|
||
خانه - سیاست - اقتصاد- کتاب - زنان -صلح - رحمان هاتفی - فرهنگ وادب - درباره ما - پیوندها - تماس وهمکاری - ویژه نامه | ||
متن کامل سخنان احمدی نژاد رئیس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل |
||
نویدنو:00/6/1385 |
||
متن کامل سخنان احمدی نژاد رئیس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل بسم الله الرحمن الرحيم
الحمدلله رب العالمين و الصلوه و السلام علي سيدنا محمد و آله الطاهرين و صحبه المنتجبين اللهم عجل لوليك الفرج و العافيه و النصر و اجعلنا من خير انصاره و اعوانه و المستشهدين بين يديه
رياست محترم مجمع عمومي
روساي محترم كشورها، روساي محترم نمايندگيها عاليجنابان، خانمها و آقايان خداوند حكيم عزيز و رحيم را سپاسگزارم كه فرصت ديگري در اختيار اين جانب قرارداد تا به نمايندگي از ملت بزرگ ايران مطالبي را به سمع و نظر جامعه جهاني برسانم. همچنين خداوند بزرگ را از بيداري روزافزون ملتها و حضور شجاعانه آنان در صحنههاي مختلف بينالمللي و اعلام نظر در قبال مسائل جهاني حمد و سپاس ميگويم. حق طلبي، خداجويي، عدالتخواهي و حمايت از كرامت انساني فرياد رساي امروز ملتهاي جهان است. نفي زورگويي و تجاوز، دفاع از مظلومان و صلح طلبي از ويژگيهاي ديگر ملتهاي مختلف جهان به خصوص خواست نسلهاي نو و جوانان برومندي است كه ميخواهند جهاني پاك از آلودگي، تجاوز و بيعدالتي و سرشار از عشق و محبت بسازند. جوانان و نوجوانان حق دارند كه عدالتخواه و حقطلب باشند و حق دارند آينده خود را براساس محبت و عشق و آرامش بنا كنند. و خداوند را بر اين نعمت بزرگ نيز شاكرم.
سركار خانم رئيس، عاليجنابان
آنچه امروز بر بشريت ميگذرد شايسته كرامت انساني نيست، خداوند بشر را خلق نكرده است كه بعضي بر بعضي ديگر ظلم و تجاوز روا دارند. عدهاي با ايجاد جنگ و درگيري به غارت منابع، ثروت اندوزي و گسترش سلطه خود مشغول باشند و عدهاي در فقر و رنج و مصيبتهاي ناشي از آن بسر ببرند. عدهاي با تكيه بر سلاح و تهديد بخواهند بر جهان حكمراني كنند وعدهاي دائم در سايه تهديد و ناامني زندگي كنند. عدهاي در هزاران كيلومتر دورتر از كشور خود سرزمينهاي ديگران را اشغال كنند. در امور آنان دخالت نمايند و بر منابع نفتي و غير نفتي و گذرگاههاي حياتي آنان مسلط شوند و عدهاي در خانه خود روزانه بمباران شوند، بچههاي آنان در خيابانها و كوچههاي وطن خود كشته شوند و خانههاي آنان ويران شود. اين گونه رفتارها در شان بشريت نيست و با حق و عدالت و كرامت انسان مغايرت دارد. سئوال اساسي اين است كه در اين شرايط مظلومان جهان بايد به كجا شكايت ببرند؟ چه كسي يا سازماني از حقوق مظلومان دفاع ميكند و ستمگران را به جاي خود مينشاند؟ كرسي قضاوت عادلانه جهاني كجاست؟ با ذكر نمونههايي و مروري كوتاه بر اهم مسائل جهان امروز، موضوع بيشتر روشن ميشود. الف- گسترش بيوقفه سلاحهاي اتمي، ميكروبي و شيميايي بعضي قدرتها با افتخار از توليد سلاحهاي اتمي نسلهاي دوم و سوم خبر ميدهند. آنان اين سلاحها را براي چه ميخواهند؟ آيا توليد اين سلاحهاي مرگبار و انباشت آنها در زرادخانهها براي توسعه صلح و دمكراسي است؟ يا اينكه سلاحهاي مزبور ابزار تهديد دولتها و ملتهاست؟ مردم جهان تا كي بايد در سايه تهديد بمبهاي اتمي، ميكروبي و شيميايي زندگي كنند؟ قدرتهاي مولد چنين بمبهايي به چه چيز متعهد هستند و در برابر جامعه جهاني چگونه پاسخگو ميباشند؟ و آيا مردم اين كشورها راضياند سرمايههاي آنان صرفتوليد اينگونه سلاحهاي مخرب شود؟ آيا نميتوان به جاي اتكا به سلاحهاي مرگبار و بمب به عدالت، اخلاق و عقل متكي بود. آيا عقل و عدالت با صلح و آرامش سازگارتر است يا بمبهاي اتمي شيميايي و ميكروبي؟ اگر عقل، اخلاق و عدالت حاكم باشد، ريشههاي ظلم و تجاوز ميسوزد و تهديدها از بين ميرود و دليلي براي منازعات باقي نميماند زيرا اكثر منازعات دنيا ناشي از قانع نبودن به حق خود و اقدام به تجاوز و بيعدالتي است. عموم ملتها به عدالت عشق ميورزند و از آن استقبال ميكنند و حاضرند براي قوام آن فداكاري كنند. آيااگر قدرتهاي جهاني پرچماجراي حقيقيعدالت و محبت و صلحرا برافرازند ماندگارتر و محبوبترند يا با ادامه تكثير سلاحهاي اتمي و شيميايي و تهديد دائمي توسط آنها؟ تجربه تهديد و به كارگيري سلاح اتمي جلوي روي ماست. آيا به جز گسترش نفرتها و دشمنيها در بين ملتها سودي براي عاملين آن داشته است؟ ب- اشغال كشورها و توسعه درگيريها اشغال كشورها منجمله عراق اتفاق افتاده است و سه سال است كه ادامه دارد. روزي نيست كه صدها نفر به خاك و خون نيفتند. اشغالگران از برقراري امنيت در عراق ناتوان هستند. عليرغم تشكيل دولت و مجلس قانوني دستهاي پنهان و آشكاري در تلاش است تا ناامني و اختلافات را در جامعه عراق گسترش دهد و درگيري داخلي ايجاد كند. شواهدي بر اراده اشغالگران براي رفع ناامنيها مشهود نيست. تعداد زيادي از تروريستها توسط دولت عراق دستگير شدند اما اشغالگران به دلايل گوناگون آنان را آزاد كردند. به نظر ميرسد توسعه درگيريها و تروريسم توجيهي براي حضور نيروهاي خارجي در عراق است. با اين وضع مردم عراق بايد به كجا پناه ببرند و دولت عراق به چه كسي بايد شكايت كند؟ ضامن امنيت عراق كيست؟ ناامني در عراق كل منطقه را متاثر ميكند. آيا شوراي امنيت ميتواند نقشي در برقراري صلح و امنيت در عراق ايفا نمايد در حالي كه اشغالگران خود عضو دائم شوراي امنيت هستند؟ آيا شوراي امنيت ميتواند تصميم عادلانهاي در اين مورد اتخاذ نمايد؟ بهسرزمين فلسطين بنگريد. ريشهمسائل فلسطين به جنگ جهانيدوم برميگردد. به بهانه حمايت از بخشي از بازماندگان جنگ، سرزمين فلسطين را با جنگ و تجاوز و آواره كردن ميليونها نفر از ساكنان بومي اشغال كردند و در اختيار تعدادي از بازماندگان قرار دادند و جمعيت زيادتري هم كه اصولا" از جنگ جهاني متاثر نبودند از سراسر جهان در آن سرزمين جمع كردند و دولتي را شكل دادند. دولتي در سرزمين ديگران با مردمي جمعآوري شده از اطراف جهان و خارج از فلسطين و البته بهقيمت آوارگي ميليونها نفر از صاحبان اصلي آن سرزمين. اين فاجعه عظيمي است كه در تاريخ كمتر اتفاق افتادهاست. هنوز آوارگان در اردوگاههاي موقت زندگي ميكنند و بعضي از آنان با آرزوي بازگشت به وطن از دنيا رفتهاند. آيا هيچ منطق و قانون و استدلال حقوقي وجود دارد كه چنين رويدادي را تاييدنمايد؟ آيا هيچيك از اعضاي سازمانملل متحد ميپذيرند چنين فاجعهاي در كشور آنان اتفاق بيفتد؟ آن قدر بهانه تاسيس رژيم اشغالگر قدس سستاست كه مدعيان اجازه نميدهند كسي درباره آن سخن بگويد چون با آشكار شدن حقيقت موضوع فلسفه وجودي اين رژيم از بين ميرود چنانكه از بين رفته است. فاجعه به استقرار يك رژيم در سرزمين ديگران ختم نميشود. متاسفانه از نخستين روز تاسيس، رژيم مزبور به عنوان يك نيروي تهديدكننده دائمي در منطقه خاورميانه و با مقصدايجاد جنگ و خونريزي، جلوگيرياز پيشرفت كشورهاي منطقه و بهعنوان يك عامل تفرقه و تهديد و فشار برمردم منطقه مورد استفاده برخي قدرتها بوده است. ممكن است بعضي از حاميان اين رژيم از بيان اين سوابق ناراحت شوند اما اينها واقعيت است و نه افسانه. تاريخ جلوي چشم ماست. اما مهمتر از آن حمايتهاي غير قانوني از چنين رژيمي است. به سرزمين فلسطين نگاهكنيد. مردم در خانههاي خودشان هر روز بمباران ميشوند. فرزندان آنان در كوچه و خيابان كشته ميشوند اما هيچ مرجع قانوني حتي شوراي امنيت قادر به حمايت از آنان نيست. چرا؟ از طرف ديگر دولتي با راي مستقيم مردم و بصورت دموكراتيك در بخش كوچكي از سرزمين فلسطين تشكيل ميشود ليكن به جاي حمايت مدعيان دمكراسي از او، وزرا و نمايندگان مجلس آن در جلوي چشم جهانيان دستگير و زنداني ميشوند. چه شورا و سازماني از اين دولت مظلوم حمايت ميكند؟ و چرا شوراي امنيت نميتواند قدمي بردارد؟ در همينجا بهلبنان اشارهميكنم: ۳۳روز مردم زير باران بمبها و گلولهها به سر ميبرند و حدود ۵/۱ميليون نفر آواره ميشوند، برخي از اعضاي شوراي امنيت عملا در مسيري حركتميكنند كه فرصت لازم را براي متجاوز فراهم آورند تا اهداف خود را از طريق نظامي محقق سازد و ديديم كه عملا شوراي امنيت سازمان ملل متحد تحت فشار برخي قدرتها نميتواند آتشبس را در همان روزهاي اول تصويب و برقرار كند. شوراي امنيت روزها به تماشاي صحنه فجيع حملات به مردم لبنان مينشيند و فجايع قانا بارها تكرار ميشود، چرا؟ در همه اين موارد پاسخ روشن است. مادام كه عامل درگيري خود عضو دائم شوراي امنيت باشد اين شورا چگونه ميتواند به وظايف خود عمل كند؟ ج- عدم رعايت حقوق اعضاء سازمانهاي بينالمللي عاليجنابان در اينجا به بخشي از مظلوميتهاي ملت ايران و بيعدالتي كه در حق آنان روا داشته ميشود، اشاره ميكنم: جمهوري اسلامي ايران عضو آژانس انرژي اتمي و متعهد به معاهده " "NPTاست. همه فعاليتهاي اتمي ما آشكار، صلح آميز و در معرض ديد بازرسان آژانس است. چرا با حقوق مصرح ما در قانونمخالفت ميشود، چه دولتهايي مخالفت ميكنند، دولتهايي كه خود از چرخه توليد سوخت و انرژي هستهاي استفاده ميكنند. برخي از آنان از دانش هستهاي در مقاصد غير صلح آميز هم نظير ساخت بمبهاي اتمي استفاده ميكنند و حتي در به كارگيري آن عليه بشريت داراي سابقه سوء هستند. به اين بيعدالتيها چه سازمان و شورايي بايد رسيدگي نمايد. آيا شوراي امنيت در جايگاهي هست كه بتواند رسيدگي كند و اجازه ندهد حقوق مسلم كشورها نقض گردد و برخي قدرتها مانع پيشرفت علمي كشورهاي ديگر شوند. استفاده از شوراي امنيت به عنوان ابزار تهديد بسيار نگرانكننده است. برخي از اعضاء دايم شوراي امنيت كه در منازعات بينالمللي خودشان يك طرف منازعه هستند، به راحتي ديگران را با شوراي امنيت تهديد ميكنند و از قبل، محكوميت طرف مقابل خود توسط شورا را اعلام مينمايند. سووال اين است كه استفاده ابزاري از شوراي امنيت چه توجيهي دارد و آيا شورا را از كارآيي ساقط و حيثيت شورا را مخدوش نميكند. اين رفتار تا چه ميزان در كارآيي اين شورا براي برپايي امنيت موثر است.
عاليجنابان
مرور بر واقعياتي كه اشاره شد ما را به اين حقيقت رهنمون ميشود كه متاسفانه عدالت قرباني زور و تجاوز ميشود. - بسياري از مناسبات جهاني تحت فشار برخي از قدرتمندان، غير مسوولانه، غير عادلانه و تبعيض آميز است. - تهديد با بمب اتمي و تسليحات توسط برخي قدرتها، به جاي احترام به حقوق ملتها و حفظ و گسترش صلح و آرامش نشسته است. - ادعاي حمايت از حقوق بشر و دمكراسي براي برخي قدرتها تا وقتي است كه بتوان از آن به عنوان ابزاري براي فشار و تحقير ساير ملتها استفاده كرد اما وقتي موضوع به منافع خود مدعيان بر ميگردد، مفاهيمي نظير دمكراسي، حق انتخاب ملتها، احترام به حقوق و شعور مردم، حقوق بينالمللي و عدالت هيچ جايگاه و ارزشي ندارد. نظير آنچه در برخورد با دولت منتخب مردم فلسطين و يا در حمايت از رژيم صهيونيستي ديده ميشود. اگر در فلسطين مردم كشته شوند، آواره شوند، زنداني و دستگير و محاصره شوند مهم نيست و به حقوق بشر هيچ آسيبي نميرسد. - كشورها در استفاده از حقوق مصرح در قوانين بينالمللي مساوي نيستند و برخورداري از اين حقوق بستگي به اراده بعضي قدرتهاي بزرگ دارد. - ظاهرا شوراي امنيت فقط براي تامين امنيت و حقوق برخي از قدرتهاي بزرگ مفيد است، اما اگر مظلومان زير بمبارانها نابود شوند شوراي امنيت بايد سكوت كند و حتي آتش بس را تصويب نكند. آيا اين براي شوراي امنيت كه بايد حافظ امنيت كشورها باشد يك تراژدي تاريخي نيست. - نظام حاكم بر مناسبات امروز به گونهاي است كه برخي قدرتها تصميم خود را بر تصميم بيش از ۱۸۰كشور جهان حاكم ميدانند و خود را معادل جامعه جهاني قلمداد ميكنند. آنان خود را مالك و حاكم جهان و ساير ملتها را دست دوم به حساب ميآورند.
عاليجنابان
سووال اين است كه اگر دولت آمريكا يا دولت انگليس كه عضو دايم شواري امنيت هستند مرتكب تجاوز و اشغال و نقض قوانين بينالمللي شوند چه ركني از اركان سازمان ملل متحد ميتواند به جرم آنان رسيدگي كند. آيا شورايي كه خود آنان با امتياز ويژه در آن عضويت دارند ميتواند به جرم آنان رسيدگي كند. آيا تاكنون چنين امري اتفاق افتاده است. اما بالعكس ديدهايم اگر آنان با ملت يا دولتي مشكل پيدا كنند آن دولت را به شوراي امنيت ميكشانند و خودشان در مقام شاكي كار دادستان را هم انجام ميدهند و در مقام قاضي حكم هم صادر ميكنند و به مرحله اجرا ميگذارند. آيا اين نظام عادلانه است. آيا تبعيض از اين آشكارتر و ظلمي از اين واضح تر وجود دارد. متاسفانه اصرار مداوم برخي كشورهاي سلطهطلب براي تحميل سياستهاي انحصار طلبانه خود به مراكز تصميمسازي بينالمللي از جمله شوراي امنيت، باعث شده تا بياعتمادي افكار عمومي جهاني نسبت به سازمان ملل متحد افزايش يابد و اعتبار و كارآمدي اين فراگيرترين نهاد نظام امنيت دسته جمعي، بيش از پيش خدشه دار شود.
عاليجنابان تا كي چنين وضعيتي در جهان قابل دوام است. ملاحظه ميفرماييد رفتار برخي قدرتها، بزرگترين چالش امروز سازمان ملل متحد و سازمانهاي وابسته و شوراي امنيت است. ساختار و آيين كار موجود شوراي امنيت پاسخگوي انتظارات نسل حاضر و نيازهاي امروز بشر نيست. اين ساختار و آيين كار ميراث جنگ جهاني دوم است. امروزه اين واقعيت بر كسي پوشيده نيست كه نياز حياتي و فوري شوراي امنيت، مشروعيت و كارآمدي است. بايد اذعان داشت كه تا وقتي اين نهاد نتواند به نمايندگي از كل جامعه بينالمللي و بطور شفاف، عادلانه و دمكراتيك اقدام كند نه مشروع خواهد بود و نه كارآمد. از سوي ديگر رابطه مستقيم سوء استفاده از حق وتو با كاهش مشروعيت و كارآمدي شورا، اكنون وضوح بيشتري يافته و ديگر غير قابل انكار شده است. تا زمانيكه اين ساختار و آيين كار اصلاح نشود نميتوان انتظار داشت كه بي عدالتي، ظلم و زورگويي در جهان ريشه كن شود و يا گسترش نيابد. آيا شايسته است مردم امروز جهان تابع تصميمات ۶۰سال پيش باشند و آيا نسل حاضر و نسلهاي نو حق ندارند خود براي جهاني كه ميخواهند در آن زندگي كنند تصميم بگيرند. امروز اصلاحات جدي در ساختار و آيين كار شوراي امنيت بيش از هر زمان ديگري ضروري است. عدالت و دمكراسي حكم ميكند كه نقش مجمع عمومي سازمان ملل متحد به عنوان اصليترين ركن اين سازمان محترم شمرده شود و همين مجمع با تعريف سازوكار مناسبي نسبت به اصلاح ساختارهاي سازمان ملل متحد اقدام كند و به خصوص شوراي امنيت را از وضعيت موجود نجات دهد. در كوتاه مدت حداقل از جنبش غير متعهدها، سازمان كنفرانس اسلامي و قاره آفريقا هر كدام يك نماينده با امتياز ويژه وتو به عنوان عضو دايم شوراي امنيت انتخاب شوند تا تعادل حاصله مانع از اجحاف به ملتها شود.
رياست محترم، عاليجنابان از سوي ديگر اخلاق و معنويت بايد جايگاه واقعي خود را پيدا كند. بدون اخلاق و بدون توجه به معنويت كه در پرتو تعليمات انبياي الهي حاصل ميشود، نميتوان عدالت و آزادي و حقوق بشر را تضمين نمود. چاره عموم گرفتاريهاي امروز بشر توجه به اخلاق و معنويت و حاكميت انسانهاي صالح است. اگر احترام به حقوق انسانها اصل باشد بيعدالتي، بداخلاقي و تجاوز و جنگ معنايي نخواهد داشت. انسانها همه مخلوق خداوندند و همه صاحب كرامت و احترام هستند. كسي بر كسي برتري ندارد. كسي يا دولتي نميتواند براي خود امتيازات ويژه قايل شود و هيچ دولتي نبايد حقوق دولتهاي ديگر را ناديده بگيرد و با نفوذ در سازمانهاي بينالمللي خود را معادل جامعه جهاني قلمداد كند. شهروندان آسيايي، آفريقايي، اروپايي و آمريكايي با هم برابرند. بيش از شش ميليارد جمعيت جهان همه برابر و محترم هستند. عدالت و حفظ كرامت انسان دو ركن اساسي حفظ صلح، امنيت و آرامش پايدار در جهان هستند. از اينرو است كه ما ميگوئيم، صلح و آرامش پايدار در جهان فقط مبتني بر عدالت، معنويت، اخلاق، مهرورزي و حفظ كرامت انساني ممكن است. صلح، پيشرفت و امنيت حق همه ملتها و دولتها است. همه ما عضو جامعه جهاني هستيم و حق داريم بر ايجاد فضايي آكنده از محبت و عشق و عدالت تاكيد كنيم. همه اعضاي محترم سازمان ملل متحد متاثر از حوادث شيرين و تلخ جهان امروز هستند. ما ميتوانيم با اتخاذ تصميمات منطقي و قاطع راه را براي زندگي بهتر نسلهاي حاضر و آينده باز كنيم. ما با همكاري يكديگر ميتوانيم علل و ريشههاي تلخيها و ناكاميها را بخشكانيم و به جاي آن كام ملتهاي خود را با تقويت عناصري نظير اخلاق، معنويت، عدالت كه پايدار هستند، شيرين كنيم. ملتها براساس فطرت الهي به دنبال خير و نيكي و كمال و زيبايي هستند. ما با اتكا به خواست ملتهايمان خواهيم توانست قدمهاي بزرگي در اصلاح امر برداريم و راه را براي كمال بشريت هموار سازيم. ما چه بخواهيم و چه نخواهيم با اراده خداوند متعال، عدالت، صلح و نيكي دير يا زود در جهان مستقر خواهد شد. مهم اين است كه ما نيز سهمي در برپايي عدالت و نيكي در جهان داشته باشيم. خداوند قادر و رحيم كه خالق جهان است حاكم و مالك جهان نيز هست. اوست كه امر به عدالت ميكند و اوست كه از بندگان خود ميخواهد بر مبناي خير و نيكي و تقوي پشتيبان هم باشند و در فساد و تباهي از يكديگر حمايت نكند. او از بندگان خود ميخواهد به نيكيها و خوبيها امر كنند و يكديگر را از زشتيها و بديها باز دارند. همه پيامبران الهي از حضرت آدم (ع) تا حضرت موسي (ع) و از حضرت موسي تا حضرت عيسي (ع) و از او تا پيامبر اسلام حضرت محمد (ص) بشر را به توحيد، عدالت، برادري و عشق و محبت دعوت كردهاند. آيا نميتوان بر مبناي توحيد و عدالت و عشق و احترام به حقوق انسانها، دنياي بهتري ساخت و دشمنيها را به دوستي تبديل كرد. من با صداي بلند اعلام ميكنم امروز جهان بيش از هميشه نيازمند انسانهاي صالح و عدالتخواه و عاشق بشريت و بالاتر از همه نيازمند انسان صالح كامل و منجي حقيقي است كه موعود همه امتها و بر پاكننده عدالت و صلح و برادري خواهد بود. اي خداي بزرگ مردم بندگان تو هستند و تو خود بر هدايت و رستگاري آنان تاكيد داري. تو خود انسان كامل و موعود امم را بر بشريت تشنه عدالت ارزاني دار و ما را از رهپويان و تلاش گران براي ظهور و حركتش قرار بده".
منبع : عارف نیوز
|
||
Free Web Counters & Statistics |