارجی از خدمات جنسی زنان
و دختران روسپی استفاده میکنند. برخی آمارها شمار فواحش زیر سن قانونی
تایلند را تا 400 هزار برآورد میکنند.
ویتنام
بین 60 تا 200 هزار زن و دختر در این کشور به روسپیگری میپردازند که 6.3 %
آنها زیر 16 سال سن دارند. قاچاق زنان و دختران عموما در قالب دزدیدن آنها
برای فاحشهخانهها، فرصت های شغلی و سفرهای توریستی دروغین، و قرار ازدواج
با افراد خارجی ( که زنان را در خارج از کشور به فروش می رسانند) رخ می
دهد. تورهای برنامه ریزی شده برای مردان تایوانی وجود دارند که با قیمت
متوسط 3000 دلار برای آنان همسر خریداری میکنند.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 - (John
Stoltenberg (1990) Refusing to be a Man, Fontana, London.)
2 - (Kathleen
Barry, The Prostitution of Sexuality, 1995, New York, New York
University Press)
3 - (Andrea
Dworkin, Prostitution and Male Supremacy, in
Life and
Death, Free Press, 1997)
4 - (Seattle
Women's Commission, 1995,
"Project
to Address the Legal, Political, and Service Barriers Facing Women in
the Sex
Industry" Seattle, Washington.)
5 - (Kathleen
Barry, The
Prostitution of
Sexuality, 1995, New York, New York University Press).
6 - (A
facilitator's guide to Prostitution: a matter of violence against women,
1990,
WHISPER - Women Hurt in Systems of Prostitution Engaged in Revolt
Minneapolis, MN)
7 - (E.
Giobbe. Juvenile Prostitution: Profile of
Recruitment. In Child Trauma I: Issues
&
Research. New York: Garland
Publishing. 117. (1992).
8 - (WHISPER,
1991.)
9 - (WHISPER,
1991)
10 -
pimp (K. Barry. The Prostitution of Sexuality. New York: New York
University
Press (1995).)
11 - (WHISPER,
1991.)
12 - (S.K.
Hunter. "Prostitution is
Cruelty
and Abuse to Women and Children." CPA Newsletter--Overview. (1994).)
13 - (Melissa
Farley, Isin Baral, Merab Kiremire, Ufuk Sezgin, "Prostitution
in Five
Countries: Violence and Posttraumatic Stress Disorder" (1998) Feminism
&
Psychology 8 (4): 405-426
14 - *
The above country specific information
was
compiled in a collaborative project by the following representatives:
Jean
D'Cunha from Xavier's College in Bombay, India,
Malsiri
Dias from
Center for
Women's Research in Colombo, Sri Lanka,
Annabel
Fan from the
United
States,
Jane
Guthrey from the Coalition Against Trafficking in Women
in
Melbourne, Australia,
Dr. Le
This Quy from the Center for Family and Women
Studies
in Hanoi, Vietnam,
Najma
Sadeque from Pakistan,
Prof.
Ishrat
Shamim from the
Center for Women and Children Studies in Dhaka,
Bangladesh,
Cally
Sommerville from the University of Auckland in New
Zealand,
Caridad
Tharan from the International Council on Management of
Population Programmes in Kuala Lumpur, Malaysia,
Serey
Phal Kien from the
Cambodian Women's Development Association in Cambodia and
Tezza O.
Parel,
Aurora
Javate deDios, Cecilia T. Hofmann and Charrie M. Calalang from the
Coalition Against Trafficking in Women-International.
|